Od autora: Magazyn "Koło Życia" FORMUŁA NA SUKCES©Anna YasnayaZamiast prologu... Próbował, ale nie pamiętał, ile lat przepracował jako radiowóz - pewnie cały życie... Dlaczego wybrał tę konkretną pracę? Jaki miał wybór w małym, zaniedbanym miasteczku, zapomnianym przez Boga i ludzi? Jednak praca mu się podobała - był to jedyny promień światła w jego monotonnym i monotonnym życiu, w którym wszystko było pomalowane na ten sam monotonny szary kolor. Miał tylko swój osobisty sekret. Za każdym razem, jakby po raz pierwszy, strażnik spotykał się i odganiał przejeżdżające pociągi z wewnętrznym podziwem i szacunkiem. To był jego osobliwy rytuał, jego misja, jego życie... Z początku gdzieś w oddali słychać było słaby dźwięk kół, potem stawał się coraz bardziej zauważalny, głośniejszy i bardziej natarczywy... wydawało się, że to pukanie odbiło się echem w samym sercu Nadzorcy, powodując jego otwarcie i stało się wielkie, silne i wszechmocne... W ostatnich sekundach przed nadejściem pociągu Dozorca przemienił się całkowicie w słuch, w wzrok, w dotyk - zachłannie wdychał zapach pyłu drogowego zmieszanego z olejem opałowym i nagrzanymi na słońcu szynami i niecierpliwie wpatrując się w dal, czekał na nadejście Cudu. Tym cudem był pociąg wpadający na opuszczoną stację, niczym przedstawiciel innego świata, innego wymiaru, innego życia... Uroczysty gwizdek - a Cud zwycięsko błyskając swoimi żółtymi oczami - reflektorami, zakłócił wymierzony spokój stacji, ładując go swoją energią i potężnym ciśnieniem. Pociągi nigdy się tu nie zatrzymywały – jedynie trochę zwalniały, ale to wystarczyło, aby Strażnik mógł przez okna widzieć poszczególnych pasażerów, a nawet przyglądać się ich opowiadaniom. ...Ten młody człowiek z pewnością zmierza w stronę nowego życia: błysk w oczach, żarliwa niecierpliwość... Ale ten zacny pan - taki pewny siebie i zadbany - cały przepełniony jest poczuciem własnej wartości i sukces... Zaprzyjaźniona rodzina też jest zadowolona z drogi... Dziewczyna śpieszy się do swojej miłości...Uczeń zamyśla się przy oknie nad swoimi notatkami...Romantyk próbuje sfotografować dobrą panoramę spod pociągu... Tyle losów, tyle historii i postaci! Ostatni powóz rozbłysnął przed spojrzeniem Nadzorcy, a ostatnie okno z jasnym fragmentem życia rozpłynęło się. Jeszcze parę sekund – i ogon pociągu zniknie za horyzontem, a na stacji znów zapanuje zwykła cisza, w której wyraźnie będzie słychać obsesyjne brzęczenie much gnojowych i kłótliwość sennych wycieraczek – i wszystko się wyjaśni. wrócić do normalności... Za każdym razem, wychodząc z odjeżdżającego pociągu, Nadzorca czuł, że wraz z nim odchodzi kawałek jego serca i duszy. Ileż to razy w tajemnicy śnił i wyobrażał sobie, jak wskoczy do przejeżdżającego pociągu i popędzi wraz z pasażerami w nieznaną dal – w nieznane i cudowne! Do miejsca, gdzie jest świat duży i kolorowy, gdzie życie toczy się pełną parą, gdzie spełniają się marzenia... Tak, o tym marzył, wyobrażał sobie i wyobrażał sobie to w swojej wyobraźni tysiące razy - dokładnie tyle samo pociągów przejechało przez jego stację . W takich chwilach zapierało mu dech w piersiach z zachwytu, a serce biło w rytm kół. ....Oto kolejna szansa - rzucić wszystko i radykalnie zmienić swoje życie! Pociąg zatrzymał się i zagwizdał zachęcająco: „No