„Boże, daj mi rozum i spokój ducha, abym zaakceptował to, czego nie mogę zmienić, odwagę, aby zmienić to, co mogę, i mądrość, aby odróżnić jedno od drugiego”. Gdzie ja się kończę, a Ty zaczynasz? Gdzie mogę, a gdzie nie mogę? Gdzie popadam w iluzję i gdzie rozpoznaję rzeczywistość? Życie człowieka, jak to się dzieje, nie zależy od poziomu inteligencji (IQ) i umiejętności rozwiązywania złożonych problemów. Życie ludzkie, jak to się dzieje, nie jest zdeterminowane inteligencją społeczną (EQ) i rozumieniem interakcji społecznych. Życie człowieka zależy od Jego mądrości. Jest to dziwna cecha. W szkole nie znajdziesz zagadek, które pomogłyby zwiększyć Twoją mądrość. W baśniach mądrość posiadają starsi siedzący na szczytach gór, a same baśnie wychwalają przebiegłość, męskość i odwagę. Mądrość jest jednocześnie ważnym i widzialnym elementem Naszego świata, ale jednocześnie jest niewidzialna i pozornie nieosiągalna. Po prostu wiemy, że niektórzy ludzie mają mądrość, a inni nie. Ale czym jest mądrość? Czy jest to dar od Boga? Konsekwencja uczenia się? A może cecha wrodzona? Myślę, że mądrość jest powiązana z następującymi elementami. Pierwszym elementem jest doświadczenie. Doświadczenie to suma błędów i czasu, czyli innymi słowy liczba spotkań czoła z grabiami. Im bardziej różnorodna jest ta prowizja, tym więcej doświadczenia ma dana osoba. Dlatego w bajkach mędrcy to starzy ludzie – wieloletnie doświadczenie prowadzi ich na szczyt góry, do miejsca, gdzie nie ma narzędzi ogrodniczych. Kolejnym elementem jest meta-pozycja. Umiejętność obserwowania sytuacji z zewnątrz, dostrzegania zależności i nie bycia objętym „regułami gry”. W pewnym sensie to Budda opanował metapozycję do tego stopnia, że ​​wokół Niego powstała cała religia. W życiu metapozycja określa twoją zdolność do bycia obserwatorem własnej historii. Ostatnim elementem jest, moim zdaniem, uczciwość. Uczciwość, która wymaga odwagi. Uczciwość, aby móc widzieć rzeczywistość, która nie zawsze pokrywa się z Naszymi pragnieniami i wyobrażeniami. Uczciwość, by stawić czoła światu, nie oszukując samego siebie. Uczciwość wobec siebie Zatem dla mnie mądrość to zdolność człowieka do interakcji z rzeczywistością, a nie z iluzją rzeczywistości. Mądrość to umiejętność dokonywania uczciwych wyborów, wnoszenia do życia odrobiny światła. Mądrość to zdolność do głębokiego i pełnego życia. I sądzę, że właśnie w rozwój mądrości angażujemy się podczas sesji psychoterapeutycznych.