Nie wiem jak u innych specjalistów, u mnie nie, nie, ale wciąż spotykam się z niezrozumieniem klienta i tego, do jakiego specjalisty się umówił. Czasami ludzie przychodzą do mnie myślą, że otrzymają ode mnie diagnozę i receptę, albo że przeprowadzę z nimi jakieś specjalne techniki i manipulacje, dam im i sprawdzę ich pracę domową. Ogólnie rzecz biorąc, jest jasny obraz z których psychologowie, psychoterapeuci, psychiatrzy okazuje się, że jeszcze nie. Rozumiem, że ten temat był już napisany - przepisany, ale mimo to dorzucę swój wkład własnymi słowami: Nauczyciel jest psychologiem specjalistą w tej dziedzinie pedagogiki (szkolnej i przedszkolnej), zajmuje się głównie psychologicznym wspomaganiem procesu edukacyjnego, a także zajmuje się diagnostyką i korektą rozwoju psychiki i zachowania dzieci i młodzieży. W razie potrzeby konsultuje się z rodzicami lub nauczycielami w sprawie dzieci. Pracuje w placówkach oświatowych, ale może prowadzić także prywatną praktykę. Psycholog to specjalista, który MUSI mieć wyższe wykształcenie psychologiczne, a także dyplomy i certyfikaty zaawansowanego szkolenia lub specjalizacji w różnych obszarach psychologicznych. Pracuje głównie w formie krótkoterminowego doradztwa, może wydawać zalecenia dotyczące dalszej samodzielnej pracy, wspólnie opracowywać taktykę zachowania w określonej sytuacji, przedstaw swoje profesjonalne spojrzenie na tę sytuację. Prowadzi różnorodne szkolenia i zajęcia grupowe. Są też psycholodzy dziecięcy – specjaliści pracujący z dziećmi. Psycholog nie jest lekarzem i nie ma prawa przepisywać żadnych leków. Psychoterapeuta to specjalista, który MUSI mieć wyższe wykształcenie psychologiczne i MOŻE mieć wykształcenie medyczne. W czasach Freuda zdecydowaną większość psychoterapeutów stanowili lekarze, neurofizjolodzy i psychiatrzy. Później do psychoterapii zaczęli przychodzić filozofowie i wzbogacać psychoterapię naukami filozoficznymi. Jeśli psychoterapeuta jest jednocześnie lekarzem, to nazywany jest psychoterapeutą i ma prawo przepisywać NIEKTÓRE leki, jeśli ma odpowiednie wykształcenie medyczne. Działa już w formacie długoterminowym. Za długoterminową uważa się okres od 20 spotkań do wielu lat :-) Ale może być również w trybie konsultacyjnym. może współpracować z różnymi ośrodkami psychologicznymi, posiadać własny gabinet i prywatną praktykę, prowadzić różnego rodzaju szkolenia, krótkoterminowe i długoterminowe grupy terapeutyczne (jeśli posiada odpowiednią wiedzę i umiejętności, najlepiej potwierdzone odpowiednim dokumentem) Jaka jest różnica pomiędzy psychologiem i psychoterapeutą? Ten pierwszy dużo mówi, a mało słucha. Ten drugi cały czas słucha i nic nie mówi (anegdota) Psychiatra to ZAWSZE lekarz ze specjalistycznym wykształceniem medycznym!!! Może zastosować terapię lekową. Także jeśli psychiatra prowadzi psychoterapię, to MUSI mieć wyższe wykształcenie psychologiczne. Pracuje z reguły w wyspecjalizowanych placówkach medycznych, prywatnych lub publicznych, może też prowadzić prywatną praktykę. Psycholog kliniczny Psycholog posiadający również wykształcenie w zakresie psychologii klinicznej. Już bliżej psychiatry, ale jeszcze nie lekarza, bez wykształcenia medycznego. Te. w przeciwieństwie do zwykłego psychologa jest bardziej zorientowany w psychiatrii, dlatego często pracuje w publicznych lub prywatnych placówkach medycznych jako asystent psychiatry, zbierając wstępny wywiad lekarski i nie tylko. Lekarz – psychoterapeuta. Posiada wykształcenie wyższe z zakresu medycyny i psychologii. Było to już omawiane powyżej. Często pojawia się zamieszanie pomiędzy prostym psychoterapeutą a lekarzem-psychoterapeutą w tym sensie, że niektórzy uważają, że psychoterapeutą można nazwać jedynie specjalistę z wykształceniem medycznym. Ale tak nie jest, nie mając wykształcenia medycznego, mogę słusznie przedstawiać się jako psychoterapeuta. Mam jednak duże doświadczenie w terapii długoterminowej (od kilku miesięcy do wielu lat). Poradnictwo różni się od terapii metodami, technikami i celami. A tutaj to bardziej przypomina psychoterapeutę)