dalej, kolego, nie dryfuj! Przed nami długa droga i nowe życie!” Jedna sekunda – i jest w powozie, a potem – niech się stanie, co może! …. „Co masz na myśli mówiąc być… co się stanie?” - jego umysł trzeszczał zrzędliwie za każdym razem, gdy Dozorca był gotowy chwycić się poręczy powozu - „Więc rzucisz wszystko i pójdziesz dalej? Gdzie? Po co? Po co? Tutaj wszystko jest dla Ciebie ustawione i wszystko jest jasne: praca, dom, żona, dzieci, znajome miejsca, znajome rzeczy... To jest Twoje życie i nie ma sensu kierować się pustymi fantazjami! A Strażnik z głębokim westchnieniem zacisnął drżącą dłoń w pięść, która po raz kolejny wyciągała się na spotkanie zmian... Potem powoli powędrował do swojego pokoiku na stacji, zaparzył sobie gorzką herbatę i namówił swojego serce: „Naprawdę, po co są te puste fantazje i dlaczego potrzebuję tych zmian?..Nie mogę zaakceptowaćdecyzje, wszystko mi tu jest znajome i jasne, ale co tam?.... Komu jestem tam potrzebny i w ogóle, co mogę robić poza spotykaniem się i odprowadzaniem pociągów?......" Bolało mnie serce - bolało, trochę zatrzepotało jak ptak złapany w sieć, a potem uspokoiło się - ono też do wszystkiego się przyzwyczaiło... Lata mijały. Dozorca zestarzał się i dożył swoich lat w zupełnej samotności: zmarła jego żona, dzieci pojechały gdzie indziej jednym z tych pociągów, on jednak pozostał wierny swojej zwykłej pracy i swojej stacji. I pewnego dnia, pod koniec umierającego dnia, serce starego nadzorcy zamarło szczególnie mocno z powodu ostrego bólu, gdy ogon odjeżdżającego pociągu zniknął w wieczornej mgle. „To była twoja ostatnia szansa…” – szepnęło mu serce i zamarło na zawsze. Jaki sens ma rozmowa, jeśli nie ma to już sensu? Serce nie myliło się – następnego dnia małą stację zamknięto z powodu remontu, a tory postawiono w innym kierunku – bliżej cywilizacji. Tego samego dnia Dozorca w tajemniczy i bez śladu zniknął z miasteczka i nikt nie rozumiał, co się z nim stało, czy żyje i czy w ogóle żył na tym świecie... Jedyne, co znaleziono w jego stara szafa do pracy, kiedy porządkowali jego rzeczy - zmięta, pożółkła od czasu kartka papieru, na której pośpiesznym pismem napisano tylko kilka niezrozumiałych linijek: „PRAGNĘ + WOLNOŚĆ + PLANOWANIE + PRACA + WIARA = FORMUŁA NA SUKCES. I TO JEST ŻYCIE...”Czym jest sukces? Pociąg Fortuny, do którego trzeba wskoczyć, mijając stację Twojego Życia, czy też ukierunkowane poszukiwanie stacji, do której przybywa Fortuna? A może ciężko jest zarobić na bilet na ten pociąg? Albo szyny, po których należy podążać we właściwym kierunku? A kim powinna stać się osoba dążąca do Sukcesu: Opiekunem, Pasażerem czy samym Kierowcą? Z jednej strony Sukces, jako pojęcie subiektywne i abstrakcyjne, na wzór Miłości i Szczęścia, nie poddaje się precyzyjnej analizie i jasno zweryfikowanej formule, ale z drugiej –… Inaczej po co przychodzimy na ten świat ? Wysiadać z pociągów, czy aktywnie uczestniczyć w ekscytującej i magicznej podróży zwanej ŻYCIEM? Każdy człowiek na różnych etapach swojego życia jest zarówno Opiekunem, jak i Pasażerem, ale jeśli świadomie zarządzasz tymi procesami, to ostatecznie możesz „wznieść się” do tego celu. ranga Kierowcy – czyli stać się osobą naprawdę odnoszącą sukcesy i panem swojego losu I etap: Stan Opiekuna (Obserwatora) – Marzenia i Pragnienia Sukces