Wiem wszystko o CBT, A. Ellisie, A. Becku... Ale Albert Bandura odegrał ważną rolę w rozwoju naukowego podejścia do psychoterapii. To amerykański psycholog, zdobywca wielu nagród honorowych, twórca „Teorii społecznego uczenia się”. Przed tą teorią ludzkie zachowanie uważano za działanie pewnych elementów osobowości na środowisko. Jednak A. Bandura zasugerował, że działalność człowieka jest zdeterminowana ciągłą interakcją reakcji poznawczych, środowiskowych i behawioralnych. Okazuje się, że Ty i ja uczymy się każdego dnia! Powtarzamy zachowania innych ludzi, niemal nie zdając sobie z tego sprawy. Nie dzieje się to jednak automatycznie (a już na pewno nie nieświadomie). Stale wybieramy wzór do naśladowania, uważnie obserwujemy, zapamiętujemy, oceniamy, czy ma sens naśladowanie, czy nie... Za pomocą naszej aktywności umysłowej wyobrażamy sobie obrazy preferowanych przez nas zachowań. Do podejmowania decyzji wykorzystujemy różne oceny i wewnętrzne dialogi, a następnie decydujemy, czy powtórzymy strategię zachowania w identyczny sposób, czy też dokonamy własnych zmian. Główne założenia teorii: Teoria zakłada, że ​​człowiek może uczyć się nie tylko na swoich doświadczeniem, ale także poprzez obserwację zachowań innych ludzi, nabywając w ten sposób symboliczne wyobrażenie o modelu zachowania. Dzięki procesom uwagi człowiek selektywnie obserwuje, co dokładnie wybrać spośród różnorodnych wpływów modelowych... „Wygląda na szczęśliwego , co oznacza, że ​​powinnam robić to samo, co on, aby być szczęśliwą”. Osobno A. Bandura wyróżnił termin „samowzmacnianie” (co popularnie nazywa się zaradnością). Ludzie ustalają dla siebie standardy zachowania i reagują na nie w duchu samonagradzania i samokarania. Standardy te ustalane są w procesie ich „szkolenia życiowego, edukacji itp.”. Po tym działaniu osoba jest oceniana z dwóch stanowisk – skuteczności i poczucia własnej wartości. Kiedy równowaga pomiędzy tymi dwiema kategoriami zostaje zachwiana, w głowie rodzi się konflikt. I wyjście z tego: albo przez wzmocnienie samodoskonalenia, albo przez zmianę kryterium poczucia własnej wartości. Zasadniczo zasady współczesnej edukacji opierają się na tym założeniu... A jeśli ktoś nie rozumie konsekwencji swoich zachowanie, nie będzie w stanie prawidłowo się uczyć. Dlatego też należy wyjaśnić uczniom w szkole, jakie są cele ich edukacji.)