Z reguły osoby z nadwagą cierpią na jeden z typów uzależnień – uzależnienie od jedzenia – które objawia się utratą kontroli nad ilością spożywanej żywności. Posiadanie tych samych korzeni i wzorca rozwoju z każdym innym rodzajem uzależnienia, np. alkoholizmem, uzależnieniem od jedzenia, charakteryzuje się obecnością u człowieka tych samych zaburzeń w sferze emocjonalnej, myśleniu i zachowaniu. Jedzenie, podobnie jak alkohol czy inne substancje chemiczne, działa jako środek do natychmiastowego zaspokojenia potrzeby człowieka nie tyle nasycenia organizmu potrzebnymi mu składnikami odżywczymi, ale zmiany stanu świadomości. W tym przypadku jedzenie samo w sobie staje się źródłem zaspokojenia potrzeby pozytywnych emocji, łagodzi stres emocjonalny i przynosi chwilową ulgę. Jak każde inne, uzależnienie od jedzenia w takim czy innym stopniu wpływa na główne sfery życia człowieka: biologiczne (ciało), psychiczne (myślenie, uczucia, zachowanie), społeczne (aktywność, komunikacja) i duchowe (podstawa wartości jednostki). Od tego, jak skutecznie zajdą zmiany we wszystkich tych obszarach, będzie więc zależała skuteczność leczenia. Ale dziś najpopularniejszą i często jedyną metodą leczenia uzależnień jest eliminacja objawu, a nie złożonego wpływu na osobę. Kryterium leczenia alkoholizmu jest zaprzestanie spożywania alkoholu, a kryterium pozbycia się uzależnienia od jedzenia – liczba utraconych kilogramów. Wszystko to osiąga się poprzez nałożenie na osobę zakazów jego zwykłego zachowania, za pomocą których wcześniej zaspokajał swoje potrzeby, które również wymagają dodatkowych badań. Ale myślenie pozostaje takie samo, sfera emocjonalna podlega dodatkowemu stresowi, a zachowanie wpada w nawykowe, stereotypowe działania. W rezultacie prędzej czy później następuje tzw. Załamanie, gdy osoba ponownie sięga po substancję chemiczną lub żywność, aby przywrócić równowagę psychiczną. Dodatkową okolicznością utrudniającą leczenie uzależnienia od jedzenia jest to, że jeśli dana osoba może żyć bez alkoholu i nie musi już kontrolować jego używania, to nie może odmówić jedzenia bez zagrożenia życia. Tak jak nie ma byłych alkoholików, tak osoba uzależniona od jedzenia zawsze będzie musiała kontrolować jej spożycie, gdyż istnieje duże ryzyko powrotu do poprzedniego zachowania. Aby skutecznie rozpocząć proces zdrowienia, osoba uzależniona musi na nowo nabyć i rozwinąć zdrowe umiejętności myślenia, zachowania i odczuwania. Ale nie można tego zrobić samodzielnie, ponieważ nie widzi siebie z zewnątrz i nie może zobaczyć pełnego obrazu tego, co się z nim dzieje. W tym przypadku na ratunek przychodzi wsparcie grupowe, w którym grupa osób uzależnionych pełni rolę lustra, w którym odbijają się myśli, uczucia i zachowania danej osoby. W grupie uzależniony zaczyna analizować to, co się z nim dzieje, uczy się radzić sobie z pojawiającymi się trudnościami, otrzymuje wsparcie emocjonalne. Kiedy jeden członek grupy dzieli się własnym doświadczeniem, opowiada o swoich doświadczeniach, myślach i działaniach, drugi porównuje to, co zostało powiedziane z osobistym doświadczeniem, odnajdując coraz więcej nowych aspektów, aspektów i niuansów swojego zachowania. W ten sposób grupa pomaga uzależnionemu przywrócić zaburzoną refleksję. Dodatkowo w grupie jej uczestnicy dzielą się negatywnymi doświadczeniami, w efekcie czego negatywne emocje zostają rozładowywane w bezpieczny dla siebie sposób, po czym nie ma potrzeby „pożerania” stresujących sytuacji. A eksperymenty naukowe potwierdzają, że podczas grupy wsparcia dla osób uzależnionych w mózgu uwalnia się ilość endorfin i serotoniny, tzw. „hormonów szczęścia”, która jest trzy do czterech razy silniejsza niż wydzielanie tych hormonów podczas seksu. Ten