Przyjaciele) Widzę mnóstwo artykułów i informacji na temat radzenia sobie z jakimś rodzajem żałoby. Jednak smutek pojawia się znikąd, tak, dobrze to napisałam. Przypomnijmy sobie powód ludzkiego smutku. Każdy od urodzenia jest pewien, że zawsze tam był)) No cóż, pamiętajcie... dzieci często pytają, patrząc na zdjęcie rodziców na weselu: „Dlaczego nie zabrali, gdzie ja wtedy byłem?” i obrażają się, dąsają... i w ogóle nie chcą słyszeć o tym, że w tym momencie jeszcze tego nie było. To jest tak absurdalne, jak tylko mogę być. Zawsze tam jestem. Z punktu widzenia ludzkiej duszy tak to właśnie wygląda. Już sam poród daje ogromny aspekt nowości))) Jednak nie o tym mówię.... Człowiek przyzwyczaja się do drugiej osoby i następuje wewnętrzne połączenie uczuć. Tak, dokładnie uczucia. Miłość. Wyobraź sobie, że Twoje dziecko umiera (((okrutna prośba... jednak to trafnie oddaje znaczenie tego uczucia. Osoba, która straciła bliską osobę, doświadcza uczucia bycia więźniem w izolatce. Tylko razem moglibyśmy śmiać się, kłócić, nienawidzić, przeklinać drobnostki, zanurzać się w intymnych doznaniach, czułości, czułości....i tyle....nie ma nikogo...jestem sam...pustka w moim wewnętrznym świecie. ...nie mam z kim dzielić się swoimi uczuciami. Jestem, jestem silna, piękna, mądra, miła, bogata, biedna.... nie mam jednak nikogo, z kim poczuję słodycz jedności, miłość. ...Nie jestem pożądana, oczywiście inni chcą, żebym tego nie miała.... Jednak to jest co innego))) Przyczyną ludzkiego smutku jest utrata możliwości dzielenia się miłością, a potem pojawia się tęsknota. https://ilibrary.ru/text/981/p.1/index.html - to link do opowiadania AP Czechowa „Melancholia” Człowiek opłakuje to, co utracił. Jest uczucie smutku. Żałoba po śmierci bliskiej osoby trwa około roku. Znając ten okres żałoby, ustanowiono dni pamięci. Ostatni pogrzeb za rok. Wewnętrznie osoba miała poczucie, że sama przeżyła ten cykl, bez ukochanej osoby. W tym czasie człowiek przyzwyczaił się do swojej wewnętrznej pustki, wypełnił ją inną treścią, nieświadomie, wielu wypełnia ją pigułkami, złością i skargami na los. Ważne jednak, aby wolną przestrzeń wypełnić najpiękniejszymi uczuciami, czułością, czułością, miłością. Aby)))...poznać nową miłość))) i podzielić się z nim (jej) cudownymi uczuciami radości. Psychologowie, pod względem poziomu mocy i nasilenia przeżywanych uczuć, stawiają dwa uczucia na tym samym poziomie, to są różne bieguny! Strata jest jak śmierć, a strata jest jak rozwód. Smutek tu i tam trwa przez rok. Istnieje jednak inny rodzaj melancholii, o którym nieczęsto się pisze. Na przykład w operze D. Pucciniego „Tosca” (tutaj nacisk położony jest na pierwszą sylabę, jest to imię włoskie) niewiele się o niej mówi. Opera jest opowieścią o relacjach międzyludzkich, która wykorzystuje rozłąkę bliskich i oszczerstwo bliskiej osoby. Libretto opery mówi, że w oszczerstwa wierzył ukochany, a nie kochany, tj. straciła wiarę. Wydarzenia rozwijają się ze smutnym skutkiem. Wszyscy uczestnicy odchodzą. Przyjaciele, strata zdarza się w życiu każdego człowieka. Każdy doświadcza w swoim życiu smutku. Nie każdy potrafi przetrwać melancholię! Umierają...(((Melancholii można doświadczyć jedynie poprzez Wiarę. Wiara i Miłość są razem. Ci, którzy kochali i kochają, będąc oddzieleni od ukochanej lub ukochanej osoby, doświadczają melancholii. To nie jest łatwe. Wierzcie, nie pozwól nikomu zniszczyć Twoją wiarę w ukochaną osobę, ani w ludzi, ani w czas, ani w strach... Apeluję do wszystkich z żądaniem Wiary. Wierz w siebie i pomagaj Wiarę innym))) Jestem praktykującym specjalistą , jeśli chcesz mnie zobaczyć, przyjdź - wierzę.)