Witajcie drodzy przyjaciele, dziś porozmawiamy o strachu przed szaleństwem. Klienci ostatnio, przynajmniej od sześciu miesięcy, dość często podchodzą do tego strachu. Mogę powiedzieć, że ten strach jest w dużej mierze związany z neurotyczną konstytucją jednostki i ma bardziej charakter psychologiczny niż psychiatryczny. Jednak nie wszystko jest takie proste, wyjaśnię teraz). Prawdopodobnie podzieliłbym wszystkie lęki przed szaleństwem na dwie kategorie, gdzie przyczyną pierwszej jest duży konflikt w życiu człowieka, silny stres emocjonalny i psychiczny, stres , ryzykowne zawody, sytuacje żałoby i utraty bliskich. I oczywiście predyspozycje dziedziczne i społeczne, jeśli chodzi o przyczyny drugiej opcji, jest to w zasadzie kategoria osób, które mają niespokojny i podejrzany radykał w swojej strukturze osobowości, a mianowicie skłonność do depresji i lęku. stany zwątpienia i chroniczny stres Skoro już mówiłem, że główną przyczyną lęku przed szaleństwem jest zaburzenie nerwicowe, którego istotą jest to, że człowiek odczuwa silny strach przed utratą kontroli, postaram się to opisać główne schorzenia, które najczęściej występują w nerwicach. Na pierwszym miejscu umieściłbym nerwicę hipochondryczną, na drugim uogólnione zaburzenie lękowe (GAD), a na trzecim oczywiście nasze ulubione zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne. Dlaczego umieściłem to na ostatnim miejscu, prawdopodobnie dlatego, że ostatnio, w ciągu tych sześciu miesięcy, pojawiło się sporo klientów z tym konkretnym typem. Podsumowując, możemy powiedzieć, że strach przed szaleństwem w rzeczywistości nie jest niezależnym zaburzeniem taką i chorobą, dlatego należy ją traktować bardzo ostrożnie, aby przede wszystkim wykluczyć wskazania psychiatryczne, jeśli te reakcje nerwicowe, zaburzenia pourazowe i OCD nie ograniczają i nie zakłócają w wystarczającym stopniu jakości życia danej osoby, czyli jej życia. sen nie jest zakłócany, apetyt jest mniej więcej normalny, chodzi do pracy lub nauki, komunikuje się z przyjaciółmi, nie rozwinęli jeszcze „zachowań restrykcyjnych”, to w rzeczywistości wszystkie te reakcje neurotyczne są dość skutecznie leczone w psychoterapii ma, przypisuje się temu inne, psychopatologiczne, stany psychotyczne, sen, apetyt, izolacja społeczna są zaburzone, pojawiają się niezwykłe doświadczenia i niezwykłe doznania. Osoba widzi coś, słyszy coś, czego inni nie widzą, odczuwa na siebie jakiś transcendentalny wpływ. Albo powiedzmy przez godzinę opowiada o jakiejś innej swojej rzeczywistości, po której bardzo trudno mu wrócić do swojego życia, po przebudzeniu ma trudności z samoidentyfikacją i nie może zrozumieć, kim jestem, itp., to oczywiście wymaga to terapii farmakologicznej i w związku z tym takiego klienta należy skierować do psychoterapeuty lub psychiatry, aby wybrał przebieg niezbędnego leczenia farmakoterapią. A jeśli artykuł wydał Ci się interesujący, udostępnij go w sieciach społecznościowych i jako Mówię szacun dla Ciebie, przydatne treści i + do karmy 😁🤗🙏 Mój film o tym: