Sytuacja: dziecko zostało mocno uderzone i płacze. Co mówi rodzic: wcale Ci się nie stało! Co ty mówisz, to tylko zadrapanie! Czego uczy się dziecko: nie można ufać swoim uczuciom i ciału. Co się z tego powodu dzieje: choroby psychosomatyczne, brak dbałości o zdrowie. Co mówi rodzic: przestań płakać! Czego uczy się dziecko: nikt nie potrzebuje moich uczuć. Co dzieje się dalej: niemożność zaufania innym ludziom, duszące poczucie samotności. Co mówi rodzic: Jeśli nie przestaniesz, teraz odejdę. Czego uczy się dziecko: Mój rodzic mnie nie potrzebuje. Co dalej: naruszenie więzi dziecko-rodzic, paraliżujący strach przed porzuceniem, relacje zależne. Co mówi rodzic: odejdź ode mnie, wróć, gdy się uspokoisz. Czego uczy się dziecko: mój rodzic potrzebuje mnie tylko wtedy, gdy jestem wesoły. Lepiej ukryć swoje uczucia. Co dalej: niemożność uwierzenia w szczerą miłość. Co mówi rodzic: Przestań płakać, jesteś chłopcem, jesteś silny/jesteś dziewczynką, jaka brzydka. Czego uczy się dziecko: nieprawidłowe wyobrażenia o roli płciowej, że członkowie określonej płci są narażeni na duże ryzyko utraty swojej atrakcyjności i/lub płci, gdy wyrażają emocje. Co dalej: nerwice w wyniku celowego blokowania emocji. Co mówi rodzic: tego trzeba, nie było potrzeby uciekać, tak mówiłam. Czego uczy się dziecko: niewystarczające poczucie winy, zakaz inicjatywy. Co będzie dalej: bierność, strach przed nowym początkiem. Co mówi rodzic: nie płacz, spójrz na ptaka/samochód, zaśpiewam Ci piosenkę. Co zyskuje dziecko: Niezdolność do głębokiego i pełnego przeżycia swoich uczuć. Co dalej: choroby psychosomatyczne, uzależnienia. Często rodzice uczą „zjadać” swoje uczucia. Uderzyłem się kawałkiem cukierka, soku lub ciastka. W ten sposób dziecko uczy się unikać siebie poprzez uzależnienie od jedzenia. Co naprawdę należy zrobić, gdy dziecko zostanie uderzone/przestraszone, tj. spotkało się z silnym negatywnym doświadczeniem: Przytul dziecko. To uspokoi zarówno jego, jak i ciebie. Trzymaj go bliżej swojego ciała. Pozwól dziecku schować się i poczuć, że jesteś tutaj, jesteś gotowy, aby tam być, akceptujesz je w jakikolwiek sposób i jest bezpieczne. Ustaw spokojniejsze tempo oddechu dziecka. Oddychaj powoli, głęboko Potrząsaj nim powoli i spokojnie. Możesz mu zaśpiewać jedną ze swoich ulubionych piosenek. Kiedy trochę opamięta się, powiedz mu na spokojnie kilka zachęcających słów lub wypowiedz swoje emocje, np.: uderzasz się, jesteś. zraniona i przerażona, teraz kolano Cię boli, ale niedługo minie i będzie jak nowe. Kocham Cię, bardzo mi przykro, że się uderzyłaś. To nie jest sztywny algorytm chcesz, nie nalegaj. Po prostu daj mu znać, że jesteś w pobliżu i jesteś gotowy mu pomóc..