SZKODY DUSZY. NIEODPOWIEDZIALNOŚĆ. „Trzeba przyzwyczaić naszą świadomość do jedności życia, do jedności Kosmosu. Stąd powinno rodzić się poczucie wielkiej odpowiedzialności za każdą myśl, słowo i czyn. Przyczyna i skutek działają nieustannie i w nieskończoność. Dokładnie, jedność należy rozumieć w wymiarze kosmicznym.” RoerichN.K. Główna istota odpowiedzialności i nieodpowiedzialności. Osoba nieodpowiedzialna to taka, która nie chce być odpowiedzialna za swoje myśli, emocje i czyny, a także ich konsekwencje. Pozorna wolność od odpowiedzialności w rzeczywistości okazuje się całkowitym brakiem wolności od kogoś lub czegoś, bo jest mnóstwo ludzi, którzy chcą kontrolować wolę innych, ujarzmiać ich i wykorzystywać. W ten sposób, odmawiając odpowiedzialności, człowiek przestaje kierować własnym życiem. Nie rozwiązuje problemów swojego Przeznaczenia i nieuchronnie popada w samozagładę, degradację duszy. Samo życie pokazuje związek między odpowiedzialnością a rozwojem duszy. Patologię można znaleźć tam, gdzie nie ma odpowiedzialności w myślach, emocjach i działaniach. Ale nawet tam, gdzie jest jej za dużo – w hiperodpowiedzialności, ograniczaniu innych dusz, narzucaniu własnych przekonań i swojej słuszności bez uznawania praw i wolności innych. Każdy jest osobiście odpowiedzialny za swoje życie! Zrozumienie tego daje pewność siebie i ogromne możliwości zmiany swojego przeznaczenia na lepsze. Osoba odpowiedzialna wie, że zawsze otrzymuje to, co sama stworzyła swoimi myślami, emocjami i czynami. I odpowiednio dostosowuje swoje zachowanie, aby uzyskać pożądany dobrostan. W miarę poszerzania się zakresu objętego kręgu ludzi, rzeczy, zjawisk i zdarzeń, za które człowiek uważa się za odpowiedzialny, wzrasta również poziom wolności duszy. - jej wolicjonalne decyzje zyskują coraz większe możliwości realizacji. Wysoka odpowiedzialność zakłada świadomość, zatem tam, gdzie nie ma jeszcze racjonalności, wolność zawsze będzie ograniczana w imię bezpieczeństwa samej duszy, wszystkich jej bliskich, oraz cały zjednoczony Kosmos. W przeciwnym razie nastąpi anarchia, chaos, a po nim degradacja i zniszczenie. Dlatego miara odpowiedzialności i odpowiadające jej ograniczenia są tak rygorystycznie regulowane nawet na poziomie relacji dziecko-rodzic, ekonomicznych, społeczno-politycznych i innych. Odpowiedzialność jest wyznacznikiem wolności jednostki, jej niezależności, pozwalającej pozostać indywidualnością podczas interakcji z innymi ludźmi zapewniona jest odpowiedzialność przez regulatory zewnętrzne (odpowiedzialność, karalność itp.) i wewnętrzne (poczucie odpowiedzialności, poczucie obowiązku, sumienie). Jeśli ktoś wie o konsekwencjach swoich działań (myśli, emocje, działania), staje przed wyborem – wziąć lub nie wziąć na siebie tej odpowiedzialności, a wybór ten zostanie dokonany w zależności od dojrzałości duszy i światopogląd, jaki ukształtował. Rodzaje odpowiedzialności. Odpowiedzialność dzieli się na indywidualną i zbiorową. Tak jak indywidualny człowiek jest odpowiedzialny za swoje czyny i otrzymuje za nie należną karę lub nagrodę, tak pomyślność i sukces wspólnoty ludzi zależy od wspólnie podejmowanych odpowiedzialnych decyzji. Każda grupa to przede wszystkim wspólnota dusz, której wolność jest określona miarą ich odpowiedzialności. W społeczeństwie ustanawiane są pewne ograniczenia w przypadku naruszenia przez osobę (lub grupę osób) przyjętych praw i wymagań. W zależności od charakteru tych negatywnych sankcji za niewłaściwie popełnione działania, wyróżnia się odpowiedzialność prawną, materialną, moralną, polityczną i inną. Jako cecha osobista odpowiedzialność odzwierciedla zdolność osoby do podejmowania decyzji i działań zgodnie ze swoimi przekonaniami. a jednocześnie być odpowiedzialnym za ich konsekwencje, nie zrzucając winy za negatywne skutki swoich decyzji i działań na innych. Oczywiście ta umiejętność nie kształtuje się w duszy od razu. Dlatego głównym wskaźnikiem racjonalności i dojrzałości duszy jest poziom jej odpowiedzialności. Wysoki poziom odpowiedzialności objawia się przede wszystkim tym, że wszystkie decyzje podejmowane przez człowieka sąkoreluje z wewnętrznym, ukształtowanym układem współrzędnych dobra i zła, dobra i zła. Potrafi głęboko i wnikliwie przeanalizować sytuację, dostrzec w sobie jej przyczyny, zrozumieć i zaakceptować prawidłowość i zasadność tego, co się dzieje. Podejmując decyzje, osoba odpowiedzialna może z wyprzedzeniem przewidzieć konsekwencje swoich działań lub zaniechań, dzięki czemu jej wybory są sensowne i trwałe. Każde działanie mentalne, emocjonalne czy behawioralne zostaje kontrolowane ze względu na głęboko postrzeganą odpowiedzialność za ich konsekwencje. W przypadku błędnych wyborów (na które zresztą nikt nie jest odporny) osoba odpowiedzialna jest w stanie w pełni zaakceptować swój schemat i ponieść zasłużoną karę, najczęściej wymierzaną sobie samej w stosunku do siebie. Samokontrola i samokształcenie to dewizy życia odpowiedzialnych ludzi. A poczucie odpowiedzialności to stan głęboko odczuwany i urzeczywistniony, obejmujący wątpliwości, koncentrację, troskę i niepokój o konsekwencje. Przy średnim poziomie odpowiedzialności osoba przyjmuje jedynie krótkoterminową perspektywę swoich działań i jest jej jedynie świadoma ich bezpośrednie skutki. Ale nadal nie ma poczucia odpowiedzialności za strategię zachowania w życiu jako całości. Możliwość kontrolowania swoich myśli, emocji i działań już istnieje, ale nie jest jeszcze stabilna i wymaga konsolidacji. To samo dotyczy systemu samokształcenia. Rozumienie słuszności i niepoprawności swoich działań zostało już w dużej mierze zrealizowane we własnym życiu, a nie poprzez przekonania narzucone z zewnątrz. Jednak nie wszystkie dokonywane wybory są samodzielne i głęboko przemyślane. Niski poziom odpowiedzialności objawia się tym, że człowiek panuje nad sobą i odpowiada za swoje czyny tylko w określonych sytuacjach, częściej jeśli wie, że ich negatywny wynik zostanie ukarany. . Ale świadomość konsekwencji jest niestabilna, tymczasowa, zależy od nastroju, okoliczności i wpływów zewnętrznych. Nieodpowiedzialność (zrzeczenie się odpowiedzialności) jest charakterystyczna dla dusz o małej inteligencji, które nie ukształtowały jeszcze systemu wartości, są pod silnym wpływem instynktu. impulsy emocjonalne i zależność od zewnętrznych czynników społecznych. Nieodpowiedzialność może przybierać dwie formy. Po pierwsze, człowiek nie ma wewnętrznych „hamulców”, które kontrolują i regulują aktywność. Po drugie, wręcz przeciwnie, wewnętrzne zasady są tak rygorystyczne, jak to tylko możliwe, wartości zawyżone i nierealne, a samokontrola przypomina nakaz więzienia. W takim przypadku osoba uważa się za niezdolną do podejmowania decyzji i brania odpowiedzialności za ich możliwe konsekwencje, ponieważ w przypadku niepowodzenia karanie siebie będzie zbyt surowe. A potem rozwija się strach przed odpowiedzialnością. Nadmierna odpowiedzialność to nadmierna odpowiedzialność za kogoś. Osoba bierze na siebie odpowiedzialność, nie kalkulując jej celowości i proporcjonalności do swoich mocnych stron. Jednocześnie odpowiedzialność za siebie i swoje życie schodzi na dalszy plan. Osoba taka dobrowolnie bierze na siebie opiekę nad bliskimi, bierze na siebie konsekwencje ich czynów, nadmiernie obciąża się pracą, stara się każdemu pomóc, ale z uwagi na rozbieżność między możliwościami a rzeczywistością zaczyna wówczas zrzucić z siebie tę samą odpowiedzialność, popadając w drugą skrajność – „nie ma mowy”. Źródłem nadmiernej odpowiedzialności jest skaza w duszy zwana nieodpowiednią samooceną. Przejawy nieodpowiedzialności u człowieka. Jak każda inna cecha charakteru (cecha duszy), nieodpowiedzialność może przybierać różne formy, może być wymawiana i maskowana, ukryta w głębinach, we wszystkich swoich przejawach nieodpowiedzialność pokazuje, jak mało inteligentny jest człowiek, jak bardzo jest on musi jeszcze zrozumieć i uświadomić sobie w procesie swojej ewolucji. Wysoka odpowiedzialność jest oznaką dojrzałości i inteligencji duszy. Stereotypy myślenia charakterystyczne dla osoby nieodpowiedzialnej. Bardziej ufa swojemu sercu niż rozumowi. Przyciągają go kuszące, jasne obrazy, dźwięki, zapachy, a nie argumenty rozsądku. Łatwo wpada pod wpływ przekonań innych ludzi, nie zastanawiając się, co zrobić.do czego prowadzą. Łatwo zgadza się z decyzją zespołu, rodziny, społeczeństwa, aby uniknąć samodzielnej decyzji, a co za tym idzie poczucia odpowiedzialności za nią. Polega na przypadku, ślepym szczęściu, udanym zgraniu gwiazd, pomocą pewnych sił, szczęśliwym zbiegiem okoliczności. Nie przestrzega standardów etycznych przyjętych w społeczeństwie, uważa je za głupie i niepotrzebne. Ograniczona inteligencja – w granicach programu szkoły lub uniwersytetu. Nie ma systemu w wiedzy, słaba logika i analityka. Ma skłonność do wiary bez myślenia, nadziei bez powodu, oczekiwania bez podejmowania zdecydowanych działań. Nie ma celu w życiu, nie rozumie sensu istnienia, a zwłaszcza swojego przeznaczenia. Nie rozpoznaje tego ludzie wokół niego odzwierciedlają jego własny stan. Nie widzi i nie rozpoznaje wzorców przyczynowo-skutkowych. Nie wierzy, że wszystko wokół niego jest dla niego treningiem, a sukces w życiu jest wynikiem pracowitości, ciężkiej pracy i determinacji samego człowieka. Ogólnie rzecz biorąc, jest bardzo daleki od prawdziwego zrozumienia wartości duchowych i wiedzy duchowej. Stereotypy zachowań charakterystyczne dla osoby nieodpowiedzialnej. Niesolidny, nieuczciwy w relacjach z ludźmi. Nie odpowiada za swoje słowa, łatwo się poddaje, nie myśląc o konsekwencjach. Obiecuje też: nie dotrzymuje obietnic, zrzucając winę na innych. Nie wywiązuje się z tych obowiązków, nie stara się wykonać żadnego zadania dokładnie na czas i najlepiej jak potrafi. Nie bierze pod uwagę konsekwencji swoich pochopnie wypowiedzianych słów, bezmyślnych działań, negatywnych myśli, niekontrolowanych emocji. Częściej działa spontanicznie, emocjonalnie i instynktownie. Za swoje kłopoty i obecną sytuację obwinia wszystkich, ale nie siebie. Przyczyna tego, co się dzieje, zawsze leży poza nim. Zaprzecza swojej winie, udowadniając, że ma rację. Nie przyznaje się do błędności swoich działań i przekonań. Nawet jeśli udowodniona zostanie krzywda, znajdzie wymówkę dla swojego zachowania. W przypadku nadmiernego wysiłku pojawia się chęć szybkiego zrzucenia dodatkowego ciężaru, najlepiej na kogoś innego. Nie traktuje poważnie żadnych norm, zasad, kanonów zatwierdzonych w człowieku społeczeństwo. Szuka luk prawnych lub rażąco je narusza dla własnych korzyści lub z głupoty. Ma tendencję do wpadania w wpływy innych, bycia prowadzonym i zależnym. Nie wypełnia swoich obowiązków w stosunku do rodziny, społeczeństwa, świata jako cały. Stara się znaleźć tych, którzy zrobią to za niego. Dąży do posiadania większej mocy, nie zdając sobie sprawy z odpowiedzialności. Otrzymawszy władzę, stara się otaczać poddanymi egzekucyjnymi, na których w razie jakiegoś zdarzenia można zrzucić tę odpowiedzialność. Ma tendencję do delegowania obowiązków na wszystkich, unikając odpowiedzialności. Np. szef, który zrzuca odpowiedzialność na swoich podwładnych, który nie potrafi stworzyć sprawnego i przyjaznego zespołu. Szef, dowódca, przywódca, który nie ponosi odpowiedzialności za konsekwencje swoich rozkazów, wydaje je bezmyślnie, nie biorąc pod uwagę interesów, potrzeb i bezpieczeństwa swoich podwładnych. Jest zajęty wzniosłymi celami, ale jednocześnie tego nie robi brać odpowiedzialność za rezultaty swoich wysiłków w prawdziwym życiu. Jest bierny, ale oczekuje i czasami żąda od innych zdecydowanych działań. Uważa, że ​​wolno mu wszystko, bo jest dzieckiem, chorym człowiekiem, wielkim szefem, bogatym spadkobiercą, piękną kobietą, żywicielem rodziny. wielki guru itp. Wnosi wokół siebie chaos, zniszczenie - w relacjach, w życiu codziennym, w pracy. Szukasz partnera, który jest gotowy wziąć za siebie odpowiedzialność. Dziecięctwo: wisi w dzieciństwie wspomnienia, żale, roszczenia. Nie chce dorosnąć, dlatego bierze na siebie odpowiedzialność. Nie jest pewny siebie i swoich możliwości, czuje się bezbronny. Nie ma potrzeby opiekować się innymi ludźmi, tylko jeśli wymagają tego okoliczności. Na przykład rodzice, którzy nie są odpowiedzialni za swoje dzieci, za ich życie, wychowanie i rozwój, nie wiedzą, jak wziąć na siebie odpowiedzialność i rozwiązać sytuację konfliktową, posuwają się do skrajności, dopóki nie interweniuje ktoś, kto podejmie decyzję za wszystkich uczestników. sytuację i tym samym zapanować nad sytuacją. Nie chce aktywnie uczestniczyć w życiu społeczeństwa, aby być dla niego użytecznymspołeczeństwo przez człowieka. Uważa, że ​​inni powinni to robić. Jest niezwykle wymagający od innych, dbających o siebie. Jest urażony, jeśli mu się tego odmawia. Itd. Przejawy nieodpowiedzialności w mowie. „Wszystkie środki są dobre”, „wystarczy”, „udało się”, „może”, „sam się rozwiąże”, „co ja mam z tym wspólnego” ”, „on/ona/oni to zrobili”, „od-dla niego/niej/oni”, „nie mogę/nie wiem/nie chcę”, „dlaczego”, „stało się to przez przypadek” , „to nie dla mnie”, „małżeństwo to nie moja bajka”, „ta praca mi nie odpowiada”, „jakoś”, „jakoś” itp. Stereotypy reakcji emocjonalnych charakterystyczne dla osoby nieodpowiedzialnej. Wpada w panikę, gubi się w nieznanej sytuacji i nie wie, co robić. Wpada w złość, aż do histerii, jeśli ktoś wykaże mu błędne myśli, emocje i działania. Skarży się, że nikt go nie kocha wszystko, nie pomaga, nie rozumie. Skarży się na złe życie, ciężką pracę, pijącego małżonka, obojętne dzieci, że brakuje pieniędzy, że wszystko boli itp. Krytykuje, potępia innych za smutne skutki. własna nieodpowiedzialność. Czuje się bezbronny, urażony przez życie. Nie jest wobec siebie krytyczny, usprawiedliwia się. Potępia błędy innych, popada w depresję, jeśli ktoś w pobliżu zachowuje się niewłaściwie, nie wiedząc, jak sobie z tym poradzić. Itp. Jak nieodpowiedzialność objawia się w