Od autora: Opublikowano w czasopiśmie „Psychologia i Ja”, nr 2 2012. W czasopiśmie „Psychologia i Ja” niedawno ukazał się mój artykuł, który w wersji magazynowej nosi tytuł „Przegrywanie” waga jest pyszna!” I mam przyjemność go Państwu przedstawić. Jeśli uważasz, że tytuł tego artykułu brzmi paradoksalnie, wiedz, że nie jesteś sam. Większość ludzi uważa, że ​​szczupła sylwetka i pyszne jedzenie to pojęcia niemal niezgodne, a nawet przeciwstawne. Tymczasem przekonanie, że szczupłą sylwetkę można osiągnąć jedynie jedząc niesmaczne i niesmaczne jedzenie, jest czasem główną przeszkodą na drodze wielu osób, a zwłaszcza kobiet, do upragnionej szczupłości, gdy opowiadam przychodzącym do mnie klientom o wadze straty, że można jeść wszystko, wielu z nich na początku nie wierzy, a nawet oburza się, wierząc, że bez zakazów żywieniowych nie da się obejść, jeśli naprawdę chce się rozstać z dodatkowymi kilogramami. Co więcej, nie wierzą, że można zachować szczupłą sylwetkę i jeść smacznie i różnorodnie. A potem proponuję moim nieufnym klientom eksperyment. Sugeruję, aby przez dwa tygodnie nadal jadły wszystko, co kochają, ale jednocześnie przestrzegały zasad świadomego odżywiania, o czym chcę porozmawiać w tym artykule. To bardzo proste zasady i można też przeprowadzić taki eksperyment, zwłaszcza że te zasady nie szkodzą zdrowiu, a wręcz przeciwnie, wdrożenie tych technik w życie pomaga przede wszystkim normalizować funkcjonowanie organizmu wszystkim, sugeruję porzucenie wszelkich zakazów. Trzeba to zrobić, aby uwolnić się od oporu i strachu, który często towarzyszy nam w pragnieniu bycia szczupłym. Ale to właśnie zakazy wywołują ten opór! Zabraniasz sobie słodyczy – świetnie, od tego momentu zaczyna się Twoja namiętna chęć zjedzenia ulubionej czekolady, bo jak wiadomo „zakazany owoc jest słodki”, a przede wszystkim pragniemy tego, czego nie możemy dostać. Po prostu powiedz sobie: „Mogę jeść, co mi się podoba!” Następnym krokiem jest uświadomienie sobie swoich nawyków żywieniowych. Powiesz: „Oczywiście, że znam swoje ulubione potrawy!” Ale jeśli poproszę Cię o ich listę, najprawdopodobniej ta lista będzie ograniczona do trzech lub czterech pozycji, tak jak moi klienci. Fakt jest taki, że mając doświadczenie „diety”, jesteśmy przyzwyczajeni do zabraniania sobie nawet myślenia o tym, co naprawdę kochamy, co faktycznie nam smakuje. Jednak zachcianki żywieniowe są jednym ze sposobów komunikowania przez organizm swoich potrzeb. W konsekwencji, nie słuchając naszego ciała, nie dając mu pożywienia, którego w danej chwili potrzebuje, dosłownie zmuszamy nasz organizm do wymyślania coraz bardziej wyrafinowanych sygnałów, aby go usłyszeć i wreszcie dać mu to, czego potrzebuje! przykład: jedna z moich klientek, nazwijmy ją Natasza, przez wiele lat była na różnych dietach, tracąc i ponownie przybierając na wadze. Powiedziała mi, że po prostu uwielbia słodycze, ale doskonale wie, że słodycze szkodzą jej sylwetce. Tymczasem w jej życiu często powtarza się sytuacja, gdy mając ochotę na przekąskę, Natasza marzy na przykład o lodach. Ale jej zdaniem lody są dla niej „zakazane”, dlatego przeszukuje kuchnię i lodówkę w poszukiwaniu zamiennika pożądanego produktu. Znajduje jabłko, kilka bochenków chleba, trochę marmolady... I wreszcie, jak sama to mówi, „zadając sobie trud”, poddaje się i zjada całą miskę lodów! Kiedy z Nataszą zgodziłyśmy się, że będzie się słuchać i dawać sobie dokładnie to, o co aktualnie prosi jej organizm, jej porcje jedzenia stały się znacznie mniejsze, a kaloryczność każdego posiłku zauważalnie spadła. Przecież nauczyła się słuchać swojego organizmu i zamiast karmić się jabłkami i chlebem, na co w tej chwili zupełnie nie ma ochoty, od razu dać sobie dokładnie to, czego aktualnie potrzebuje, w tym przypadku małą porcja lodów, ale to też, jak się pewnie domyślacie, to nie wszystko. Kiedy proszę moich klientów o opisanie ich typowego śniadania,Większość