Na każdym etapie życia rodziny pojawiają się pewne funkcje, które rodzina musi rozwiązać i wdrożyć. Jeśli jakieś funkcje nie zostaną zrealizowane i nierozwiązane, przechodzą do kolejnego etapu. Okres przedmałżeński to okres relacji z wybranym partnerem przed ślubem, okres bardzo trudny. Młodzi ludzie, którym nie udało się w miłości lub w pierwszym małżeństwie, nie postrzegają zalotów przedmałżeńskich jako jednego z momentów decydujących o pomyślności życia rodzinnego. W okresie przedmałżeńskim następuje kumulacja wspólnych doświadczeń i wrażeń. Im więcej pozytywnych doświadczeń, tym częściej małżonkowie będą do nich wracać w życiu rodzinnym. Kiedy w życiu rodzinnym pojawiają się okresy kryzysu, potrzebny jest zasób, z którego można wyciągnąć pozytywne doświadczenia. W okresie przedmałżeńskim poznajemy się i sprawdzamy podjętą decyzję. Test taki ma charakter informacyjny, jeśli dotyczy sytuacji domowych, sytuacji doświadczania wspólnych trudności i sytuacji łączenia sił. Obecnie powszechne jest zjawisko współżycia przedmałżeńskiego, które nie ma wystarczającego charakteru informacyjnego. Młodzi ludzie nieświadomie testują swoje skrypty seksualne. Jednak zgodność płciowa nie jest testowana, ale raczej kształtowana. Pod tym względem intymne „szczęście” przed ślubem nie jest wskaźnikiem udanego życia rodzinnego, także w wersji seksualnej. W okresie przedmałżeńskim następuje także planowanie wspólnego życia. W jej ramach młodzi ludzie modelują wspólnie swoje przyszłe życie i zawierają swego rodzaju „umowę przedmałżeńską”. Kluczem jest tutaj wzajemne zaufanie i werbalizacja swoich oczekiwań. Badanie relacji przedmałżeńskich posłużyło jako podstawa do zidentyfikowania czynników pozytywnych, których wpływ zwiększa prawdopodobieństwo udanych i harmonijnych relacji w małżeństwie i są powszechnie uważane za prognostyczne i korzystne, a także przedmałżeńskie czynniki ryzyka „sukcesu”. 1) Wyższe wykształcenie mężczyzny; 2) Sytuacja społeczna rodziny jako całości (małżeństwo będzie bardziej udane, jeśli mąż i żona będą należeć do tej samej grupy społecznej); 3) Wzajemne pozytywne pierwsze wrażenie 4) Pozytywna ocena życia rodzinnego rodziców przez partnerów małżeńskich; 5) Optymalny czas trwania stosunków przedmałżeńskich (od 1 roku do 3 lat); 6) „Ciepłe” relacje przed ślubem; 7) Podobne cechy charakteru (z wyjątkiem dominacji i konkurencja);8) Obecność oczekiwań ról oraz ich zbieżność i spójność;9) Obecność wspólnych znajomych przyszłego małżeństwa;10) Inicjatywa zawarcia małżeństwa ze strony mężczyzny 11) Akceptacja propozycji małżeństwa; po krótkiej naradzie; 12) Zgoda rodziców na małżeństwo i ich pozytywna ocena powstającego związku Czynniki „ryzyka” 1) Wczesny wiek osób zawierających związek małżeński (w naszym kraju wiek ten jest brany pod uwagę w przypadku mężczyzny poniżej 20. roku życia, w przypadku kobiety poniżej 20. roku życia). 18 lat), gdyż powoduje różnego rodzaju błędy i zniekształcenia percepcji ;2) Późny wiek (dla Zachodu ten wiek wynosi: dla mężczyzny – 40-45 lat, dla kobiety – 30-35 lat, dla nas: dla mężczyzna – 30-32 lata, kobieta – 25-27 lat);3) Przekroczenie wieku żony w stosunku do wieku męża; 4) Żona posiada wyższe wykształcenie; 5) Niejednorodność statusu; ) Różnica społeczno-demograficzna pochodzenia; 7) Dorastanie w rodzinie niepełnej; 8) Brak rodzeństwa u przyszłych małżonków; 9) Niestabilność związków przedmałżeńskich;10) Ciąża przedmałżeńska;11) Negatywne nastawienie rodziców do małżeństwa ;12) Zbyt krótki lub zbyt długi okres znajomości;13) Obecność przyjaciół płci przeciwnej u jednego z przyszłych małżonków;14) Nieświadome motywy zawarcia małżeństwa (motywy nieświadome patrz. tutaj https://www.b17.ru/ artykuł/10065/). Źródła: Schneider L.B. Psychologia relacji rodzinnych. M. 2000. Gurko T.A. Wpływ zachowań przedmałżeńskich na stabilność młodej rodziny. // Badania socjologiczne. 1993. C.58-74.