W życiu każdego człowieka przychodzi taki moment, kiedy pojawia się potrzeba zmiany życia, stania się lepszym. Wtedy człowiek zaczyna zmieniać swoje nawyki, poznawać nowych ludzi, uprawiać sport, próbować nowych zajęć. może nawet radykalnie zmieni swoją pracę - organizuje swoje życie w zupełnie nowy sposób. Człowiek nabiera pewności, że wszystkie te zmiany niewątpliwie doprowadzą go do sukcesu. Jednak z biegiem czasu sport zaczyna ciążyć, zdrowe nawyki nie przynoszą radości i od czasu do czasu stare plany pracy wymykają się spod kontroli. Projekty nie przynoszą dochodów, jakie dana osoba dla siebie zaplanowała. Następuje okres apatii i użalania się nad sobą. Dość często na tym etapie człowiek „załamuje się”. Zaczyna obwiniać się za to, że nie potrafi zrealizować planu, szuka negatywnych cech charakteru, całą złość kieruje na siebie, uważając się za niekompetentnego i niezdolnego do osiągania celów. To jest zupełnie zwyczajna sytuacja. Może się to przydarzyć każdemu. Metaforycznie można to porównać do spaceru trudniejszą i nieznaną trasą. Wyobraź sobie, że idąc nową ścieżką w ulubionym parku, lesie czy górach, nagle potykasz się o kłodę, która nie jest widoczne z powodu wysokiej trawy lub wpaść przez nogę do dziury pokrytej liśćmi. Jakie dalsze działania podejmiesz? Czy wrócisz? A może zaczniesz się obwiniać za chodzenie w niewłaściwy sposób, w niewłaściwy sposób i w niewłaściwych butach? Że tylko tak zły człowiek mógł znaleźć się w takiej sytuacji? Zdjąć buty i użalać się nad sobą? Czy znajdziesz miejsce do położenia się? Najprawdopodobniej nie. Daj sobie kilka minut na zbadanie nogi i okolicy i ruszaj dalej. Ponieważ masz cel, masz zainteresowanie i masz pragnienia. A im szybciej wstaniesz i pójdziesz dalej, tym szybciej osiągniesz cele, które sobie wyznaczyłeś. I dotyczy to nie tylko chodzenia. W każdej sytuacji życiowej ta zasada sprawdza się świetnie potknąłeś się, ale dzięki temu doświadczeniu idź dalej. Błędy i porażki są obowiązkowymi „przeszkodami” na drodze do sukcesu, które uczą cię pokonywać. Dzięki temu staje się jasne, jak bardzo chcesz osiągnąć to, do czego dążysz. Tak naprawdę nie ma żadnego znaczenia, czy upadłeś, czy nie. Liczy się to, jak szybko udało Ci się podnieść.