Od autorki: Jak często mówisz „rozumiem”, mając na myśli „dość, koniec”? Ważne jest, aby umieć zatrzymać pojawiające się impulsy i odłóż to, czego chcesz. Ale ważne jest też, aby zrozumieć, czego „chcesz” – „chcesz za dużo” działa tylko w przypadku bardzo nieistotnych pragnień. A cała reszta pozostaje zamrożona w środku, jedynie kumulując deficyty. Jak trudno jest to osiągnąć. kontakt ze swoją potrzebą, potrzebą, w miejscu odczuwania swoich braków, dorosły ma dość dobre mechanizmy samoregulacji, które pozwalają nie zagłębiać się w coś ekscytującego. Takim mechanizmem jest zrozumienie, gdy człowiek zamiast zwrotów „Ja potrzebuję”, „Chcę”, „Nie mam dość”, „Ważne jest dla mnie, aby otrzymać”, przechodzi do sformułowań „Rozumiem to”. Rozumiem, że to niemożliwe. Rozumiem, że nie jesteś zobowiązany. Zrozumienie jako sposób na zarządzanie swoimi pragnieniami. Wszystko zrozumiałem i już tego nie chcę. Zamiast dalej szukać innych form interakcji, które pomogłyby zaspokoić istniejącą potrzebę, człowiek zaczyna myśleć o wspierających go myślach w rezygnacji z mojej potrzeby. „Rozumiem, że nikt mi nic nie jest winien” jest często używane jako synonim: rezygnuję z mojej potrzeby; Zapominam, że tego chcę; Jestem odwrócony od tego, czego naprawdę potrzebuję; Jeśli tego chcesz, nie chcesz tego za bardzo. To działa, ponieważ zrozumienie zostało wzmocnione. Jeśli staliśmy się wyrozumiali i zablokowaliśmy ekspresję naszego deficytu, przyczyniło się to do cieplejszego kontaktu z ważną dla nas osobą. Związanie się z naszą potrzebą może być dla człowieka bardzo trudnym zadaniem. Bo bycie wyrozumiałym to coś, na czym opiera się jego poczucie własnej wartości. Jestem mądry, dojrzały, niezależny, bystry, mam dobrą logikę – dlatego wszystko rozumiem. A skoro wszystko rozumiem, to mogę, względnie rzecz biorąc, tę swoją potrzebę stłumić. Porzuć niewygodne pragnienia. Pojawia się idealizacja intelektu. Czując swoją potrzebę - znajdujesz się na drugim brzegu. Gdzie każdy jest mały, bezradny, słaby i słabo rozwinięty. Jeśli zapytasz tę osobę, czy uważa, że ​​dorosły może czegoś potrzebować, odpowie: „Oczywiście! Dlaczego nie? Zgadzam się z tym, ale...” Ale nie w jego przypadku. Zagraża to wszystkim jego wyobrażeniom o sobie, o tych cechach, które w sobie cenił, które rozwinął i w które zainwestował. Jeśli trzeba zrobić dokładnie odwrotnie, czy to znaczy, że to, co zrobiłem wcześniej, poszło na marne? Nie, oczywiście? nie na próżno. Każdy z nas rozwija się w innych warunkach. Jeśli ktoś rozwinął się w ten sposób, było to konieczne. To była najlepsza decyzja, ale teraz jest szansa, aby zrobić inaczej. Dzięki dobrze rozwiniętej logice, analizie, krytyce, uwadze, umiejętności spojrzenia na sytuację z różnych stron - człowiek może powrócić do momentu wyboru. Czy chce dalej żyć w oparciu o podjętą tam i wtedy decyzję oddzielił swoje potrzeby, swoją potrzebę, albo jest gotowy zaryzykować i spojrzeć na siebie jako na osobę, która ma nie tylko myśli i intelekt, ale także uczucia, doznania, pragnienia, marzenia Inteligentny robot często kojarzony jest ze strachem przed odrzuceniem. Że ktoś odmówi nam wsparcia w zaspokajaniu naszych potrzeb. Kiedy jest silny deficyt, odmowa boli. Wyobraź sobie, że przez długi czas głodowałeś, zebrałeś wszystkie siły i poszedłeś do sklepu, ale jest on zamknięty. Powoduje to rozpacz i wściekłość. Na tej ścieżce pojawia się kolejny trudny moment. Ponieważ dana osoba ignorowała swoją potrzebę przez długi czas, potrzeba ta jest w ogromnym deficycie. Pierwsze kroki w celu zaspokojenia tej potrzeby najprawdopodobniej spowodują ogromny ból. Bo kiedy jedzenie dostaje się do środka, odzwierciedla to także stopień głodu. Cały ten głód rezonuje w momencie otrzymania pożywienia. Otrzymawszy to, czego potrzebujemy, odczuwamy żal, żal, ból – przez cały okres, w którym odmawialiśmy sobie uznania naszej potrzeby. Dyskomfort pierwszych kroków nie kojarzy się z satysfakcją , ale z mocą niedoboru. Jeśli nadal będziesz dbać, rozwijaj swoją wrażliwość na siebie, wybieraj odpowiednie formy