Znasz osoby, które są bardzo inteligentne, oczytane, ale nie wiedzą, jak się komunikować? Trudno im prowadzić rozmowę, nie patrzą Ci w oczy, gubią się w nowych warunkach, nie wiedzą, jak pokazać swoją inteligencję, a jednym z jej elementów jest umiejętność prezentacji inteligencji emocjonalnej. I to jest dokładnie to, co musisz rozwijać w sobie i w swoich dzieciach. Nieważne, jak mądry jesteś, jeśli nie wiesz, jak się kontrolować, nie rozumiesz, co czują inni, nie możesz wykazać się swoimi umiejętnościami ze względu na nieśmiałość, strach przed ośmieszeniem, trudno jest osiągnąć sukces. Zwłaszcza teraz, w dobie powszechnej demonstracyjności społecznej. Czym jest inteligencja emocjonalna? Poznaj swoje emocje. Co czuję? Zarządzaj nimi. Nie jestem swoimi emocjami. Nawet w czasach kryzysu i stresu nie trać okazji do myślenia, empatii i nadziei. Tłumij impulsywność i opóźniaj satysfakcję. A to oznacza dążenie do osiągania swoich celów pomimo porażek. Rozpoznawanie emocji innych, okazywanie empatii. Utrzymywanie relacji z innymi i dawanie im prawa do odmienności od siebie. Znajomość swoich emocji oznacza zrozumienie nazwy tego, co czujesz. Dlaczego jest to konieczne? Ponieważ, powiedzmy, złość bardzo różni się od smutku. Spełniają one zupełnie inne funkcje. Inna biochemia. Różne mechanizmy hormonalne. Smutek może wystąpić z powodu braku serotoniny, a złość jest sygnałem noradrenaliny. A jeśli jesteś w smutnym momencie - przygnębienie, melancholia, melancholia, depresja itp. nagle zdecydujesz się pójść na siłownię, naprawdę będzie gorzej, bo nie masz siły, gdy jesteś smutny. Ale z gniewem (oburzenie, irytacja, oburzenie, wściekłość, złośliwość, irytacja, niezadowolenie) w sam raz, ale ludzie mówią: „Nie boję się niczego”, „Nie jestem zły”, „Nigdy się nie obrażam”. „Jestem na bieżąco”. Nie da się okiełznać tego, czego się nie wie i czemu się zaprzecza. Obserwuję ostatnio pewne ogólne zaprzeczanie temu, że jesteśmy żywymi ludźmi i że nasz układ hormonalny działa. Teraz modne jest bycie uważnym. Naprawdę fajnie jest być takim, ale nie słowami, ale czynami. Emocje nie są dobre ani złe, są różne, są naszym przewodnikiem po zachowaniu i podejmowaniu decyzji. Emocje pomagają nam regulować nasze życie. Podstawowe to te, które są wspólne wszystkim ludziom na świecie, takie jak smutek, złość, strach, wstręt, radość, zainteresowanie. Emocje sygnalizują nam nasze potrzeby, regulują nasze wewnętrzne napięcie, abyśmy to robili nie eksplodował ani nie wpadł na przykład w depresję. Informują ludzi o naszych granicach i akceptowalnych sposobach komunikowania się z nami. Bardzo trudno jest porozumieć się z osobą, która ma wieczną pokerową twarz, prawda? Ponieważ na ogół czujemy się bardzo samotni, to właśnie wyrażanie emocji i dzielenie się nimi z ludźmi daje nam poczucie przynależności, akceptacji i zrozumienia przez innych. Złość jest sygnałem, że nasze granice są naruszane lub potrzeby nie są zaspokajane. Czas wytrwałości i aktywności Smutek jest sygnałem utraty czegoś (kogoś), a także sił fizycznych. Czas, w którym inni mogą wesprzeć siebie lub nas. Strach mówi nam, że jakieś wydarzenie (osoba) nam zagraża. Czas się bać lub zmobilizować. Wstręt to granica tego, czego potrzebuję i w jakim stopniu. Czas działać selektywnie. Radość jest sygnałem, że to, co robimy, jest dobre i słuszne. Czas na zabawę. Zainteresowanie zachęca nas do poszukiwań i rozwoju. To, co przyjemne nas spotyka, jest źródłem siły i energii. A emocji trzeba słuchać, a nie tłumić, zaprzeczać, kontrolować. Poza tym emocje mają różną intensywność. A jeśli nagle, niespodziewanie eksplodujesz i na kogoś nakrzyczysz, oznacza to, że nie wyśledziłeś momentu, w którym był jeszcze na poziomie lekkiej irytacji lub niezadowolenia. A wtedy to nie ty kontrolujesz swoje emocje, ale oni kontrolują ciebie. A to wiąże się z konsekwencjami dla relacji, własnego ciała i podejmowania decyzji. Chcesz więcej przykładów? Obejrzyj wspaniałą, po prostu arcydzieło kreskówkę „Puzzle”. To czysta przyjemność. Ciało i emocje. PonieważPonieważ emocje są fizjologicznie powiązane z organizmem poprzez