Nostalgia to złożony stan charakteryzujący się tęsknotą za przeszłością, której często towarzyszy złożona kombinacja pozytywnych i negatywnych emocji. Obejmuje głębokie, sentymentalne przywiązanie do przeszłych doświadczeń, ludzi lub miejsc oraz chęć ponownego przeżycia lub powrotu do tego wszystkiego. Ogólnie rzecz biorąc, nostalgia ma charakter adaptacyjny i służy tworzeniu silnych więzi społecznych i spójności w grupach. Pozytywne emocje i wspomnienia wynikające z nostalgii mogą stworzyć poczucie przynależności i wzmocnić relacje międzyludzkie nawet bez bezpośredniego kontaktu z grupą społeczną. Nostalgia sprzyja także dobrostanowi psychicznemu, zapewniając poczucie sensu życia i poczucie ciągłości osobistej czas. Może być zasobem psychologicznym w sytuacjach stresu i niepewności, pozwalającym nam doświadczyć pozytywnych emocji w trudnych chwilach. Zatem nostalgia jest wspaniałym, użytecznym, złożonym doświadczeniem, które w ogromnym stopniu przyczynia się do naszego dobrego samopoczucia. Jednak nostalgia może być korzystna, gdy dana osoba nadmiernie angażuje się w przeszłe wydarzenia i doświadczenia. Nadmierna nostalgia prowadzi do zniekształconego postrzegania przeszłości, często przedstawiając ją w wyidealizowanym i romantycznym świetle, które wyolbrzymia pozytywne aspekty i bagatelizuje negatywne. To wyidealizowane postrzeganie przeszłości może prowadzić do dość poważnych negatywnych konsekwencji. Kiedy osoba nadmiernie skupia się na pozytywnych aspektach przeszłości, może stworzyć w swoim umyśle poważny kontrast między wyidealizowaną nostalgiczną przeszłością a teraźniejszością. Taki kontrast prowadzi do silnej frustracji z powodu niedoskonałości teraźniejszości, która wydaje się mniej jasna, bogata i dlatego rozczarowująca, na tle intensywnych i emocjonalnie ciepłych wspomnień z przeszłości. Sprzyja to rozwojowi nierealistycznych oczekiwań co do bieżących wydarzeń, relacji i osiągnięć, co stopniowo rodzi chroniczne poczucie niezadowolenia i rozczarowania, a także rodzi niekontrolowaną chęć powiedzenia „wcześniej było lepiej”. przeszłość może utrudniać rozwój osobisty. Koncentrując się na przeszłości, człowiek staje się mniej otwarty na nowe doświadczenia i zmiany, ponieważ chce, aby wszystko było tak, jak było wcześniej. Ciągle żyjąc w wyidealizowanej przeszłości, tęskni się za fantastycznym światem, który nigdy w pełni nie istniał. W ten sposób przeszłość odwraca jego uwagę od wydarzeń i możliwości jego teraźniejszego życia, które zaczyna mijać.