Od autora: Dlaczego poczucie bezsilności jest tak niebezpieczne? Jak zwiększyć siły witalne, przywrócić radość i poradzić sobie w trudnych sytuacjach życiowych? Jednym ze sprawdzonych sposobów jest świadomość i konstruktywne uwalnianie agresji. Czy kiedykolwiek czułeś się bezsilny? Zmień coś, znajdź wyjście z sytuacji, która nigdy się nie kończy, a może spotkałaś się z faktem, że coś lub ktoś w Twoim życiu jest bardzo irytujący i wokół Ciebie nic się nie zmienia? Dziewczyna spotyka niewłaściwych facetów, albo facet nie może znaleźć praca, mężczyzna, który nie potrafi pokonać choroby lub kobieta, która jest już po ślubie i nie czerpie z tego radości, a może ktoś czeka na zmiany w życiu, które jednak nigdy nie następują? A może miałeś w przeszłości traumę psychiczną, która zniweczyła Twoją ogólną radość życia i nie potrafisz sobie z tym poradzić. Takie długotrwałe sytuacje powodują poczucie bezsilności, a w efekcie apatię i depresję, prowokują lub pogłębiają stany psychosomatyczne? choroby. Co oni mają ze sobą wspólnego? Każdy może mieć wiele różnych uczuć i emocji, ale głównym uczuciem w takich sytuacjach jest poczucie bezsilności. Aby zrozumieć, dlaczego jest to tak niebezpieczne i dlaczego prowadzi do chorób, rozważ skalę wiodących ludzkich emocji (proponowaną przez Esther i Jerry Hicks) według stopnia napełnienia energią (siła, energia twórcza, uczucie pełni i entuzjazmu, jak to mówią „moje życie jest w moich rękach” i aby utrzymać swoje życie i kierować nim, potrzebujesz siły i energii): Zaczynamy więc od najbardziej przepełnionych uczuć danej osoby i schodzimy do najbardziej wyczerpanej: 1. Radość, wiedza, moc, wolność, miłość, wdzięczność2. Pasja 3. Entuzjazm, zapał, szczęście4. Pozytywne oczekiwania, wiara5. Optymizm6. Nadzieja7. Satysfakcja 8. Nuda9. Pesymizm10. Niezadowolenie, niecierpliwość 11. Zamieszanie 12. Irytacja13. Wątpliwość14. Niepokój 15. Potępienie16. Rozczarowanie 17. Gniew18. Zemsta19. Nienawiść, wściekłość20. Zazdrość, zawiść21. Niepewność, poczucie winy, niegodność22. Strach, żal, depresja, rozpacz, bezsilność Jak widać, począwszy od poziomu 9 Pesymizmu, energia spada do 22, gdzie wibracje są najniższe i poziom energii jest najniższy. W tych uczuciach i emocjach jest coraz mniej działania, gdy zbliżamy się do poziomu 22, coraz mniej sił do zrobienia czegoś, więcej letargu i odrętwienia. Jak sobie pomóc w takich sytuacjach, gdy czujesz się bezsilny, przeżywasz żal, jesteś zazdrosny lub masz poczucie winy. Nie zawsze da się samodzielnie wznieść tę skalę, wówczas można zwrócić się o pomoc do psychologa. Tutaj przyjrzymy się sposobom samodzielnego wspinania się po skali. Siły życiowe wzrastają (odmrażają, stają się świadome, napełniają energią) - poprzez 17. poziom GNIEWU. Świadomość i wyrażanie złości jest kluczowym ogniwem w wyjściu z wielu trudnych sytuacji życiowych. Jak uświadomić sobie i konstruktywnie wyrazić swoją złość (aby nie wywoływać poczucia winy) - rozważymy poniżej. Historia klienta: 27-letnia dziewczyna, rozwiedziona od 2 lat, doświadcza poczucia bezsilności (poziom 22), ponieważ samotnie wychowuje 8-letniego syna, jej były mąż nie zapewnia wystarczających środków na utrzymanie potrzeby dziecka. Jej dorastający syn ma także rosnące potrzeby i pragnienia, których nie jest w stanie zaspokoić z powodu braku pieniędzy. W rezultacie ma poczucie winy (poziom 21) wobec syna, że ​​nie jest w stanie zapewnić mu takiego życia, jakiego pragnie, i że pozbawił go ojca. Dlatego nie ma siły, by odnieść większy sukces (będzie więcej pracować – mniej czasu poświęcić synowi – poczucie winy), jest zła na siebie, że nie ukończyła studiów w terminie (15 – potępienie, 21 – poczucie winy , 17 - złość). Doświadcza także radości i miłości w komunikowaniu się z synem (poziom 1) oraz nadziei (poziom 6), że wkrótce dorośnie, usamodzielni się, a ona będzie mogła czuć się swobodniej w wyborze harmonogramu pracy i być może zorganizować swoje życie osobiste (poziom 4 – pozytywne oczekiwania). Ponieważ jej były mąż skarży się na trudności finansowe, nie może wyrażać na niego złości i żądać pomocy. (22-impotencja, 12-irytacja). Z tej historii jasno wynika, że ​​​​w momencie rozpoczęcia pracy zpsycholog, ta kobieta ma mało energii i sił, kręci się głównie w emocjach i uczuciach o niskiej wibracji, które dosłownie wysysają z niej siły. Jej syn to czuje, odbija się to na jej wyglądzie, a co za tym idzie, na poczuciu własnej wartości. Nietrudno zgadnąć, że kilka lat spędziła praktycznie na próżno: nie była w stanie zbudować ani kariery, ani osobistego szczęścia. Kiedy człowiek idzie z nurtem, nie myśląc o globalnym obrazie swojego życia, odrzucając wszelkie sugestie innych, np. propozycję przyjaciela: „pójdziemy do kina, do kawiarni, na koncert, uciekniemy? ” Zabrania sobie przyjmowania do swojego życia radości i dobra. Jej ulubionymi wymówkami były: „Jestem zmęczony”, „Jest wiele innych rzeczy do zrobienia”, „Muszę jutro wcześnie wstać”. Oczywiste jest, że nie ma siły - emocje o niskich wibracjach wysysają całą siłę, ale gdyby zdała sobie z tego sprawę na czas, miałaby wybór - zmienić system myślenia (poczucie winy-bezsilność-nadzieja-poczucie winy) na inną postawę (pozytywne oczekiwania – niezadowolenie – radość – pozytywne oczekiwania). W trakcie terapii uświadomiła sobie, że jej samobiczowanie (poczucie winy) nikomu nie przyniosło szczęścia, ani jej synowi, ani jej. Doszła do świadomego wyboru drugiej opcji. Podjęła swoje ulubione hobby (od 1 do 7 poziomów), zaczęła poświęcać godzinę dziennie na dbanie o siebie (od 1 do 7), w przerwie na lunch zaczęła chodzić nie do wspólnej jadalni, ale do kawiarnia, w której poznała młodego mężczyznę, z którym rozpoczęła się przyjaźń lub związek. Ponieważ miała więcej siły i zapału (poziomy od 1 do 5), syn zaczął odczuwać większe wsparcie ze strony matki, która była pełna energii, a nie wtedy, gdy na niego warczała lub leżała na sofie, raczej „była obecna” niż żyjąc w jego życiu. W ten sposób przetwarzano poczucie winy, depresję i potępienie (21-22). Pracując ze skalą wiodących emocji według stopnia wibracji, możesz śledzić swoje poziomy w ciągu dnia i w efekcie zauważyć, które myśli i słowa, które często wypowiadasz, wyrażają emocje tego czy innego poziomu. Najbardziej wysysające energię uczucia to poczucie winy i strach. Prowadzą wraz z nimi - niegodność, apatię, bezsilność, depresję, rozpacz. Uczucie, od którego rozpoczyna się runda rozwoju w górę do poziomu 1 - aby uświadomić sobie swój gniew (poziom 17). Poprzez świadomość gniewu i jego konstruktywny wyraz rozpoczyna się „odmrażanie” nieświadomego zakresu uczuć. Poprzez wyrażanie złości, zarówno fizycznej, jak i emocjonalnej, ciało włącza się (spalany jest hormon noradrenaliny w mięśniach) i następuje uwolnienie, uwolnienie, świadomość. W rezultacie człowiek bierze odpowiedzialność za siebie, zdaje sobie sprawę, że wszystko jest w jego rękach, zaczyna działać, czuje przypływ sił do walki o swoje szczęśliwe życie, do którego wreszcie dał sobie prawo. Ćwiczenie „Ręcznik”. Zatrzymaj się w pokoju lub łazience, weź suchy lub mokry ręcznik, wpadnij w uczucie irytacji, przypomnij sobie wszystkie sytuacje i ludzi, którzy Cię irytują. Być może twój gniew jest skierowany przeciwko tobie. Wykręć, przekręć ręcznik, ugryź go i powiedz wszystko, co Cię przygnębia, drażni, oburza, jest zmęczony, ma dość itp. Uwzględnij w tym procesie całe oburzenie, warcz, krzycz, jeśli chcesz, jeśli płaczesz, to płacz, pozwól sobie wyrzucić swoje emocje. Przecież nikt Cię teraz nie widzi, poświęć trochę czasu dla siebie! Kiedy już skończysz, wypij szklankę wody, zrób dla siebie coś miłego, nakarm się ulubionymi potrawami, kup sobie coś, idź na spacer w ulubione miejsce, z miłością połóż się do łóżka, zrób coś, co kochasz itp. Ćwiczenie „Poduszka”Zostaw także w domu sam na sam ze sobą. Stoimy w stabilnej pozycji, stopy rozstawione na szerokość barków, kolana lekko ugięte, poduszka w dłoniach. Zarzucamy ręce za głowę i uderzamy w łóżko lub sofę. Wpadamy w złość jak w poprzednim ćwiczeniu i uderzamy poduszką ile się da. Możesz być zły na siebie, powiedz to też. Oddychaj głęboko. Po zakończeniu napij się wody. Pomocna jest także medytacja przed snem lub w ciągu dnia. Zmiana postaw: Zapisz w lewej kolumnie listę swoich destrukcyjnych myśli i często wypowiadanych zwrotów: Na przykład: 1. Nie mam pieniędzy 2. Wszystko jest skomplikowane 3. Jest już za późno, żeby coś zacząć. 4. U!