Być może każdy z nas bez wyjątku zna uczucie zazdrości. Czasami nawet malujemy to „czarno-biało”. Biała zazdrość to rodzaj uznania, że ​​ktoś ma coś, co sprawia mi radość, nawet jeśli ja sam tego w danej chwili nie mam. Zabawne – że w tym przypadku nie jest nam trudno rozpoznać swoją potrzebę (nawet poprzez drugą osobę). Czasami ten kolor może nawet dawać poczucie inspiracji, które motywuje do działania. Oznacza to, że uczucie zazdrości (jak każde inne) mówi nam o czymś, co jest dla nas teraz ważne. Można to zauważyć, gdy doświadczamy uczucia zazdrości kolor umownie „biały” – nie budzi w nas silnych, konwencjonalnie negatywnych emocji. Nie porównujemy się, nie szukamy wad w sobie i winnych (dlaczego ja tego nie mam, ale ktoś inny ma??), nie złościmy się. Nawet gdy uświadomimy sobie naszą potrzebę poprzez kogoś innego, możemy rozpalić się pragnieniami i spróbować zaspokoić naszą potrzebę. Tak, tak, uczucie zazdrości jest związane z naszą potrzebą. A raczej o jego braku. „Ciemna” zazdrość rodzi uczucia takie jak uraza, złość, irytacja, właśnie nie dlatego, że ktoś ma to, czego ja też chcę, ale dlatego, że jeszcze tego nie mam! W tym miejscu można rozpocząć porównania ze znakiem minus na korzyść; dewaluacja innych ludzi; a czasami dewaluowanie potrzeb drugiej osoby. W obu przypadkach kluczem będzie proaktywny wybór; zdolność samej osoby do wyboru reakcji na uczucie zazdrości. Przecież niezależnie od koloru (do którego, nawiasem mówiąc, sami dojdziemy), charakterystyczną cechą tego uczucia są jeszcze dwa - pożądanie i agresja. Problem w tym, że od dzieciństwa wmawia się nam, że uczucie zazdrości jest złe, niepotrzebne i niebezpieczne. Zazdrość jest brzydka i niestosowna. W istocie takie komunikaty dewaluowały nie samo poczucie zazdrości, ale pragnienie zaspokojenia tych potrzeb, które mają inni, a których, jak się okazuje, chcę. Wtedy osoba albo „tonie” w irytacji i gniewie, albo całkowicie gasi w sobie poczucie zazdrości (w ten sposób gasząc swoje potrzeby). Zazdrość może przekształcić się w inspirację i pożądanie oraz agresję (aktywne działanie, a nie złość, jak nas nauczono). z dzieciństwa) - pomoże tej energii nie wygasnąć. Aby przemienić zazdrość (zanotuj, a nie usuwaj/tłumij/odrzucaj), ważne jest, aby najpierw zdecydować, czego właściwie zazdroszczę? Jaką potrzebę widziałem w innym? Co kryje się za tą potrzebą, moim pragnieniem? Następnie ważne jest, aby skupić się na tym, jak mogę to osiągnąć? Oznacza to, że przenosimy uwagę z tego, kto już ją ma, na siebie i na to, w jaki sposób mogę zaspokoić tę potrzebę. Inspiracja z innych przykładów znacznie pomoże w realizacji własnych pragnień i osiągnięć. Radowanie się z sukcesów innych da nam poczucie, że również możemy odnieść sukces w tym, czego pragniemy. Zaczniesz nie od porównywania się z kimś, ale od poznania ścieżki i procesów prowadzących do osiągnięcia pragnienia, w związku z którym pojawiła się zazdrość. Proaktywny wybór (o czym postaram się napisać osobny artykuł) pomoże przekształcić zazdrość w pozytywne działania wobec siebie i swoich potrzeb poprzez radość i inspirację możliwościami, które mogę znaleźć i zapewnić, aby osiągnąć to, czego chcę. Ze szczerą troską i radością dla Ciebie, proaktywny psycholog Gestalt, Ermolov Alexey. Aby się zapisać, napisz do wa. 8(926)357-11-21