z nich podczas śniadania opowiada o tym, jak ogląda telewizję lub czyta książkę, a niektórym udaje się nawet jeść, rozmawiać przez telefon i przeglądać pocztę elektroniczną. Tak, oczywiście, kobiety mają wyjątkową zdolność do wielozadaniowości, co jest uważane za bardzo cenną umiejętność we współczesnym życiu. Ale takie podejście nie przyczynia się do szczupłości i oto dlaczego. Kiedy nie skupiamy się całkowicie na jedzeniu, często nawet nie zauważamy, ile zjedliśmy, a tym bardziej nie czujemy smaku jedzenia. Inna moja klientka, Alina, mówi, że kiedy ogląda film w telewizji, często się to zdarza! w ten sposób: że pamięta tylko otwarcie torebki z ciasteczkami i wyrzucenie opakowania. Ale miałam zamiar zjeść tylko jedno ciasteczko, najwyżej dwa... Efektem jest ciężkość w żołądku, poczucie winy i złość na siebie... A co najważniejsze, Alina tak naprawdę nie wie, co to ciasteczko smakuje jak... Ustaliliśmy z Aliną, że będzie robić tylko jedną rzecz na raz - w tym przypadku albo zje ciasteczka, albo obejrzy telewizję. Tydzień później Alina stwierdziła, że ​​te ciasteczka okazują się naprawdę smaczne, ale wystarczy jej kilka kawałków, żeby cieszyć się ich smakiem, jedząc bez telewizora, bez komputera, bez telefonu i bez książki! jeszcze kilka trików, które „wzbogacą” smak jedzenia, a jednocześnie znacząco przyczynią się do ukształtowania szczupłej sylwetki - Naucz się rozpoznawać uczucie głodu. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że nie ma w tym nic skomplikowanego, ale uważaj na siebie chociaż przez jeden dzień, a zdziwisz się, jak często jesz nie dlatego, że jesteś naprawdę głodny! Czasami jemy tylko dlatego, że wiemy, że w tym czasie musimy zjeść obiad, a nawet nie czujemy, czy naprawdę chcemy jeść... Jemy w towarzystwie, kończymy jeść po dzieciach, jemy, kiedy się nudzimy lub niespokojny... Tymczasem, jeśli nauczysz się słuchać swojego mądrego ciała i karmić je dopiero wtedy, gdy poczujesz prawdziwy głód, ilość zjadanego jedzenia będzie kilkukrotnie mniejsza, zostało to sprawdzone! A jeśli i Ty zaczniesz kończyć posiłek, gdy tylko poczujesz się lekko syty, to już po chwili zauważysz, że Twoja waga spada, mimo że jesz wszystko, co lubisz – pochwal się! Tak, tak, chwała! Przyzwyczailiśmy się do karcenia siebie za każdy „dodatkowy” kawałek, za każdy zjedzony „zakazany” produkt. Ale takie „surowe” podejście do siebie często jest odzwierciedleniem tego, jak nasi rodzice traktowali nas, gdy byliśmy dziećmi. „No dalej, jedz, co ci dają, spójrz, co za uczta!” „Skończ wszystko, co masz na talerzu, bo inaczej nie dostaniesz lodów!” „Co z ciebie za brudas i kiedy nauczysz się jeść ostrożnie!” Brzmi znajomo?... Oczywiście nasi rodzice chcieli, żebyśmy wyrosli na dobrych ludzi, ale czasami chcąc nas „ulepszyć”, nieświadomie zaszczepili w nas poczucie winy i strach przed odrzuceniem, poczucie własnej wartości. własna niedoskonałość i wstyd za swoje czyny... Ale jesteśmy już dorośli, mamy doświadczenie życiowe, mamy siłę i zdolność do zmiany postaw, które otrzymaliśmy w dzieciństwie. Proces ten oczywiście nie jest łatwy, ale pierwszym małym krokiem w tym kierunku może być nawyk chwalenia siebie, odnajdywania w sobie tych cech, które już lubisz, które są Twoimi mocnymi stronami. Jak to się ma do bycia szczupłym i pysznym jedzeniem ? Tak, bardzo proste. Jeśli czujesz się głodny, chwal siebie za to, że nauczyłeś się rozpoznawać swój głód. Jeśli masz ochotę na słodycze, powiedz sobie: „Dobra robota, dokładnie wiem, czego chcę”. Jesz śniadanie, skupiając się na jedzeniu - szczególnie chwal się za to, że nauczyłeś się robić jedną rzecz na raz, bo nie każdemu się to udaje. Żuj powoli, wyczuwając każdy odcień smaku, koniecznie powiedz sobie: „To wspaniale, że mogę poczuć smak jedzenia i rozróżnić tak wiele jego odcieni!” Ćwicząc życzliwą i troskliwą postawę wobec siebie, po pewnym czasie zauważysz, że wcale nie musisz się karcić, aby świadomie i nie”.