zaczyna się od MARZENIA. Tak, tak, właśnie z tego bardzo jasnego i cenionego snu, który ma swój początek w oświeconej świadomości dziecka, niezatkanej śmieciami ograniczeń, postaw rodzicielskich i społecznych stereotypów. Kiedy dziecko śni, szczerze wierzy w swój sen, a kiedy dorasta, nie mniej szczerze wierzy w swoją wszechwiedzącą racjonalność, której celem jest zniszczenie tej Boskiej iskry. Tak naprawdę celem każdego człowieka jest zbudowanie swojego MARZENIA i jego urzeczywistnienie – jest to obowiązkowe zadanie każdego żyjącego na ziemi i główny życiowy sprawdzian Sukcesu. Sen jest najcenniejszą i najbardziej intymną rzeczą, jaką ma człowiek, dlatego trzeba umieć stworzyć z niego prawdziwą formę fizyczną, ukierunkowaną na określone zadania. Wydawać by się mogło, że z początku zupełnie nierealne, utkane z iluzorycznych snów i magicznych fantazji, ale nie odrzucone ani zdradzone, prędzej czy później każdy jasny sen zaczyna ożywać, napełniać się energią wiary i nadziei i spełniać się w realnym świecie. świat. Dlatego stan Opiekuna, czyli Obserwatora własnego świata wewnętrznego, jest szczególnie ważny dla każdego człowieka, zwłaszcza jeśli dąży on do osiągnięcia sukcesu w życiu. Aby poznać swoje sny, czasami wystarczy przypomnieć sobie, czego szczególnie chciałeś w dzieciństwie, nawet na granicy plugastwa i fantazji, i znaleźć w tym ziarno Prawdy - po to narodził się ten sen. Z biegiem czasu zrealizowane i zaakceptowane marzenia przekształcają się w PRAGNIENIE, które z kolei są fundamentem Sukcesu i nasionami czekającymi na swój czas, aby wykiełkować. „Ale chcieć, tak samo jak chcieć, nie jest szkodliwe” – myśli wiele osób. „Więc dlaczego to robi większośćpragnienia pozostają niespełnione? Ale na tym właśnie polega Twoja osobista praca. Jak słusznie zauważył Richard Bach: „Nigdy nie dostaje się pragnień, jeśli nie otrzymuje się jednocześnie siły, aby je urzeczywistnić. Jednak być może będziesz musiał ciężko pracować, aby to osiągnąć. Wszyscy jesteśmy zakładnikami starych baśni o dobrych Wróżkach i Czarodziejkach, które zamieniają dynię w powóz, a obdartą dziewczynę Kopciuszka w ukochaną żonę przystojnego księcia. Ale zanim wróżka machnęła magiczną różdżką, ten sam Kopciuszek ciężko pracował, aby spełnić swoje pragnienia, aby zostać odnoszącą sukcesy kochanką dużego królestwa. Dlatego, aby zrealizować swoje plany, musisz: A) szanować swoje pragnienia; B) podjąć określone wysiłki; C) radykalnie zmienić swoje podejście do pragnień. Przede wszystkim spójrz na nie jako na pragnienie otrzymania tego, co Bóg chce ci dać. Ten świat jest darem i nikt nie zmusił Stwórcy do jego stworzenia. Zdolność Boga do dawania nam darów jest ograniczona jedynie przez naszą zdolność do ich otrzymania, to znaczy przez nasz osobisty system przyzwoleń: na ile ty sam możesz sobie pozwolić, aby chcieć, marzyć i otrzymywać na tym świecie. Często sami tworzymy dla siebie granicę w myśl zasady: „To nie może się zdarzyć, bo to nigdy nie może się zdarzyć”, a potem sami znajdujemy wymówkę, dlaczego nasze marzenia wylądowały na „wysypisku” niespełnionych pragnień i są obcy w „wakacyjnym życiu”. Tak więc problemy z pragnieniami pojawiają się tylko wtedy, gdy na ich drodze pojawiają się sztuczne przeszkody stworzone przez samą osobę: „Nie mogę”, „jest już za późno, żebym coś zmienił”, „to jest nierealne” itp. Czy chcesz do końca życia pozostać tylko Opiekunem? Następnie zacznij kopać masowy grób dla swoich utraconych pragnień, a jeśli dążysz do sukcesu, przejdź do drugiego etapu swojego wewnętrznego rozwoju. Zacznij od techniki „Od snu do sukcesu”: Jak postawić na nogi swoje najskrytsze marzenie i osiągnąć sukces? 