Wpływ osobistych doświadczeń na błędy w myśleniu osoby o skłonnościach samobójczych i strategie udzielania pomocy Początek jest tutaj: https://www.b17.ru/article/513729/7. Obniżona samoocena Biorąc pod uwagę przekonanie klienta o swojej dziecięcej bezradności, należy zrozumieć, że uważa się on za bezużytecznego, zdolnego jedynie sprawiać innym kłopoty, znając uprzedzenia tego klienta, można to zrobić, ucząc go racjonalnych metod pracy niespokojne myśli, które pomogą Ci stworzyć nowy, realistyczny obraz zdrowej samooceny. W ramach pracy nad zdrową samooceną możliwe są następujące myśli: - Jestem świadomy tego, co się ze mną dzieje i jak zachowuję się na zewnątrz. rzeczywistość, a także to, co się dzieje i jak postępuję w rzeczywistości wewnętrznej; - jestem dobrym człowiekiem, ale nagromadziły mi się wspomnienia błędów z przeszłości, które zaburzają moją opinię o sobie - dzisiaj; Rozumiem, jak do tego doszedłem i nie psuje to mojej opinii o sobie - przecież za każdym razem starałem się dokonać najlepszego możliwego w danym momencie wyboru; Współczuję bólu, który powstał na skutek wspomnienia bezradności, ale wierzę, że nowe pozytywne doświadczenia zagoją rany pamięci; Z każdym dniem będę czuć się coraz bardziej świadoma i pewna siebie – jestem gotowa zaakceptować siebie jako osobę dorosłą, dlatego sama decyduję, co mam robić i ponoszę konsekwencje swoich decyzji; każde nowe doświadczenie decyzyjne przybliży mnie do świadomego, szczęśliwego, wolnego życia – będę starała się świadomie podejmować obowiązki, a także jasno rozumieć swoje prawa, które przysługują każdemu człowiekowi, także mnie; jeśli znam to jasne stanowisko prawne, łatwo będzie mi go bronić zarówno przed światem zewnętrznym, jak i przed własnymi obawami; Jestem po stronie dobra, sam to wybieram, więc łatwo jest mi być osobą pewną siebie i życzliwą - zamierzam możliwie jasno wyrażać swoje cele; Moimi głównymi celami będzie poprawa relacji z ludźmi i ciekawa praca, dzięki której świat staje się lepszym miejscem, a ludzie szczęśliwsi; dzięki temu zrozumiem sens mojego istnienia i już nigdy więcej nie będę cierpiał z powodu poczucia bezsensu i pustki – będę starał się być ze sobą szczery w pracy nad tymi wszystkimi punktami; i nie będę inicjował innych na mojej ścieżce osobistego rozwoju; kiedy ten wzrost nastąpi, nie ukryje się to przed oczami obserwatorów. Ważne jest, aby pomagający specjalista skrupulatnie powstrzymywał się od wszelkich prób czekania na zbyt gwałtowne zmiany nawyków myślowych klienta kształtuje się od dawna; ma w swoim banku pamięci wiele faktów potwierdzających, więc jego niemal mistyczna wiara w swoją bezbronność nie może szybko zniknąć. My, pomagając, możemy tylko działać bardzo ostrożnie, utwierdzając się w tym, że wierzymy w poczucie słabości bo osoba jest prawdziwa. Że jego ból zasługuje na zaufanie i szacunek. Wierzymy jednak, że w przyszłości sytuacja ulegnie poprawie. Przeszłość pozostanie przeszłością, po racjonalnej inwentaryzacji jej śladów w pamięci. Przyszłość zaczyna się dzisiaj i tylko człowiek sam może zdecydować, kim chce zostać jutro. Jakie formy myślenia i zachowania wybiera na przyszłość Pomagając klientowi samodzielnie podjąć taką decyzję, wspieramy jego wiarę w siebie. Mówimy: „Wiem, że nie wierzysz w siebie. Rozumiem, jak to się stało. Ale to nie jest na zawsze! Wierzę w Ciebie! Wszystko jest możliwe, dopóki żyjemy!”8. Rozpacz Przypomnijmy wspaniałe słowa Michaiła Litwaka: Mówią, że nadzieja umiera ostatnia. Najpierw bym ją zabił. Nadzieja zostaje zabita – i strach znika; nadzieja zostaje zabita – a człowiek staje się aktywny; nadzieja zostaje zabita – pojawia się „aspiracja” – „nadzieja”. Dla osoby przyzwyczajonej od najmłodszych lat do poczucia bezsilności poleganie na innych ludziach wydaje się jedynym sposobem na fizyczne przetrwanie. Dlatego niedojrzała osoba tak bardzo trzyma się idei polegania na kimś innym, ale nie na sobie. Nie ma odwagi polegać na sobie. Nie ma takiego doświadczenia. „Rozpacz” to odrzucenie „aspiracji”, „nadziei”, z którą można jedynie przetrwać!