Prośba Vika. Ostatnio zastanawiałam się nad jedną rzeczą, w jaki sposób komunikujemy się z przyjaciółmi, bliskimi i ludźmi, z którymi po prostu pracujemy lub komunikujemy się we wspólnym towarzystwie.[12:22:04] Anna Yukhnevich: napisz[12:23:02 ] Vika: okazuje się, że większość ludzi odstrasza myśl, że można być „sobą” z przyjaciółmi, a to oznacza, że ​​jeśli mam zły humor lub po prostu nagle chcę być wobec mnie niemiły, to mogę sobie na to pozwolić z bliskimi, „zawsze mnie zrozumieją i zaakceptują taką, jaką jestem.” [12:23:17 Vika: ale z nieznajomymi chcę być piękna i dobra [12:23:37] Vika : może stać nas na takie zachowanie z bliskimi, bo oni nigdzie nie pójdą [12:23:43] Anna Juchniewicz: i to świetnie. Napiszę jutro i pojutrze [12:23:54] Anna Juchniewicz: to wszystko. Pracuję nad Twoim zadaniem [12:24:57] Vika: więc myślę, czy nie powinniśmy bardziej cenić naszych bliskich i udowadniać tego faktem, że są nam bliscy, a ich opinia i dobro komunikacja z nimi jest dla nas ważniejsza[12:26:09] Vika: a jeśli nadal będziemy kontrolować siebie, manifestację naszych emocji, w jakiej formie to wszystko przedstawiamy - wtedy nie zdradzimy siebie, a także będziemy siebie, zwłaszcza jeśli tak się zachowujemy przez część czasu w pracy - to znaczy, że to jest „ja” Odpowiedź: Całkowicie się z Tobą zgadzam, że istnieje tak powszechne, nieświadome przekonanie, że nasi bliscy nie uciekną od nas. No cóż, gdzie można umieścić mamę, tatę, siostrę i tak dalej, jeśli już istnieją jako dane a priori. Z nimi nie trzeba za bardzo myśleć o tym, co, jak i dlaczego się powie. Jeśli chodzi o przyjaciół, mężów, bliskich, kolegów, jest to bardziej skomplikowane – oni z pewnością mogą nie być w stanie znieść tych osobliwych przejawów naszej natury. i wybierz inną osobę bardziej odpowiednią do komunikacji. Dlatego ważne jest, aby nie flirtować z emocjonalną ekstazą lub zimną obojętnością, ale zachować mobilność mentalnego tła emocjonalnego (naszych żywych instynktów), aby nie pozostawać sztywnym w jednej pozycji polowej (Persona). FORMA wyrażania swoich aspiracji, pragnień, szczerych żądań, uczuć i emocji. Tutaj liczy się mimika, słowa, gesty – wszystko ma znaczenie. To jest z twojej strony, a ze strony naszych bliskich to ich osobliwość w postrzeganiu naszej mimiki, słów, gestów. Ta cecha percepcji jest zdeterminowana ich osobistą historią i jest to ważny czynnik, który trzeba będzie wziąć pod uwagę. W przeciwnym razie będzie jak w tym dowcipie. Mamo – nazwał mnie cipką!!! ANEGDOTA – Cześć, moja mała cipko – Co, jestem małą cipką? Więc myślisz, że jestem zwierzęciem? Więc według ciebie jestem psem? Mamo, mamo, nazwał mnie suką! Nie ma sensu upierać się, że twój partner na tym etapie interakcji czuje się źle, źle. Nie możesz zostać oceniającym ani dyktatorem ukochanej osoby. To samo dzieje się z dziećmi, ale nie z dorosłymi. KOLEJNY ŻART - Vovochka, idź do domu! - Mamo, chcę się wysikać? Nie, Vovochka, chcesz spać. Lepiej zwolnić, zatrzymać się, posłuchać, doprecyzować, co chcesz powiedzieć, upewnić się, że znalazłeś taką formę swojego przekazu, aby został poprawnie zrozumiany. Chodzi o formę wypowiedzi, odpowiedzialność za swój przekaz i, co dziwne, dość, brak lenistwa Trzeba zainwestować poradnictwo psychologiczne przez Skype psihologgoroda Dostęp do ciekawych informacji na temat psychologii praktycznej tutaj na stronie b17.ru