1) Jasno formułuj i opisz swoje pragnienia i marzenia 2) Pomyśl i odpowiedz: co da Ci ich realizacja? Jak będziesz się czuć? 3) Co zyskasz, gdy spełnią się Twoje życzenia, a z czego będziesz musiał zrezygnować? Spójrz - która strona ma przewagę? 4) Określ, co przeszkadza w tej realizacji (myśli, uczucia, emocje, postawy itp.) 5) Zrób listę Pomocników: właściwi ludzie, kontakty, przydatna literatura, kursy edukacyjne, szkolenia, itp. e.6) Sporządź szczegółowy plan realizacji swoich zamierzeń etapami: - na lata - na rok - na kwartały - na miesiąc - na tydzień - na dni - na godziny 7) Weź pełną odpowiedzialność za swoje marzeń i pragnień i ściśle realizuj swoje plany. Etap II: Państwo Pasażerskie – Wolność i Wybór Przede wszystkim Pasażer jest WOLNY – od ograniczeń, od konwencji i od postaw innych ludzi. Pasażer, pomyślnie przechodząc etap Opiekuna i uporając się ze swoim wewnętrznym światem, jest otwarty na zmiany i nastawiony na Sukces, nawet jeśli w tym celu będzie musiał przejechać wiele kilometrów „wspólnym wagonem”. Ale on jest WOLNY! Ale tylko wolny człowiek może dokonać właściwego WYBORU i nie pomylić się, na której stacji w życiu powinien wysiąść lub odwrotnie, wsiąść do pociągu, aby osiągnąć SUKCES. Główne zasady wolnego Pasażera: - Nieosiągnięcie tego, czego chciałeś, jest czasem najlepszym darem od losu! - Bądź gotowy na zmianę swoich celów, ale nigdy nie zmieniaj swoich wartości - Kiedy coś stracisz, nie trać doświadczenia. co najważniejsze Pasażer, wytyczywszy ścieżkę Sukcesu, musi być gotowy bez lęku i wdzięczności rozstać się z przestarzałymi połączeniami i zastojami spraw, gdyż blokują one dostęp do przepływu świeżego powietrza. Tutaj będziesz potrzebować dużo odwagi i determinacji, aby za przykładem pasterza Santiago sprzedać wszystkie swoje „owce” i spełnić swoje najskrytsze marzenie. To trudne, ryzykowne, ale warto! Nawet jeśli trzeba zostać bez stałej, ale żmudnej pracy, bez stałego, ale pozbawionego radości dochodu i bez znajomych, ale kwaśnych relacji... Na tym etapie bardzo przydatne jest przećwiczenie „Dziennika przeszłości” technika jest najważniejsza w tej techniceskupianie świadomości na tych szczęśliwych i konkretnych momentach życia, w których był obecny prawdziwy sukces. Ponieważ pamięć jest dobrą podstawą do budowania przyszłości, sukcesy z przeszłości można utrwalić w teraźniejszości i przenieść na jutro.1) Pamiętaj i skoncentruj się na najjaśniejszych momentach swojej przeszłości, kiedy byłeś szczególnie szczęśliwy i odnosiłeś sukcesy.2) Przejrzyj zdjęcia z tamtych czasów i ponownie przeczytaj wpisy w starym pamiętniku (jeśli je prowadzono). 3) Przypomnij sobie i przeżyj na nowo te uczucia i emocje, których wtedy doświadczyłeś, będąc na fali swojego Sukcesu. 4) Pomyśl o czym pomogło Ci wtedy ruszyć dalej w stronę celu, a co powstrzymuje Cię od zrobienia tego teraz? 5) Zachowaj wszystkie uczucia i pozytywne doświadczenia z przeszłości, przenieś ich moc do swojej teraźniejszości i skieruj je do kształtowania przyszłości. Pamiętaj: stary sukces nie może powtarzaj – można to jedynie wzmocnić, wykorzystując konstruktywne doświadczenie swojego życia. Ale to nie wszystko na tym etapie! Bezpłatny Pasażer wie, jak kompetentnie zaplanować swoją „trasę”, bo wie, że przejrzyste planowanie to jeden z elementów Sukcesu. Marzenia przyjęte, cele wyznaczone, ścieżka jasna? I wtedy Pasażer postępuje według jasnego harmonogramu i kieruje się zasadą: „Jeśli dziś żałujesz, czego nie zrobiłeś wczoraj, to jutro będziesz żałować, czego nie zrobiłeś dzisiaj”, a jego cel na jutro jest zawsze wyższy niż dzisiejsze! Jak ważne jest planowanie na drodze do sukcesu? Tak, to jest konkretne podejście do realizacji marzenia. Innymi słowy, PLANY stanowią systematyzację działań, które są bardzo ważne w realizacji planów i znajdują się gdzieś na granicy naszych wewnętrznych pragnień i zewnętrznej manifestacji w społeczeństwie. Możesz wzmocnić pozytywne planowanie, stosując technikę „Życia w przyszłości”: narysuj w myślach swoją pełną sukcesów i szczęśliwą przyszłość i wyobraź ją sobie ze wszystkimi szczegółami. Teraz zacznij żyć tak, jakby wszystko już się wydarzyło, czyli świadomie zmierzaj w stronę ukształtowanej przyszłości, nie wątpiąc ani przez sekundę w jej prawdopodobieństwo i prawdopodobieństwo. Powtarzaj sobie każdego dnia, czego chcesz w życiu. Mów tak, jakbyś już to wszystko miał, bo przyciągamy do swojego życia wszystko, o czym myślimy. Etap 3: Stan Maszynisty – Wiara i Praca Ten stan charakteryzuje się codzienną PRACĄ, utrwaleniem efektów tego, co zostało osiągnięte, oraz niezachwianą WIARĄ w siebie! i do Twoich możliwości. Kierowca, przechodząc etapy biernego Obserwatora (Kariera) i aktywnego Pasażera, staje się bezpośrednim przywódcą swojego Życia i dzierży ster swojej Drogi. Jednocześnie rygorystycznie przestrzega następujących zasad: - Aby przejść z jednego szczytu na drugi, koniecznie trzeba zejść do wąwozu - Sukces to przechodzenie od jednej porażki do drugiej z coraz większym entuzjazmem. Im niżej człowiek jest niesiony, tym bardziej ma szansę się podnieść. - Jeśli coś robi się z radością i przyjemnością, oznacza to, że wybrano właściwą Drogę. - Droga do Szczęścia wiedzie przez pokonywanie trudności. Trudności są stopniami naszej wspinaczki - Lepiej żałować tego, co zostało zrobione, niż żałować tego, czego nie zrobiono. Oczywiście na Drodze Kierowcy istnieje wiele przeszkód i trudności i nie jest to zaskakujące: komu dano więcej! , pyta się o więcej. Ale Mechanik mocno trzyma ster, na który zapracował kolosalną pracą - ceni i pielęgnuje swoją Drogę Sukcesu, otwierając coraz to nowe horyzonty swoich możliwości na niekończącej się ścieżce. I WIARA mu w tym pomaga - jako nieograniczona możliwość bycia, a nie wydawania się, życia i nieistnienia, wychodzenia w światło i nie błąkania się w ciemności. Maszynista wie: Wiara w Boga umożliwia realizację, a Wiara w siebie umożliwia realizację możliwości Zamiast epilogu wiersz, który Matka Teresa powiesiła w sierocińcu w Kalkucie i który jest w istocie idealną Formułą Sukcesu. dla wszystkich żyjących na tej Ziemi: Ludzie potrafią być nierozsądni i samolubni – mimo wszystko wybaczcie im, jeśli okazaliście dobroć, a ludzie oskarżali Was o tajemnicę.