Wielki Freud dał nam nie tylko koncepcję nieświadomości, przeniesienia, obrony psychologicznej, ale także fascynującą Zasadę Przyjemności. Zdrowa osobowość według Freuda to osoba przynosząca korzyści społeczeństwu, osoba potrafiąca akceptować i doświadczać przyjemności. A neurotycy mają problemy z przyjemnościami. Neurotyk stoi obok drzwi, na których wielkimi literami napisano „Przyjemność”, ale nie wchodzi do środka. Czy się boi, czy wstydzi, czy może czegoś innego – kto wie. Neurotyk zaczyna usprawiedliwiać się daleko idącymi konstrukcjami semantycznymi, począwszy od pojęcia grzechu po identyfikację cech swojej osobowości. Ale chce z tego nie mniej radości i szczęścia. Kiedy Freuda zapytano, co sądzi o tym, że psychoanalitycy rozwinęli wówczas zaawansowany trend – poszukiwania sensu życia, niezmiennie uśmiechał się i odpowiadał, że tam, gdzie zaczyna się poszukiwanie sensu życia, zaczyna się nerwica jako pierwszy debatował z ortodoksyjną psychoanalizą na temat znaczenia Viktor Frankl wkroczył w życie dzięki swojej logoterapii. Frankl żył długo i czasami nie do zniesienia. Człowiek przeszedł przez obozy koncentracyjne, w których były piece i te piece trzeba było nakarmić. Ludzie. W takich warunkach Frankl rozwinął swoje poglądy na życie. W takich warunkach umocniła się jego wiara w poszukiwanie sensu życia. Logoterapeuci uważają, że to poszukiwanie sensu życia czyni nas szczęśliwymi, wolnymi od poważnych zaburzeń psychicznych i ryzyka uzależnienia np. od alkoholu. Ponadto logoterapeuci uważają, że poszukiwanie sensu życia zmniejsza odsetek samobójstw w społeczeństwie. I oczywiście wierzą, że każde życie ma sens. Trzeba tylko dobrze poszukać. Jeśli chodzi o moje stanowisko, to już od czasów studenckich nauczyłam się, że terapia egzystencjalna postuluje 4 założenia egzystencjalne: Człowiek jest zmuszony codziennie odkrywać w sobie SEKSUALNOŚĆ. ŚMIERTELNOŚĆ jest nie do wykorzenienia. Wszyscy umrzemy. Pojawia się strach przed starzeniem się. Nieważne, ilu ludzi Cię otacza, poczucie samotności i izolacji da o sobie znać BEZZNACZENIE życia. W życiu każdego człowieka jest miejsce na poczucie własnego bezsensu. Zatem kierunek egzystencjalny nie ogranicza się do gorączkowego poszukiwania sensu, ale jest czymś znacznie większym i atrakcyjnym niż suchy sens w pozostałej części. Dla mnie egzystencjalizm jest kierunkiem strategicznym. Psychoanaliza to czysta taktyka. Nie widzę kontrastu między tematami przyjemności i znaczenia, ale widzę ciągłość idei. Użyjmy metafory piramidy. Na obrazku pokazałem, że sens życia wyrasta z przyjemności. Tak to widzę. Tylko w ten sposób znaczenie staje się żywotne, a nie neurotyczne. Jeśli człowiek szuka sensu życia bez względu na przyjemność, następuje proces neurotyzacji osobowości. Kiedy sens jest dla sensu, to gdzie żyć? Zawsze Twój, Michaił Samadurov.PS Do nadmiaru przyjemności wrócę jako nerwica. Co miałeś na myśli;)