Prawie wszyscy rodzice borykają się z problemem kłamstw dzieci. I niestety większość z nich preferuje autorytarne metody rozwiązywania tego problemu (kary fizyczne i psychiczne), nie zastanawiając się zbytnio nad tym, dlaczego dziecko kłamie. W końcu jedno kłamstwo nakłada się na drugie, a przepaść w braku zaufania między rodzicami a dziećmi staje się coraz większa. Można tego wszystkiego uniknąć, stosując odpowiednie podejście do wychowania dziecka. Należy od razu zauważyć, gdzie jest kłamstwo, czy nie ma wzajemnego zrozumienia, czy też jest go za mało. To reakcja dorosłych na zachowanie dziecka determinuje jego zachowanie oszustwo lub prawdomówność Istnieje kilka przyczyn kłamliwego zachowania dzieci: Jednym z głównych powodów jest to, że gdy dziecku coś się nie udaje w nauce, rodzice często zaczynają porównywać sukcesy swojego dziecka z sukcesami jego kolegów z klasy. Tutaj dziecko nie ma innego wyjścia, jak włączyć swoją wyobraźnię i poprawić sytuację, ale nie poprzez lepsze wyniki, ale poprzez wymyślenie własnej godności. W takim przypadku rodzice powinni porównywać dziecko nie z nikim innym, ale z samym sobą wczoraj i ciesz się, że zmieniło się na lepsze. Drugim powodem jest to, że dziecko kłamie, aby udowodnić swoją wyższość. Na przykład, jeśli koledzy z klasy mają fajne telefony komórkowe, co powinien zrobić nastolatek, jeśli jego telefon jest znacznie tańszy? Może powiedzieć, że jego urządzenie jest na tyle fajne, że trzyma je w domu, żeby nikt go nie ukradł. Nierówność ekonomiczna będzie zawsze istnieć, więc dziecko powinno nauczyć się, że pieniądze i inne rzeczy są jedynie środkiem do osiągnięcia tego, co zaplanowano, a nie celem życia. Trzecim powodem oszukańczego zachowania jest zdobycie tego, czego się chce. Bardzo ważne jest, aby dziecko brało udział w dyskusjach na temat wydatków rodzinnych i rozumiało swoje możliwości. Możesz pokazać, jakie mechanizmy oszczędzania pieniędzy istnieją w rodzinie i jakie działania może podjąć dziecko, aby w tym pomóc. Otwartość rodzica prowadzi do otwartości dziecka. Czasami dzieci kłamią, aby uniknąć strachu i wstydu. W tym przypadku odpowiedzialność spada całkowicie na rodziców. Jeśli dziecko kłamie ze strachu, oznacza to, że w działaniach rodziców dominuje kara nad edukacją. Jeśli dziecko kłamie, bo się wstydzi, oznacza to, że rodzice stosują nadmierne kary moralne. Poczucie winy nie powinno być nadmierne. Jeśli prowadzi to dziecko do rozwoju osobistego, to możemy mówić o jego rozsądnej wartości, ale jeśli poczucie winy prowadzi do kłamstwa i chęci bierności, aby nie popełniać błędów, to rodzice przesadzili w kształtowaniu odpowiedzialnych Zachowanie Czasami zdarza się, że rodzice komunikując się ze sobą, również nie mówią prawdy przy dziecku, ale dzieci mają tendencję do naśladowania zachowań swoich rodziców, dlatego tutaj trzeba zwrócić uwagę na swoją komunikację najczęściej nie myślą o oburzeniu, jakie wywołują u rodziców swoim oszukańczym zachowaniem. Ponieważ Dla dziecka w tej chwili jest to jedyny bezpieczny sposób na uchronienie się przed wyrzutami i karami. Dlatego lepiej, jeśli rodzice będą mogli porozmawiać o swoich doświadczeniach i wspólnie z dzieckiem znaleźć przyczynę takiego zachowania. Nie należy reagować zbyt gwałtownie i emocjonalnie, jeśli podejrzewa się dziecko o kłamstwo, uspokoić się i nastawić na spokojną rozmowę. Z dziećmi należy postępować tak, aby wiedziały, że mogą zaufać dorosłym. Rodzice początkowo zdobywają zaufanie dzieci za darmo; w miarę jak dzieci dorastają, na to zaufanie trzeba stale zdobywać..