dzieciństwie. Każdy z nas przychodzi na ten świat z istniejącym bagażem doświadczeń duchowych. Już przy „wejściu w życie” pojawiają się braki, nad którymi dana dusza będzie musiała pracować. A samo poczęcie-ciąża-poród, środowisko i okoliczności dzieciństwa wyraźnie pokazują nam nasze niedoskonałości. Już od dzieciństwa takie dziecko będzie wykazywało swoją niedojrzałość. Oto tylko kilka przejawów nieodpowiedzialności. Nadmierna opieka rodzicielska. Rodzice sami rozwiązują wszystkie pytania i problemy, które pojawiają się u dziecka, usuwając je samodzielnie. Dziecko od najmłodszych lat jest obarczone wygórowaną odpowiedzialnością, surowo karząc za nieprzestrzeganie. Sami rodzice nie są osobami niezależnymi i nieodpowiedzialnymi dzieciństwa wszelkie próby podejmowania przez dziecko odpowiedzialnych decyzji są tłumione. W rodzinie istnieje niekwestionowana władza w postaci ojca, matki lub innego krewnego. Dziecko doświadcza konsekwencji nieprzemyślanych, nieodpowiedzialnych decyzji rodziców. Dziecko staje się „pionkiem” w planach rodziny rodzice. Obowiązki rodzicielskie, żeńsko-męskie role samych rodziców są przenoszone na dziecko. I tak dalej. Przejawy nieodpowiedzialności w ludzkim ciele. Pojawienie się dziecięcej niepewności, słabości i kruchości. Lub wręcz przeciwnie, kompletność jako chęć stworzenia własnej „skorupy” z problemów. Często ten obraz jest udawany lub specjalnie stworzony. Zwiększona emocjonalność. Smutek, smutek w spojrzeniu, Zamieszanie w spojrzeniu, niezręczność itp. Przejawy nieodpowiedzialności w wyborze zawodu. Osoba nieodpowiedzialna nieświadomie wybiera te miejsca, w których nie będzie musiała podejmować odpowiedzialnych decyzji. Lub wręcz przeciwnie, z całych sił dąży do władzy, dowodzenia, aby zrzucić odpowiedzialność na innych. Zawody związane z prostą pracą fizyczną, które nie wiążą się z dużą odpowiedzialnością. Brak konkretnego zawodu „wiatr w pole”: gdziekolwiek zawieje, tam będzie. Zawód wybrany przez rodziców lub do towarzystwa z przyjaciółmi, nudny, denerwujący, ale wymuszony itp. Lista przejawów nieodpowiedzialności nie jest pełna. Nieodpowiedzialność nie zawsze jest widoczna tak wyraźnie, jak opisano powyżej. Ale obserwując siebie i świat, możesz odkryć wiele innych aspektów. Określenie swojej nieodpowiedzialności nie jest tak trudne, jak się wydaje, ponieważ w pewnych momentach tracimy kontrolę nad sobą i pokazujemy swoje prawdziwe oblicze. Albo zachowujemy się tak, jak jesteśmy przyzwyczajeni, sami tego nie zauważając. To właśnie te „drobiazgi” wymagają szczególnej uwagi. W końcu małe rzeczy ujawniają wewnętrzny stan człowieka i jego naturę. Do jakich rezultatów w życiu prowadzi nieodpowiedzialność? Samo życie zmusza człowieka do ponoszenia odpowiedzialności za konsekwencje swoich decyzji.decyzje. Przykładowo instytucje społeczne i państwo wprowadzają na poziomie prawa i zasad odpowiedzialność etyczną, moralną, prawną, ekonomiczną i biznesową każdego obywatela. Nieprzestrzeganie przepisów prawa i regulacji będzie skutkować nałożeniem odpowiednich kar. Możemy o tym wiedzieć lub nie, akceptować to lub nie, ale to nie zwalnia nas z odpowiedzialności. Zatem sama groźba kary i nieprzyjemnych ograniczeń zmusza osobę do opracowania wewnętrznych form kontroli nad swoimi działaniami. Ale nadal jest to tylko ucieczka od bólu. Nieodpowiedzialna osoba ponosi wszystkie konsekwencje swojej nieodpowiedzialności w życiu. Raz rozpoczęte działanie prowadzi do smutnego skutku, boleśnie uderzając w