Od autora: Streszczenia raportu zostały opublikowane w zbiorach IV Międzynarodowej Konferencji Naukowo-Praktycznej Młodych Naukowców i Studentów „Psychologia Praktyczna we Współczesnym Wymiarze” 2013 , Dniepropietrowsk Tolerancja i empatia w procesie humanizacji społeczeństwa Wiek XX stał się nie tylko erą odkryć i postępu naukowo-technicznego, ale także czasem najbrutalniejszych wojen. Pogorszyły się problemy etniczne, religijne, gospodarcze, polityczne i interpersonalne. Świat stał się bardziej agresywny, konfliktowy i okrutny, co zmusza ludzkość do poszukiwania dróg do filozofii pokojowego współistnienia. I prawdopodobnie to nie przypadek, że w naszych czasach aktywnie rozwija się teoria kultury pokoju, która polega na jedności ludzkości, powszechnym powiązaniu ludzi i poszanowaniu praw innych. Obecnie jest to jedno z najważniejszych zadań psychologii, a także ogólnej humanizacji społeczeństwa, jest rozwój nowego typu relacji budowanych na humanistycznych podstawach, szacunku dla indywidualności każdego. W tym numerze szczególne znaczenie przywiązuje się do procesu kształtowania kultury duchowej jednostki, której jedną z głównych części jest dojrzałość emocjonalna, bogactwo uczuć, umiejętność empatii, współczucia, tolerancja dla sprzeciwu, umiejętność zrozumienia innych, świadomość norm własnego zachowania, integralność, integracja „ja”, akceptacja siebie i innych oraz odpowiedzialność. Ważną rolę w tym złożonym procesie odgrywa tolerancja, jako szacunek i uznanie równości, odrzucenie dominacji i przemocy, uznanie wielowymiarowości i różnorodności ludzkiej kultury, norm, przekonań, odmowa zredukowania tej różnorodności do jednolitości lub dominacji czegokolwiek – z jednego punktu widzenia, ale nie wszystkie uczucia moralne, estetyczne i intelektualne charakteryzują się wysoką wartością rozwiniętego dorosłego podaje się mu od urodzenia. Powstają i kształtują się pod wpływem edukacji, w toku zawłaszczania dorobku poprzednich pokoleń, działalności jednostki, a także poradnictwa psychologicznego, jako rodzaju interakcji sprzyjającej socjalizacji człowieka, kształtowaniu się bez zbliżenia się do istoty ludzkiej psychiki, w tym do zjawisk świadomych i podświadomych, bez opanowania takiej rzeczywistości mentalnej, jak empatia i umiejętności tolerancji komunikacyjnej, niemożliwe jest osiągnięcie pełnego wzajemnego zrozumienia stron w niemal każdym aspekcie. jakiejkolwiek interakcji. Identyfikacja empatii jako szczególnego zjawiska psychologicznego była długoterminowa, złożona i do dziś jej rozumienie nie jest zbieżne pomiędzy różnymi naukowcami i różnymi szkołami psychologicznymi. Empatia jako zjawisko zaczęła być badana w literaturze psychologicznej od połowy XX wieku i nadal nabiera szczególnego znaczenia we współczesnym świecie, biorąc pod uwagę rozwój różnych szkół i ruchów teoretycznych i praktycznych w teorii egzystencjalno-analitycznej Jeśli chodzi o emocje, percepcja fenomenologiczna dzieli się na dwa typy: uczucia-wskaźniki, czyli w wąskim słowie emocje, oraz instynkt lub intuicja. Pierwszy rodzaj uczuć odzwierciedla nastrój, dobre samopoczucie, historię i biografię samej osoby. Towarzyszą także wcześniejszym traumatycznym doświadczeniom. Drugi rodzaj uczuć nie ma nic wspólnego ze stanem osoby postrzegającej, ale odnosi się do istotnych cech tego, co jest postrzegane – przedmiotu poznania. Odnosząc się do pojęcia „tolerancji”, można zauważyć, że wywodzi się ono z Łaciński czasownik „tolerare” – znosić, wytrzymywać, znosić. We współczesnych przejawach termin „tolerancja” jest przedmiotem badań wielu nauk, interpretowanych z różnych stanowisk: politycznego, filozoficznego, społecznego, religijnego, biologicznego, etnicznego, psychologicznego itp. Zaproponowana przez zespół interpretacja pojęcia tolerancji autorów: A.G. Asmolov, G.U. Soldatova, L.A. Shaigerova pozwala prześledzić związek tolerancji z akceptacją drugiego człowieka, z przejawem współczucia i współczucia dla drugiego, co czyni empatię integralnym elementem komunikacji.