Każdego dnia na świecie dobrowolnie umiera około trzech tysięcy ludzi. To jedna osoba mniej więcej co czterdzieści sekund. Liczba ta przekracza milion osób rocznie. Samobójstwa zajmują pierwsze miejsce na liście brutalnych zgonów na świecie. Przyczyny samobójstw są liczne i kontrowersyjne. Zjawisko to nie jest nowe i było badane przez ludzi nauki przez wiele stuleci. Jednak dzisiaj nie ma jednej teorii wyjaśniającej naturę samobójstwa, a w świadomości publicznej większości współczesnych ludzi istnieją fałszywe wyobrażenia na temat samobójstwa. Mity na temat samobójstwa często uniemożliwiają nam zobaczenie prawdziwej sytuacji, a czasami zapobiegają tragedii. A więc mity i rzeczywistość na temat samobójstwa.1. Osoby nienormalne psychicznie popełniają samobójstwo. Badania wykazały jednak, że 80% samobójstw to osoby zdrowe psychicznie.2. Osoba mówiąca o samobójstwie nie jest do tego zdolna. A mówi tylko po to, żeby zwrócić na siebie uwagę. Osoby mówiące o samobójstwie doświadczają emocjonalnego niepokoju i chcą o tym poinformować bliskich i bliskie im osoby. A według statystyk cztery na pięć ofiar mówiły więcej niż raz o samobójstwie, ale nie zostały wysłuchane.3. Decyzja o samobójstwie zapada nagle i niczym nie jest poprzedzona. Badania wykazały, że samobójstwo poprzedzone jest szeregiem sygnałów wskazujących na wewnętrzną walkę życia i śmierci. A plany samobójstwa są przemyślane i przekazywane innym.4. Samobójstwo jest dziedziczne. Założenia o dziedzicznym charakterze samobójstwa nie mają dowodów.5. Najlepiej unikać mówienia o samobójstwie, ponieważ może to zachęcać do samobójstwa. Eksperci twierdzą, że taka rozmowa może być pierwszym krokiem w zapobieganiu samobójstwu.6. Alkohol pomaga złagodzić uczucia i zmniejszyć napięcie samobójcze. Ale rzeczywistość jest taka, że ​​​​podczas picia alkoholu wzrasta niepokój, wzmaga się napięcie, nasilają się doświadczenia i konflikty, co tylko przyczynia się do samobójstwa. A statystyki podają, że 50% samobójstw popełnia się pod wpływem alkoholu.7. Samobójstwu nie można zapobiec. Faktem jest, że okres kryzysu jest zjawiskiem przejściowym. W tym momencie człowiek szczególnie potrzebuje wsparcia, zrozumienia i pomocy, a otrzymawszy je, często porzuca swoje zamiary. Wszelkie rozmowy o samobójstwie należy traktować poważnie. Jest to swego rodzaju „wołanie o pomoc”, którego nie można zignorować. Musimy zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby uratować życie.