"Efektywność organizacji zależy od tego, czy jej lider potrafił opanować energię stresu u siebie i swoich podwładnych i zamienić ją w energię sukcesu" (jedna z zasad Zarządzanie japońskie) Stres stał się „normalnym” zjawiskiem we współczesnych warunkach życia liderów. Często można usłyszeć stwierdzenie: „Żyjemy w stresujących czasach”. Ponadto w okresie ogłoszonego kryzysu finansowo-gospodarczego wzrosło obciążenie stresem, zwłaszcza menedżerów. Menedżerowie muszą rozwiązać wiele trudnych i bardzo ważnych zadań. Bo menadżer w stresującej sytuacji musi myśleć nie tylko o sobie, ale także o reputacji firmy, o perspektywach, o konsekwencjach, o swoich pracownikach i wreszcie: Jest to dla niego sto razy trudniejsze niż dla zwyczajna osoba. A tym ważniejsze jest dla niego opracowanie strategii zachowania w stresującej sytuacji. Aby opracować strategię, trzeba zrozumieć, czym jest stres? Stres to powszechnie znane słowo, którego aktywnie używamy w komunikacji, słowo modne. To określenie jest znane każdemu. Obecnie ma ono dwa różne znaczenia. Po pierwsze, pojęcie „stresu” zostało zapożyczone z dziedziny fizyki, gdzie odnosi się do zdolności różnych ciał i struktur do wytrzymywania naprężeń. Każda konstrukcja ma granicę naprężeń, której przekroczenie prowadzi do jej zniszczenia. W latach 30. XX wieku światowej sławy lekarz i biolog Hans Selye przeniósł słowo „stres” do medycyny. Dziś termin ten jest szeroko stosowany w medycynie, biologii i psychologii i ma drugie znaczenie: STRES to niespecyficzna reakcja organizmu na działanie ekstremalnych czynników, każdą trudną lub zagrażającą sytuację. Hans Selye opracował teorię stresu. Postrzegają STRES jako adaptację do sytuacji życiowych. Oznacza to, że STRES jest mechanizmem, który pomaga człowiekowi opracować najlepsze strategie behawioralne. Mówimy jasno o STESSie jako o negatywnej, szkodliwej i niepożądanej rzeczy w naszym życiu. Ale czy to na pewno prawda? Z powyższej definicji STRESU możemy teraz wywnioskować, że STRES nie ma początkowo na celu nas złamać, ale jego funkcją jest dostosowanie nas do sytuacji, tj. chronić. Stres nie jest chorobą ani patologią, STRES jest normą życia. Zapewne zauważyłeś również, że STRES odczuwamy nie tylko pod wpływem negatywnych wpływów, ale także tych pozytywnych. Niezależnie od tego, czy jesteśmy szczęśliwi, czy zdenerwowani na poziomie fizjologicznym, początkowa reakcja będzie taka sama. Dla organizmu nie ma znaczenia, czy czujemy się źle, czy dobrze, liczy się dla niego to, jak bardzo zmieniły się właściwości krwi, ilość hormonów w organizmie oraz to, czy da się z tymi zmianami żyć i jak sobie z tym poradzić. je z powrotem. Dla organizmu ważna jest rzeczywistość, a nasze doświadczenia nie są brane pod uwagę. Jakie funkcje spełnia stres: Adaptacja do nietypowych warunków życia. Zachowanie i utrzymanie stałości środowiska wewnętrznego organizmu w stale zmieniającym się środowisku. Mobilizacja zasobów organizmu w trudnym środowisku. środowisko Jeśli stres nie szkodzi organizmowi (spowodowany pozytywnymi zdarzeniami) – jest pozytywny i nazywa się EUSTRESS. Stres uszkadzający organizm (spowodowany długotrwałym narażeniem na stresor) mówimy o DYSTRESIE. Tak więc, kiedy ty i ja używamy słowa „stres” w życiu codziennym, mówimy o DYSTRESIE. Jest to cierpienie, któremu towarzyszy naruszenie adaptacji, kontroli, zakłóca samorealizację jednostki i prowadzi do chorób. Wszystkie sytuacje krytyczne, od stosunkowo łatwych do najtrudniejszych (stres, frustracja, konflikt i kryzys), wymagają od człowieka wykonania różnorodnej pracy wewnętrznej, pewnych umiejętności, aby je pokonać i dostosować się do nich. Ale często z powodu długotrwałego działania stresora na organizm danej osoby wyczerpują się zasoby psychofizjologiczne, pęka słabe ogniwo w organizmie człowieka (czyjeś serce zaczyna boleć, czyjeś jelita zaczynają mieć problemy itp.) i osoba zachoruje. Takie choroby nazywane są psychosomatycznymi. Należą do nich: astma, nadciśnienie, zaburzenia rytmu, choroba niedokrwienna serca, cukrzyca.