Od autorki: Wspomnienia zabierają nam mnóstwo siły i energii. Czy rozsądnie jest tkwić we wspomnieniach, skoro możesz iść do przodu, żyć, radować się i cieszyć każdą chwilą? Wspomnienia, jak ciężki i szkodliwy ładunek, nie pozwalają być szczęśliwym. Mają szkodliwe programy, które uniemożliwiają nam ŻYCIE! Co nas martwi, przeraża lub podnieca? Wspomnienia! Co nas uspokaja i odrywa od codzienności? Wspomnienia! Co przenosi nas w przeszłość od prawdziwej teraźniejszości? dużo siły i energii od nas, żeby nie zapomnieć i nie pamiętać, musimy poświęcić część naszej energii wspomnieniom. Wspomnienia są emocjonalne i głębokie , to dodaje nam sił, jesteśmy napełnieni energią, aby w tej chwili się wspierać. Najważniejsze, żeby nie utknąć w tych słodkich wspomnieniach. To swego rodzaju pułapka, marzycielstwo i odmowa pójścia dalej w życie. Wchodząc w nowe relacje w rodzinie, w biznesie, w karierze, z nowymi znajomymi/przyjaciółmi, mimowolnie porównujemy się z tym, co już było. Znów wracamy do przeszłości, do wspomnień. Odwracamy uwagę od rzeczywistości tam, gdzie wszystko już się wydarzyło, wszystko się wydarzyło. Jeśli wszystko jest ponure, gorzkie, obraźliwe i bolesne, to te wspomnienia zaciemniają naszą teraźniejszość. Próbując je odeprzeć, tracimy mnóstwo sił. Wciśnij go głębiej w głąb swojego ciała i świadomości. Jest to szkodliwe dla zdrowia i nowych relacji. To bolesne wspomnienia powodują „niezdrowe” relacje: wrogość, zazdrość, poczucie niższości, ofiarne przywiązanie, chęć zniesienia wszystkiego, ukrywania naszych prawdziwych emocji i uczuć. Bolesne wspomnienia zawierają programy, które determinują nasze niepowodzenia i porażki i zmuszają nas do „walki o życie”. Z powodu bólu i cierpienia, które przeżyliśmy, boimy się stawić czoła tym wspomnieniom. Tak, to zrozumiałe! To straszne, to boli. Nie chcę znowu przechodzić przez to samo. Co mam zrobić? Farba! Zabierz papier, farby, pędzle, ołówki! Kreatywność uwalnia przestrzeń w Twoim ciele na coś nowego, radosnego, udanego i szczęśliwego! Spotykać wspomnienia z wdzięcznością i rozstawać się z nimi z wdzięcznością. Rysunek medytacyjny, jako jedna z dziedzin arteterapii, pozwala robić to bezpiecznie i delikatnie. Szkodliwe i bolesne emocje manifestują się na kartce papieru za pomocą farb, kolorów, kształtów. Wspomnienia są wydobywane z ukrytych obszarów ciała. Proces ten ma swój własny, specyficzny okres czasu dla każdego uczestnika. Nagromadzone przez lata urazy, roszczenia, lęki, rozczarowania i cierpienia pojawiają się na liściu i rozpuszczają się w wodzie. Z każdym rysunkiem na kartce papieru można odetchnąć. Słońce świeci jaśniej, a twarz staje się bardziej uśmiechnięta. Otwiera się kanał twórczy, rozwija się swobodne myślenie artystyczne, co oznacza, że ​​czas namalować swoje energetyczne obrazy na każdy dzień. Rysowanie medytacyjne – rysowanie „poza umysłem”. Dusza czerpie ręką! Z wdzięcznością do przeszłości, z wdzięcznością dla siebie, z wdzięcznością dla tego świata Rodzą się obrazy, które uruchamiają proces samoleczenia i wypełniają radość chwilą obecną. To jest możliwe w każdym wieku! Nie ma żadnych ograniczeń! Próbować! To jest bardzo miłe! To lepsze niż pamiętanie o swoich żalach, rozczarowaniach, obawach i przeciwnościach losu. Wybór na każdy gust: Artykuły na każdy gust! Subskrybuj i czytaj Moje książki w wersji elektronicznej i drukowanej Irina Vasilakiy, sztuka, terapeutka Gestalt, specjalistka od konstelacji, specjalny psycholog dziecięcy, defektolog +7 916 536 536 2 WhatsApp, Skype irino4kavas