Głównym słowem charakteryzującym GAD jest lęk. Całemu życiu osoby z GAD towarzyszy chroniczny lęk. Istnieje 5 głównych obszarów życia, o które człowiek się martwi: praca, relacje, zdrowie, przyszłość, codzienne sprawy. Lęk charakteryzuje się stabilnością, nerwowością, uczuciem strachu, napięciem mięśni, poceniem się, drżeniem, zawrotami głowy GAD to: 1. Nadmierny niepokój Lęk nie jest równoznaczny z obiektywnym zagrożeniem. Ponadto osoba stale oczekuje negatywnych konsekwencji. Każda sytuacja zamienia się dla niego w katastrofę. Przykładowo: niezdany egzamin oznacza koniec świata, z którym nie będzie można sobie poradzić2. Niekontrolowane podniecenie Osoba nie może kontrolować swoich warunków, zebrać się w sobie. Lęk kontroluje osobę.3. DistressDisorder powoduje pogorszenie jakości życia. Może to objawiać się zaburzeniami snu, napięciem mięśni i drażliwością. Pojawiają się problemy z koncentracją i zaczyna się zmęczenie. Oprócz problemów z samopoczuciem mogą pojawić się także problemy życiowe: niemożność poradzenia sobie z pracą, nauką, trudności w relacjach, ograniczenia w poruszaniu się itp. Jeśli mówimy o aspekcie osobistym osoby z GAD, jest to osoba podejrzana. Ciągle wątpią w siebie i myślą, że ktoś inny wie i rozumie lepiej. Nie mogą polegać na sobie, ponieważ wątpią w siebie i swoje możliwości. Boją się popełnić błąd. A jednocześnie są to ludzie bardzo odpowiedzialni, starają się sprawnie wykonywać swoje obowiązki. Mają też problemy z odmawianiem i odrzucaniem próśb innych osób. Ważne jest, aby byli dobrymi ludźmi i nie zawodzili innych. Zazwyczaj w dzieciństwie takich osób istniała postać krytyczna, która wpajała dziecku, jak powinno żyć. Jak dobrze i jak źle. Co więcej, liczba ta była nachylona negatywnie. Najczęściej jest to ta sama niespokojna osoba, która martwi się o wszystko i krytykuje go, próbując go chronić. „Ucz się z piątkami, bo inaczej zostaniesz bezdomny”. Oznacza to, że postać początkowo ma wewnętrzne obawy z serialu: „Jeśli moje dziecko nie będzie się uczyć, będzie miało zły okres w życiu” lub „Jeśli moje dziecko źle się uczy, to udowodni, że jestem złym rodzicem”. Są też rodzice z depresją, którzy na ogół negatywnie postrzegają cały świat. „Jestem zły, świat jest zły, ludzie są źli i w przyszłości wszystko będzie złe”. Przy krytycznym wychowaniu bardzo trudno jest wyrosnąć na pełnoprawną osobę. To dosłownie w takim środowisku wychowuje się słaby, gorszy, głupi, niekompetentny człowiek, który niczego nie rozumie. Następnie te relacje przenoszą się w dorosłość, gdzie osoba nadal pozostaje mała i nieinteligentna, podczas gdy inni dorośli są duzi i wykształceni. Jeśli rozpoznajesz siebie, najprawdopodobniej możesz wymienić osobę, której potępienia wciąż boisz się usłyszeć. Te cechy charakteru sprawiają, że człowiek ciągle się martwi, co prowadzi do wyczerpania sił nawet w czasach, gdy w życiu wszystko jest w porządku i nie ma obiektywnych problemów. A wyczerpanie z kolei prowadzi do tego, że gdy pojawiają się realne problemy, człowiek po prostu nie ma środków, aby sobie z nimi poradzić i uniknąć podczas obiektywnie niepokojącego zdarzenia1. Unikanie poznawcze. Osoba unika niepokojących myśli związanych z sytuacją i nie przemyśla ich do końca. Ma strach przed niepokojem i strachem przed negatywnymi myślami.2. Nie rozwiązuje problemu. Problem nie jest rozwiązany, bo żeby go rozwiązać, trzeba przynajmniej zacząć o nim myśleć, czego dana osoba nie robi. W rezultacie osoba nie wykracza poza „Co jeśli…”, „co jeśli…”. Rozwiązanie kryje się za zwrotem „A nawet jeśli…”3. Brak tolerancji na dyskomfort. Unikając lęku, nie rozwija się tolerancja na niego. Osoba coraz bardziej unika i utwierdza się w przekonaniu, że jest to nie do zniesienia. 4. Rozmyślanie. Ponieważ ta osoba nie idzie dalej. Wstępny.