Co się dzieje, gdy etap działania i myślenia nie przechodzi tak, jak byśmy tego chcieli. Przyjaciele, obiecałem przyjrzeć się temu, co dzieje się w przyszłości z dziećmi i dorosłymi, jeśli dwa ważne etapy DZIAŁANIA i MYŚLENIA nie zostaną zakończone tak, jak byśmy chcieli. Przypomnę, że na etapie DZIAŁAŃ uczymy się rozumieć świat poprzez uczucia i działać w nowy sposób. Na etapie MYŚLENIA - buduj granice, przewidywaj, pomyśl, co może pójść nie tak w tym okresie: co robią rodzice oraz jak zachowują się i czują dzieci. I jak mogą się rozwijać pod tym względem? Na przykład rodzice wydają się być obojętni na problemy dziecka. Dziecko prosi o kontakt i intymność emocjonalną, starając się wszelkimi sposobami przyciągnąć jego uwagę. Nie otrzymuje jednak odpowiedzi i stwierdza, że ​​jest nieatrakcyjny. Często nie oczekuje już intymności. Tworzy się przekonanie, że ktoś taki jak on może nie zostać zaakceptowany i pokochany. Dorosły może w przyszłości mieć problemy z emocjami. Takim osobom trudno jest zwrócić się o pomoc i wsparcie do innych. Lub taka opcja jest możliwa. Rodzice denerwują się, gdy dziecko gdzieś się czołga, łapie śmieci z podłogi do ust, wspina się do gniazdek (a właściwie poznaje świat). Ale jednocześnie dorośli nie wyrażają swojej złości i nie wyjaśniają, dlaczego są źli. Dziecko odczytuje ten stan napięcia i stwierdza, że ​​jest złe i niepotrzebne, nie jest kochane. Świat też nie przyjmie go źle. Dziecko zaczyna robić wszystko, co w jego mocy, aby nie stracić matki i przestaje aktywnie poznawać świat. Jeśli mama i tata nie rozmawiają o emocjach, to dziecko jest pewne, że tak postępuje. Ale uczucia i emocje są częścią nas. Jeśli emocje są zamknięte i niewyrażone, rozwijają się w ciele w postaci bloków i zacisków. W przyszłości takie dzieci wyrastają na porządnych ludzi, którzy zastępują emocje umysłem, a jednocześnie chorują. Innym przykładem jest sytuacja, gdy dziecku w wieku 3 lat nie pozwala się zwiedzać, uczy się świata i jest przesadnie ostrzegane przed niebezpieczeństwami. Dziecko boi się wtedy odkrywać nowe rzeczy i traci swoją naturalną ciekawość. Kiedy dorośnie, nie będzie mu łatwo podejmować ryzyka, bronić swojego unikalnego zdania i uczyć się myśleć, próbować nowych rzeczy i odkrywać błędy. Można podać wiele takich przykładów. Łączy ich to, że rodzice postępują tak nie dlatego, że są źli lub chcą skrzywdzić swoje dziecko. Nie, to są cudowni, kochający rodzice, oni po prostu nie wiedzą jak inaczej postępować, sami mają tylko takie doświadczenia. W efekcie jeśli błędnie przejdą przez etap DZIAŁANIA i MYŚLENIA, to tworzą fałszywe przekonania na swój temat nieatrakcyjność i bezradność, które uniemożliwiają im odczuwanie swoich potrzeb i emocji, budowanie granic ze sobą i innymi ludźmi, myślenie i przewidywanie, co zrobić z tymi fałszywymi przekonaniami, powiem Ci w kolejnych postach Martynyuk Galina, psychosomatolog, lekarz i psycholog scenariuszowy, WhatsApp 89164041162