układ hormonalny, nadmiar jakiegokolwiek hormonu wpływa na nasze samopoczucie. W tym sensie ciało nigdy nas nie oszukuje i pomaga nam zrozumieć, jaka konkretna sytuacja jest dla nas stresująca. W gardle pojawia się „guz”, przyspieszone bicie serca, uczucie „osłabienia” w nogach, spocone lub lodowate dłonie, „skręcony” żołądek, nudności, bezsenność. Wszystkie przejawy cielesne, których wcześniej nie było i które szybko mijają, wszystko to jest dla nas sygnałem. Oczywiście, jeśli nie zwrócisz na nie uwagi, stopniowo te stany rozwiną się w przewlekłe. Wrzód, nadciśnienie, astma, reumatoidalne zapalenie stawów. Tam, gdzie jest cienki, pęka. Zatem znajomość emocji, świadome podejście do nich, umiejętność nie zatrzymywania ich w sobie, a co za tym idzie w swoim ciele, jest kluczem do naszego zdrowia. Od czego zacząć? Jak rozwijać swoją świadomość? W końcu jest to po prostu niezbędna umiejętność, która pozwala nam zwracać większą uwagę na nasze ciało, zapobiegać wzrostowi negatywnych emocji i monitorować negatywne myśli. Ustawiaj alarm 3-5 razy dziennie w regularnych odstępach czasu (melodia powinna różnić się od zwykłego porannego alarmu) i przez minutę skanuj swoje ciało, emocje i myśli. Zadaj sobie pytanie: Jak się teraz czuję? Chcę się napić? Zmęczony? Czy kręci Ci się w głowie? A może jest to przyjemne uczucie lekkości? Jakie emocje odczuwam? Kłopot? Podrażnienie? Euforia? Co ja myślę? Z czym to się wiąże? Zapisz to. Stopniowo będziesz mieć swoją własną, osobistą mapę emocji, swój kompas reakcji. Nauczysz się monitorować zmiany w swoim samopoczuciu fizycznym, nastroju oraz lękowych lub depresyjnych myślach. Zrozumiesz dokładnie, jakie sytuacje i ludzie powodują przyjemne i nieprzyjemne doznania. Możesz przestać bać się swoich emocji i skalibrować ich intensywność i stosowność. I to jest pierwszy duży krok w kierunku zarządzania nimi. Kolejnym dużym krokiem w zarządzaniu emocjami, gdy nauczysz się rozpoznawać je w ciele, nazywać je i rozumieć, które osoby i sytuacje mają na nie największy wpływ, jest umiejętność ich wyrażania. równomiernie. Jest to ważne zarówno dla Ciebie, jak i dla osób w Twoim otoczeniu. Każda silna emocja jest wezwaniem do działania; niewyrażenie ich oznacza pozostawienie ich w ciele. Powstrzymywanie się i gromadzenie ich jest również trudne dla otaczających Cię osób. Kiedy milczysz o swoich uczuciach, nie dajesz innym pełnych informacji o sobie. Krótko mówiąc, w ten sposób oszukujesz innych. Wszystko, czego nie powiedziałeś, zostanie stereotypowo odgadnięte przez inną osobę na podstawie jej własnego światopoglądu. I w zasadzie może nie pokrywać się z twoim. Jeśli wytrwasz i będziesz milczeć przez długi czas w nadziei, że ta osoba sama zgadnie, a druga zinterpretuje, jak mu się podoba, wówczas mur nieporozumień tylko się powiększy. A kiedy dojdziesz do punktu wyjaśnienia, okazuje się, że nie jesteś zrozumiany, a świadomość tego faktu może wywołać gwałtowną reakcję i doprowadzić do pogorszenia relacji. Kolejnym dużym niebezpieczeństwem jest zbyt intensywne wyrażanie emocji w formie sarkazmu, obelg i gróźb. Dlatego terminowość w tej kwestii to podstawa wszystkiego. Małe porcje, dozowane, odpowiednie. Bez gotowania i łatwiejszy do kontrolowania. Istnieje kilka rodzajów wyrażania emocji. Nie tylko słowami i czynami, ale także intonacją, gestami i postawą. Zarażenie emocjami od innych objawia się poprzez neurony lustrzane. Jest to rejestrowane przez inną osobę na poziomie mikro i zaczyna ona żywić do nas podobne uczucia. Czy zauważasz, kiedy postawa danej osoby wskazuje, że jest ona zła lub nieśmiała? Czasami ta przytłaczająca cisza mówi więcej niż Twoje słowa. Jest to metoda niewerbalna, która zapewnia do 70% przekazania informacji. Dlatego jeśli myślisz, że milczenie zapewnia ci bezpieczeństwo, tak ci się wydaje. Obserwuj siebie, pytaj innych, bliskich, czy zauważają Twój nastrój, czy w ogóle nic nie mówisz. Dlatego to słowo ma takie znaczenie, aby uniknąć nieporozumień. Kiedy słowo, a nie cegła, przeleciało od jednej osoby do drugiej, powstała cywilizacja, aby pokazać swoje emocje poprzez działania..