Emocje służą jako czynnik organizujący i motywujący w naszym zachowaniu, rozwoju osobistym i relacjach ze światem zewnętrznym. Sam sens naszego istnienia ma charakter emocjonalny: otaczamy się ludźmi i rzeczami, z którymi jesteśmy emocjonalnie związani; jesteśmy szczęśliwi lub smutni, źli lub przestraszeni, nigdy nie pomylimy tych emocji, ponieważ doskonale wiemy, jak ta lub inna emocja powoduje, że się czujemy i jakie są jej zewnętrzne przejawy W życiu codziennym nie tyle rozumujemy, co czujemy , i nie tyle Wyjaśniamy, ile szacujemy. Tak naprawdę procesy myślowe, wolne od składników emocjonalnych, zajmują skromne miejsce w życiu codziennym. Bez emocji, czyli bez możliwości odczuwania radości lub smutku, poczucia winy czy złości, nie bylibyśmy w pełni ludźmi – Żywymi Ludźmi. Emocje stały się jedną z oznak człowieczeństwa: nasza zdolność wczuwania się w emocje innych ludzi, zdolność do empatii, a także umiejętność wyrażania emocji słowami i mówienia o nich jest niezwykle ważna. Emocje regulują lub filtrują naszą percepcję bezpośrednio wpływają na to, co i jak widzimy i słyszymy. I tak na przykład doświadczając radości, postrzegamy wszystko w jasnych kolorach; szczęście sprawia, że ​​podziwiamy najzwyklejsze rzeczy, jak zapach dzikiego kwiatu i idziemy przez życie lekkim, sprężystym krokiem. Strach zawęża naszą percepcję, zmuszając nas do tego widzieć tylko przerażający obiekt, a może tylko sposób na ucieczkę od niego. To jedyna rzecz, którą możemy dostrzec, jedyna rzecz, którą zajmuje się nasz umysł, gdy doświadczamy strachu. W gniewie złościmy się na cały świat i widzimy go w czarnych barwach, a pobudzeni zainteresowaniem jakimś przedmiotem, zjawiskiem czy osobą, pragniemy go poznać i zrozumieć. Emocje powstają tylko w związku z takimi zdarzeniami i rezultatami działań które są powiązane z motywami. Jeśli na czymś nam zależy, wpływa to na nasze motywy. Przecież jeśli nie jesteśmy entuzjastycznie nastawieni do celu, jeśli jest nam on obojętny, to raczej nie osiągniemy jego realizacji. Emocje mobilizują energię, a energia ta w niektórych przypadkach jest przez nas odczuwana jako skłonność do działania. Emocje są kluczem do rozwikłania nieświadomych motywów; wystarczy tylko zauważyć, z jakiego powodu powstają emocje i jakie są ich właściwości. Jednocześnie emocje różnią się stopniem świadomości; konflikt między świadomymi i nieświadomymi emocjami najczęściej leży u podstaw zaburzeń psychicznych. Kiedy emocja pojawia się w odpowiedzi na określony obraz mentalny, czy to symbol, koncepcję, czy myśl, możemy to zrobić mówić o pojawieniu się związku między uczuciem i myślą. Regularne występowanie określonej emocji w odpowiedzi na określony obraz mentalny ostatecznie prowadzi do powstania stabilnego związku między myśleniem a stanem emocjonalnym. To składnik emocjonalny zapewnia ładunek motywacyjny tej struktury. Są sytuacje, w których łatwo jest wyizolować poszczególne elementy motywacyjne z zachowania danej osoby i zrozumieć, jaką rolę odgrywa w tym ta czy inna emocja i/lub obraz mentalny. Na przykład uczucie przygnębienia lub smutku może wymagać od danej osoby rekompensaty i nakłonić ją do przekonania, że ​​musi się jakoś pocieszyć. W niektórych przypadkach zaburzenia zachowania związane z jedzeniem są spowodowane właśnie tym mechanizmem. Jeśli w krytycznym momencie emocjonalnym człowiek odczuje choćby najmniejsze uczucie głodu, można go oszukać i przekonać samego siebie, że jedzenie uwolni go od dyskomfortu. W rezultacie emocje i obraz mentalny popchną osobę, która wcześniej była umiarkowana w diecie, do obżarstwa. Emocji jest wiele, a każda z nich objawia się na swój sposób. Co więcej, emocja jest zjawiskiem niezwykle złożonym, aktywującym procesy nerwowe, poznawcze i motoryczne. Innymi słowy, emocje obejmują współpracę między tym, co psychiczne i fizyczne, obejmującą wszystkie poziomy osobowości danej osoby. Z jednej strony emocje są stanami przejściowymi, wywołanymi określonymi sytuacjami, z drugiej strony emocje towarzyszą nam nieustannie i...