- Co przeszkadza ci się cieszyć? – pytałam 10-letnie dziecko na kolejnej lekcji kursu internetowego „Bajkowa terapia dla dzieci, które dokuczają rodzicom” – Potrafię się złościć. Złość staje na przeszkodzie. „A ja też nie jestem pewien siebie” – odpowiedział. „Czy czujesz się przez to dobrze, czy źle?” „Źle się czuję”. Nie mam przyjaciół. Tylko jeden przyjaciel. Ale nie zawsze może się ze mną pobawić. - Chcesz zobaczyć jak wygląda ta nieprzyjemna rzecz? - Chcę. - Weź kartkę grubego papieru i złóż ją na pół. Umieść gwasz w wybranym kolorze na środku zagięcia wewnątrz arkusza. Zamknij prześcieradło i wyprasuj. Wykonuję to ćwiczenie samodzielnie i pokazuję dziecku każdy etap. Powtarza: „Wybieram kolor zielony, pomarańczowy i żółty”. „Wybieram czarny” – mówi dziecko. Patrzymy na to, co otrzymaliśmy. „Co widzisz?”. - pytam i pokazuję moją „klamę”. „Masz drzewo”. - Co masz? - Mam czarne serce. - Dlaczego jest czarne? - Zostało ukryte przez ciemność. Piszemy historię o drzewie i czarnym sercu. Każdy z nas po kolei wypowiada 1-2 zdania. Zaczynam. - Na leśnej polanie rosło jasne drzewo. Któregoś dnia zobaczył obok siebie „czarne serce”. „Czarne serce” się ukrywało. Jasne światło niepokoiło go. „Wiem, że serce jest czerwone”. Dlaczego jesteś czarny? - Ciemność mnie okryła, a ja stałem się czarny. - Och, pozostajesz czerwony, ale twój czerwony kolor jest ukryty pod czarną ciemnością. To jest jak chmura zakrywająca słońce. Ale słońce nie zmienia z tego powodu koloru. Chmura odejdzie, a słońce znów będzie równie jasne i jasne” – pomyślało dziecko. Nie poganiam go. „Nie wiem, jak przepędzić ciemność” – odpowiedziało dziecko. „Chcesz znów się zaczerwienić?” - drzewo zapytało „czarne serce”. „Tak, chcę” – odpowiedziało dziecko „Być może, aby przepędzić ciemność i znów stać się czerwonym, potrzebujesz usłyszeć ważne słowa?” Jak myślisz, które z nich? - zapytało drzewo. „Jestem z ciebie dumny!” - odpowiedziało dziecko. W imieniu drzewa wypowiadam na głos kilka razy zdanie: „Jestem z ciebie dumny!” - Ciemność zniknęła. Serce zrobiło się czerwone” – odpowiada dziecko. „Co się stało?” Zobaczmy” – sugeruję dziecku. Dziecko tworzy nową „kleks” i na niej rysuje. „Czy myślisz, że serce jest szczęśliwe, że znów stało się jasne, jak poprzednio?” „Tak”. dwa jest pewne siebie? „To jest to” - odpowiada dziecko, wskazując na czerwone serce. - Aby twoje serce było zawsze takie i nie zakryte ciemnością, co chce usłyszeć? usłyszeć: „Jestem z ciebie dumny!” - Od kogo serce chce usłyszeć te słowa? - Od matek i babć – odpowiedziało dziecko. „Czy twoje serce chce usłyszeć te słowa?” rezultatem jest uśmiech na twarzy dziecka, jego ramiona są wyprostowane, a plecy proste. Potwierdził, że nabrał pewności siebie. Matka otrzymała zalecenia, aby powiedzieć dziecku ważne słowa wsparcia. Część 1 jest tutaj Drodzy czytelnicy, cieszę się z Waszych reakcji na moje rozumowanie i przemyślenia! Miło mi przekazywać Państwu artykuły i otrzymywać od Państwa podziękowania. Nowe książki z serii „Psychologia rodzicielstwa” ukazały się nakładem wydawnictwa RIDERO. Zapisz się na moje publikacje jako pierwszy. © Wszelkie prawa zastrzeżone. Przedruk artykułu lub fragmentu jest możliwy wyłącznie z linkiem do tej strony i podaniem źródła. Moja książka „Od poczęcia do dorosłości” opowiada o dzieciach w przystępny dla rodziców sposób. Cena jest taka jaką ustalisz!