Śmierć jest nieunikniona i niepewna, oczywiście wywołuje pewne emocje i jest to normalne, gdy pojawia się zagrożenie życia, odczuwamy strach. Jest to instynkt samozachowawczy. Tak to się stało ewolucyjnie. Potrzebujemy strachu, abyśmy mogli uratować życie, gdy sytuacja tego wymaga. Strach przed śmiercią może być prawdziwy i neurotyczny. Tak naprawdę nie ma znaczenia, czy twój strach jest prawdziwy, czy neurotyczny, mózg postrzega twoją interpretację jako zagrożenie. Pisałem już wcześniej, że mózgu nie interesuje, czy zagrożenie jest fantazją, czy prawdą, reakcja będzie taka sama. Organizm zostanie zmobilizowany do ratowania życia. Metafora strachu przed śmiercią brzmi tak: chcę żyć pełnią i jasno, ale nie pozwalam sobie na to. Ponieważ... Spójrzmy na przykład: W życiu człowieka dochodzi do jakiejś sytuacji psychotraumatycznej, pewnych okoliczności życiowych, w których osoba postrzega je jako zagrożenie dla życia. Ta sytuacja jest punktem wyjścia zaburzenia lękowego. Ale dla człowieka wcale nie jest to oczywiste. Na przykład żona zdaje sobie sprawę, że mąż stracił nią zainteresowanie i zaczyna podejrzewać go o zdradę. Pojawia się napięcie i niepokój. Jej mózg maluje jej przerażające historie o tym, co się z nią stanie, jeśli zostanie sama. I te myśli ją przerażają. Z jednej strony chce wyjechać, bo to dla niej straszna sytuacja, ale z drugiej strony nie może. Ponieważ nie wie jak, nie może sobie z tym poradzić. I tu powstaje konflikt wewnętrzny. Psychika tworzy objawy i lęki. Im dłużej znajduje się w stanie lęku i napięcia, tym silniejsze i jaśniejsze są objawy w ciele, co sprawia, że ​​człowiek jest jeszcze bardziej napięty, ponieważ nie jest w stanie tego sobie wytłumaczyć. I pojawiają się różne lęki, w wyniku czego pojawiają się ataki paniki, agorafobia, OCD, IBS, hipochondria, kardiofobia, różne fobie. Wszystkie pojawiające się objawy mają określoną funkcję. Z powodu zwiększonego i długotrwałego lęku psychika zaczyna chronić osobę . Dokładnie funkcjonalne objawy i lęki. Zwiększony niepokój zaczyna zwracać uwagę na różne śmiertelne i groźne sytuacje, odwracając uwagę od prawdziwych problemów. Do tego dochodzi: - obsesyjna obawa o zdrowie własne, dzieci i bliskich. Zachorowanie na nieuleczalną chorobę - strach przed szaleństwem i utratą kontroli - strach przed samotnością, samym wyjściem z domu - strach przed udławieniem - strach przed utratą przytomności i zawrotami głowy - strach przed wysiłkiem fizycznym itp. Poprzez lęki rozładowuje się napięcie, pustki nie możemy się bać, więc przylega ona do wszystkiego, co może zmartwić i wiąże się ze śmiercią (śmierć jest głównym problemem życiowym, wypiera wszystkie inne). Przyczyną neurotycznego lęku przed śmiercią jest to, że: Człowiek interpretuje okoliczności życiowe jako zagrażający życiu, co rodzi lęk neurotyczny, którego drenaż następuje poprzez strach przed śmiercią, człowiek nie żyje tak, jak by chciał, co jest odbierane przez psychikę jako zagrożenie i rodzi stan neurotyczny. strach przed życiem. Walka ze strachem przed samą śmiercią jest bezcelowa. Myślenie o tym, jak nie myśleć, jest bezużyteczne. I tutaj zasada się sprawdza. Im bardziej opieramy się jakiejś myśli, tym bardziej ona nas dogania i przejmuje. Ważne jest, aby zredukować podstawowy niepokój! I rozwiąż kontekst życia, z powodu którego rysujesz dla siebie niepokojące historie. Ważne jest, aby zrozumieć, że kiedy nie ma od czego odwrócić uwagi, wówczas strach przed zachorowaniem, śmiercią itp. Zniknie. Ponieważ wszelkie lęki i objawy mają charakter funkcjonalny (funkcja wtórna) - jest to ochrona ludzkiej psychiki. Zapisz się na konsultację poprzez wiadomość bezpośrednią lub telefonicznie +37529-165-3-165