Co to jest uzależnienie? Uzależnienie jest chorobą (z medycznego punktu widzenia) wymagającą profesjonalnego leczenia. Każde uzależnienie NIE jest złym nawykiem, który można przełamać zwykłą siłą woli. Osoba zależna NIE MOŻE istnieć i funkcjonować bez swojego uzależnienia, tj. w sensie dosłownym - NIE MOŻE ŻYĆ bez uzależnienia. Osoba uzależniona NIE MOŻE dobrowolnie przestać zwracać się w stronę swojego nałogu, kontrolować go i sobie z nim poradzić, nawet jeśli jest świadoma swojego uzależnienia. Większość osób uzależnionych nie rozpoznaje i/lub nie zdaje sobie sprawy, że tak jest zależny. (Fakt ten jest również konsekwencją choroby). W ciągu życia jednej osoby uzależnienia mogą się zmienić, tj. jeden rodzaj nałogu można zastąpić innym. Zastąpienie jednego rodzaju nałogu innym nie jest równoznaczne z wyzdrowieniem z nałogu, jest to jedynie zmiana rodzaju nałogu (np. nie palę papierosów, ale obecnie palę fajkę wodną). itp.), ponieważ sposób życia z nałogiem zostaje zachowany. Odmowa przez osobę uzależnioną tego, od czego jest uzależniony (np. alkoholu, narkotyków, kawy itp.) nie doprowadzi do zniknięcia jego nałogu. Osoba uzależniona może mieć kilka nałogów jednocześnie. Często im młodsza osoba, tym większa liczba uzależnień. Wszystkie rodzaje uzależnień przebiegają według tego samego scenariusza, w ten sam sposób wpływają na nasze obszary życia, w ten sam sposób niszczą nas i nasze życie. Różnica może polegać na szybkości uszkodzeń (jak szybko coś ulega uszkodzeniu lub zniszczeniu w moim przypadku). Zamiast jakiejś własnej, często nieświadomej potrzeby, każde uzależnienie ma charakter kompensacyjny, kompensuje coś we mnie, wypełnia pustkę Osoba zależna nie wie/nie nauczyła się żyć bez swojego uzależnienia. Dlatego, aby się tego nauczyć, potrzebny jest czas i ktoś (ci), od których można się tego nauczyć. Uzależnienie (z psychologicznego punktu widzenia) jest naruszeniem kontaktu z innymi ludźmi i całym otaczającym nas światem. Osoby zależne nie potrafią bezpośrednio budować relacji z ludźmi/światem i zaspokajać swoich potrzeb, bez pośrednika w postaci swojego uzależnienia. Jedyną potrzebą, jaką odczuwa i potrafi zaspokoić osoba uzależniona, jest potrzeba uzależnienia (otrzymania dawki ciasta, środków powierzchniowo czynnych, zmartwień, kawy, nikotyny itp.). Osoba uzależniona jest jednocześnie dotknięta (nierozwinięta/słabo rozwinięta/ma problemy w ) cztery elementy naszego życia - biologiczny (fizjologiczny), psychiczny, społeczny (środowisko), duchowy Dokładna i jednoznaczna przyczyna powstawania uzależnienia u człowieka nie jest znana. Najprawdopodobniej przyczyna, podobnie jak sama choroba, jest złożona. Przyczyną może być wszystko - genetyka, sposób powstania płodu w macicy, przebieg ciąży, rodzina, wychowanie, środowisko i wiele innych rzeczy, które mogą mieć wpływ na formację i rozwój człowieka. Pojawienie się uzależnienia nie ma dokładnego związku przyczynowo-skutkowego. Leczenie uzależnienia musi być kompleksowe – praca musi być prowadzona na wszystkich czterech poziomach (biologicznym, psychologicznym, społecznym, duchowym). Praca tylko z psychologiem nie pomoże, praca tylko z lekarzem nie pomoże, praca tylko z otoczeniem nie pomoże, praca tylko ze sferą duchową też nie pomoże. Oddzielna praca może pomóc tylko tymczasowo. Konieczna jest równoczesna praca na wszystkich czterech poziomach. Nie wszyscy są uzależnieni. To najprzyjemniejszy fakt na temat uzależnienia. Nie ma byłych uzależnionych, ponieważ uzależnienia nie można całkowicie wyleczyć, ale przy pomocy leczenia można uzyskać remisję na całe życie. Żyć tak pełnią życia, jak to tylko możliwe. Uzależnienie jest bardzo wstydliwą chorobą. Każdy zawstydza i wstydzi się uzależnionych, uzależnieni wstydzą się samych siebie. (I rzeczywiście jest się czego wstydzić.) Trudno zatem podejść do tego problemu, trudno i prawie niemożliwym jest o nim mówić, a tym bardziej uznać jego istnienie choroba. Poważna choroba, która bardzo szkodzi, zadziwia i niszczy nie tylko samych uzależnionych, ale także.