Prawie każda kobieta choć raz w życiu przeszła na dietę. W młodości lub w wieku dorosłym, przez długi czas lub później, w celu oczyszczenia skóry lub poprawy zdrowia, przybrania lub utraty wagi, zmiany sylwetki lub kondycji, przed lub w trakcie ciąży, po porodzie - statystyki mówią, że kobiety sięgają po diety różnego rodzaju kilka razy częściej niż mężczyźni. Nie każdemu jednak udaje się osiągnąć cel, dla którego wszystko się zaczęło. Oprócz motywacji i siły woli rolę odgrywają także inne czynniki - nawyki żywieniowe rodziny rodzicielskiej, środowisko, miejsce i styl życia, praca, stan cywilny, wiek, cechy charakteru, głębokie postawy wewnętrzne, stosunek do siebie i obrazu siebie, nawykowe sposoby łagodzenia stresu itp. Szczególne trudności pojawiają się, gdy człowiek próbuje zmienić utrwaloną od lat dotychczasową otłuszczenie ciała, poprzez ograniczenia dietetyczne i uprawianie sportu. Według Światowej Organizacji Zdrowia jedynie 10% osób próbujących schudnąć poprzez dietę i sport osiąga pożądany efekt w dłuższej perspektywie. Znacznie częściej waga utracona z takim trudem dzięki wytrwałości, sile woli i ścisłym ograniczeniom bardzo szybko powraca ponownie, gdy tylko zakończy się dieta i człowiek się zrelaksuje. Dotyczy to w równym stopniu zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Ponieważ jednak większość moich klientów to kobiety i to one bardziej dbają o swój wygląd i często próbują schudnąć „dla urody”, w tym artykule przyjrzę się bliżej kobiecym wzorcom i powodom przejadania się , dlaczego to się dzieje? Wszyscy niemal od urodzenia wiemy, że kluczem do zdrowia i szczupłej sylwetki jest dieta i ćwiczenia, a nagle – tylko 10% sukcesu? W poszukiwaniu odpowiedzi zwróćmy się ponownie do statystyk. Według WHO takie podejście biologiczno-żywieniowe to najkrótsza droga do utraty wagi! Są inne, wymienimy je. Metoda chirurgiczna, różne opcje resekcji żołądka. Jest to najszybsza metoda odchudzania, jednak w krajach rozwiniętych stosowana jest wyłącznie ze względów zdrowotnych, w skrajnych stadiach otyłości lub w przypadku nagłych wahań wagi zagrażających życiu (kiedy wtedy grozi im tylko śmierć, śmierć osoby osoba). Ta metoda nie jest wskazana dla każdego, ma kolosalne skutki uboczne i nieodwracalnie i na siłę zmienia styl życia i odżywianie człowieka na resztę jego życia psychicznego. Normalizacja stylu życia i zachowań żywieniowych, zwiększona świadomość, opracowanie głębokich wzorców mentalnych i przyczyn przejadania się. Statystycznie najbardziej długoterminowy sposób na normalizację i utrzymanie wagi przez całe życie. Niezależny. Różne rygorystyczne diety zastępujące się nawzajem, strajki głodowe, chaotyczne przyjmowanie różnych leków i suplementów diety, wywoływanie wymiotów, przyjmowanie środków przeczyszczających i/lub moczopędnych, wyczerpujące treningi itp. Statystycznie jest to najniebezpieczniejsza metoda dla życia i zdrowia. Przyjrzyjmy się teraz trzem grupom powodów, dla których waga zaczyna przekraczać normę. - Biologiczne. Zmiany w stylu życia i odżywianiu Brak aktywności fizycznej Zmiany w poziomie hormonów Wiek (obniżona witalność i motywacja) Ograniczenia diety i strajki głodowe, diety, aktywność fizyczna – te znane i dobrze znane metody odchudzania działają dokładnie poziom biologiczny. Jak już się dowiedzieliśmy, tylko około 10% osób może szybko i skutecznie osiągnąć trwałą utratę wagi, zmieniając tylko dietę i chodząc na siłownię lub uprawiając jogging. Oznacza to, że w ich przypadku nie ma mechanizmów psychogennego objadania się, a także przyczyn społecznych. Wystarczy trochę się ogarnąć, przeczytać kilka artykułów, nieco ograniczyć słodycze i produkty zawierające skrobię, być może skontaktować się z dietetykiem lub trenerem, aby utrzymać odpowiedni poziom motywacji, zacząć się więcej ruszać – a dodatkowe kilogramy znikną dość szybko . Oprócz sportu procesy metaboliczne można przyspieszyć masażami, kąpielami, natryskami kontrastowymi, SPA izabiegi kosmetyczne – każdy znajdzie swoją metodę, która mu odpowiada. Brak energii fizycznej i chroniczne zmęczenie, które powodują przejście organizmu do „łagodnego” i „energooszczędnego” poziomu funkcjonowania i prowadzą do przyrostu masy ciała, rozwiązuje odpowiednia ilość snu i – choć może to zabrzmieć dziwnie – wystarczające, pożywne odżywianie , częste posiłki, brak mocnych ograniczeń w jedzeniu i ciągły głód. - Społeczne przyczyny nadwagi. Nawyki żywieniowe rodziny rodzicielskiej, scenariusze rodowe i społeczne. Tak, tak, to te same matki, które na siłę wpychają dziecku do ust co najmniej 10 łyżek owsianki. Wymagania dotyczące pozostawienia talerza w czystości. Babcie z miską placków i krwawą urazą, jeśli ich nie zjesz. Nawyk jedzenia tłustych, słonych i niezdrowych potraw. Zakaz wyrzucania chleba, zakorzeniony głęboko w genach od czasów wojny i straszliwego głodu. Uporczywe przekonanie, że chude dziecko to dziecko zaniedbane, niedożywione, niezdrowe, a matka źle się nim opiekuje. Prawie każdy człowiek może z łatwością wymienić kilkanaście podobnych nawyków i przekonań, które wywodzą się z jego dzieciństwa i otoczenia. Co więcej, w niektórych krajach społeczeństwem w dalszym ciągu rządzi strach przed głodem, a otyłość ciała jest wskaźnikiem dobrostanu i dobrobytu finansowego, zwłaszcza wśród kobiet. Takich generycznych scenariuszy i przekonań nie da się już zmienić wyłącznie za pomocą diety i sportu, czasem nawet nie da się ich od razu dostrzec i urzeczywistnić, wtedy z pomocą przychodzi praca z psychologiem, który pomaga odnaleźć i rozwikłać skomplikowane sploty Przeznaczenia i znaczenia Jedzenie jest jak klej społeczny, jako środek komunikacji. Są to wszelkiego rodzaju tradycje związane z jedzeniem i przyjmowaniem gości, „gościnnością”, stołami zastawionymi smakołykami z okazji świąt, a nawet pogrzebów, społecznie akceptowane i niemal obowiązkowe wielodniowe obżarstwo noworoczne, imprezy firmowe i spotkania biznesowe w restauracjach, przerwy w pracy i rozmowy przy „herbatce” z bułeczkami, szczególnie typowe dla kobiet (dla mężczyzn są to z reguły „przerwy na papierosa”), obowiązkowe czekoladki na spotkaniach z dziewczynami i dla dzieci, popcorn i lody w kinie – lista jest długa i dalej. Można i należy uczyć się przeciwstawiania się takiemu atakowi społecznemu poprzez zwiększanie świadomości jedzenia, odmowę bezmyślnego jedzenia, uczestnictwo w tym procesie, oddzielanie żywności jako środka zaspokojenia głodu od żywności jako społecznego narzędzia interakcji. Dostępność pożywienia prowadząca do eksternalizacyjnego (spowodowanego zewnętrznie) przejadania się. Zatłoczone półki sklepowe, tania i dostępna gotowa żywność, która nie wymaga długiego przygotowania, kawiarnie i restauracje na każdym rogu, niedzielne obiady i biesiady z rodzicami, wszechobecne miski słodyczy i ciasteczek, hotele z wyżywieniem all inclusive. Radzenie sobie z tą grupą powodów pomogą także świadome zachowania żywieniowe – odwiedzaj sklepy z gotową listą produktów i nie będąc zbyt głodnym, nie idź do all inc., jeśli właśnie jesteś w trakcie zmiany swojego dieta, myśl z wyprzedzeniem i miej przy sobie zdrową i pożywną żywność. Przekąski w pracy. Reklama, promocje, dodatki do żywności, wzmacniacze smaku, stylizacja potraw, marketing – wszelkiego rodzaju chwyty wielkich korporacji, które wzbudzają apetyt, zmuszając nas do kupowania znacznie więcej niż. co jest naprawdę konieczne, aby wydać jak najwięcej pieniędzy. Ogólna świadomość życia i nawyków żywieniowych pomaga przeciwdziałać takim atakom. - Psychologiczne przyczyny nadwagi. Objadanie się psychogenne, emocjonalne, objadanie się kompulsywne. Używanie jedzenia do celów nieżywnościowych – jako sposób na uspokojenie się, złagodzenie stresu i wypełnienie wewnętrznej pustki. Jeśli życie nie jest wypełnione lub jest wypełnione potrzebami innych ludzi, a nie własnymi, ciało staje się pełne. Jeśli nie ma wystarczających strategii radzenia sobie ze stresem, stres zaczyna „pożerać”. Jeśli dni nie są pełne ważnych rzeczy, ciało staje się pełne. Jedzenie i rytuały wokół jedzenia – zamiast życia, a nie jako sposób na życie Stresowe jedzenie jest szczególnie powszechne wśród kobiet, jako prawie jedynespołecznie akceptowane uzależnienie, w przeciwieństwie do palenia, alkoholu, narkotyków, zachowań konfliktowych, zachowań ryzykownych i dewiacyjnych. W tym sensie społeczeństwo jest bardziej lojalne wobec mężczyzn. Dodatkowo podczas długich okresów ciąży i laktacji, niestabilności hormonalnej i emocjonalnej oraz ogólnego nadmiernego przeciążenia, stres związany z jedzeniem staje się dosłownie jedynym sposobem na poradzenie sobie i zrobienie sobie przerwy, a metoda ta utrwala się w przyszłości poprzez przemieszczenie własnego ciała z ogólnego obrazu Ja, brak dbałości o siebie, niepozwalanie sobie na opiekę i pielęgnację swojego ciała, poświęcanie mu czasu i miejsca w swoim życiu, wewnętrzne zakazy. Na przykład kobieta może poświęcić dużo czasu i wysiłku, finansów, odwiedzać salony kosmetyczne, wizażystów, fryzjerów, kosmetologów, znosić ból i niedogodności związane z niektórymi zabiegami, kupować drogie markowe ubrania, a samo ciało, jego zdrowie, wygląd, podczas gdy -zostanie wypchnięty z obszaru zainteresowania i zastosowania sił, jakby sam. Zwiększony niepokój w tle, ciągła chęć zjedzenia czegoś, bez względu na wszystko, po prostu jedzenie, jedzenie, jedzenie, bez zatrzymywania się. Podświadome postawy. Na przykład dyrektorka dużej firmy nie może wyglądać jak chuda dziewczynka, bo inaczej nie będzie brana pod uwagę. Jest mnie wielu, co oznacza, że ​​jestem widoczny, istnieję, jestem ważny i solidny. Kompletność jest jak ochrona wewnętrznej wrażliwości i bariera przed czymś przerażającym. Kompletność jest wymówką dla niepowodzeń i braku sukcesów w niektórych ważnych aspektach życia. Niedostatecznie rozwinięta inteligencja emocjonalna. Niemożność, niemożność oddzielenia prawdziwego, fizycznego głodu od wyimaginowanego, emocjonalnego głodu - pragnienie seksu, intymności, miłości, odpoczynku, samotności, spokoju, bezpieczeństwa, komunikacji, samorealizacji zostaje zastąpione pragnieniem czegoś do jedzenia , nawet jeśli organizm już protestuje. Wszelkie silne emocje – złość, strach, smutek, radość – są trudne do zniesienia lub stłumione i towarzyszą im jedzenie. W odróżnieniu od przyczyn biologicznych i społecznych, psychologiczna grupa czynników związanych z nadwagą nie może zostać zrealizowana i przepracowana samodzielnie lub tylko nielicznym udaje się. Nawet długa i głęboka praca z psychologiem nie zawsze pomaga, bo... wymaga wielkiej odwagi i wytrwałości, aby raz po raz zajrzeć w głąb siebie, nauczyć się uświadamiać sobie, rozumieć i co najważniejsze akceptować siebie ze wszystkimi swoimi mocnymi i słabymi stronami. Istnieją jednak pewne techniki samopomocy zwiększające świadomość. Zadaj więc sobie następujące pytania i zapisz odpowiedzi na papierze, aby je zapamiętać: - Dlaczego uważam, że mam nadwagę? Czy to ja zadzwoniłem, czy on zadzwonił? - Jak obecnie biorę udział w przybieraniu na wadze? Co tak naprawdę mogę zmienić w tym procesie? - Jakie znam konstruktywne sposoby samowsparcia, relaksu, odpoczynku, które mi pomagają i dodają sił? Zapisz co najmniej 20 punktów i trzymaj tę listę przed sobą. - Jak radzić sobie z emocjami innymi niż jedzenie? - W jakich sytuacjach jem, kiedy nie jestem głodny? Co mogę zrobić zamiast tego? (pamiętajcie, święte miejsce nigdy nie jest puste i ważne jest, aby nie usuwać destrukcyjnych metod adaptacji, ale zmieniać je na zdrowsze i bardziej konstruktywne). - Jak zmienić swój styl życia, aby nie pomagał mi schudnąć osiągać? Jak mogę poprawić jakość swojego życia? - Jakie bodźce zewnętrzne powodują, że jem więcej, niż mam ochotę? Jedząc przytulając się do telewizora, książki, rozmawiając z przyjacielem - sortujemy i dzielimy się jedzeniem oraz innymi przyjemnościami - Jakie wewnętrzne podrażnienia, emocje sprawiają, że jem więcej, niż mam ochotę - zmęczenie, złość, smutek, nuda. Jak mogę sobie z tym poradzić inaczej – odpocząć, bronić się, zająć się samorealizacją itp. Poświęć trochę czasu na odpowiedzi, rozwijając je i uzupełniając, a następnie trzymaj je zawsze przed sobą, aż poczujesz, że zaczynają pasować do Twojego codziennego życia i pomagać. Każdego ranka WYBIERZ życie w DOBROŚCI, czytając na nowo, pamiętając i każdego wieczoru Wychwalaj siebie za nawet najmniejszy sukces. I.