samo źródło. Pochopnie powiedziane słowa, spontanicznie podjęte działania, instynktowne impulsy, ataki emocjonalne – wszystko wraca bolesnym cierpieniem. Nic nie pozostaje niezauważone. Wszystko wpływa na wszystko i powoduje zmiany. Wszystko jest jednością i jest ze sobą powiązane. Agresja powraca jako agresja. Oszustwo to oszustwo. Nieodpowiedzialność to nieodpowiedzialność innych. Ci, którzy nie chcą wziąć odpowiedzialności, znajdują się na łasce tych, którzy wykorzystują ją do własnych egoistycznych celów, manipulując i tłumiąc wolę. Nieodpowiedzialność prowadzi duszę do degradacji, odpowiedzialność, wręcz przeciwnie. podnosi go wyżej na drabinie ewolucyjnej. Jak stać się odpowiedzialnym? Bycie odpowiedzialnym oznacza przede wszystkim wzięcie odpowiedzialności za swoje życie. Nie tylko w kontekście myśli, emocji i działań wykonywanych w danej chwili, ale także w ogóle – w kontekście życia przeżywanego teraz i oczekiwanego jutro. Oznacza to rozpoznanie zasady wzorców przyczynowo-skutkowych i w końcu uświadomienie sobie, że w każdej chwili naszymi działaniami wewnątrz i na zewnątrz zasiewamy nasiona, które dają odpowiednie pędy w naszym życiu. A jeśli chcemy uzyskać dobre zbiory, ważne jest, aby przed siewem przemyśleć wszystko z głową, wiedzieć, co siać, jak to zrobić poprawnie, wziąć pod uwagę wszystkie zewnętrzne wpływy na to, co zostało zasiane, a także podjąć dobre Dbaj o niego i utrzymuj go. Branie odpowiedzialności oznacza: ponowne rozważenie swoich poglądów na życie, swojego układu współrzędnych Dobra i zła. Jasno określ, który światopogląd jest naprawdę poprawny, uczciwy i zgodny z rzeczywistością. Poznaj swój Cel i uczciwie go realizuj. Dąż do samorealizacji w świecie. I na poziomie waszych obowiązków społecznych, i na poziomie uniwersalnej ludzkości, i na głębszym i ważniejszym poziomie – realizacja waszych duchowych aspiracji, aby stać się mądrzejszymi i lepszymi w tym wcieleniu. Uświadomcie sobie potrzebę życia w zgodzie ze społeczeństwem wymagania i normy społeczne Zrealizuj swoją wartość i role przeznaczone dla społeczeństwa. Skutecznie wykonuj swoje działania na rzecz innych, naucz się analizować swoje działania, oceniaj je obiektywnie, rozumiej symbolikę sytuacji, odnajduj w nich wskazówki i naukę, a wyciągając właściwe wnioski, staraj się myśleć coraz bardziej harmonijnie. , emocje i działania Naucz się wybierać rozsądnie we wszystkim: od tego, co jeść, gdzie mieszkać, z kim się przyjaźnić, a z kim nie. Wiedząc, że dobro Twoje i Twoich bliskich w dużej mierze zależy od przynależności duszy do jasnej strony rzeczywistości, wybieraj świadomie jasne wspólnoty i bądź z nimi myślami i czynami. W związku z tym trzymaj się jak najdalej od wszelkiego rodzaju zła. Naucz się nie przekazywać innym prawa do swojego życia, naucz się samodzielnie rozwiązywać swoje problemy życiowe. Nie oznacza to jednak uznawania swojej opinii za ostateczną prawdę, ponieważ wszyscy uczymy się od siebie nawzajem i przekazujemy wiedzę z ust do ust. Ważne jest, aby nauczyć się podejmować decyzje z głową, w oparciu o wiedzę zdobytą w życiu, przeżyte doświadczenia, analizę wcześniejszych wzorców i założenia dotyczące przyszłych konsekwencji. Nie bój się błędów, ale szczerze je popraw, jeśli się pojawią. Pozwól bliskiej osobie podejmować samodzielne decyzje, bez narzucania jej swoich osądów i ocen, pomagając mu przejść przez własne doświadczenia i uświadomić sobie swój poziom odpowiedzialności za niego jako duszę. . Brać pod uwagę.