Strach to rozległy stan pobudzenia, który charakteryzuje się doświadczeniem zagrożenia lub niebezpieczeństwa. To pierwsze uczucie, którego doświadczamy w życiu. Pojawia się w chwili narodzin i towarzyszy nam przez całe życie. Dlaczego strach jest potrzebny Zwykle jest to podstawowa emocja, która ma chronić jednostkę w sytuacji zagrożenia lub niepewności. Wszystkie wysoko rozwinięte zwierzęta odczuwają strach; zapewnia to im przetrwanie. Człowiek nie jest zwierzęciem; musi mniej walczyć o swoje siedlisko, o zdobycz. My, w przeciwieństwie do zwierząt, mamy więcej problemów związanych z egzystencją. Na przykład zrozumienie, że świat jest niedoskonały, zawodny, a człowiek jest jedyną istotą na ziemi, która wie na pewno, że życie jest skończone. „Człowiek nie jest tylko śmiertelny, on nagle staje się śmiertelny”. Woland Pierwszą rzeczą, którą należy zrozumieć w związku ze strachem, jest to, że skończoność życia pobudza nas do pełniejszego i bardziej świadomego przeżywania go, ponieważ możemy umrzeć, nawet nie próbując żyć. Wiele osób nieustannie odkłada swoje życie na jutro. Albo bać się zmian, wierząc, że będzie gorzej. Po drugie, strach jak nic innego przybliża nas do siebie. Zwraca się ku własnej odpowiedzialności za swoje istnienie. Świadomość kruchości świata zmusza nas do zdawania się wyłącznie na własne siły, brania czynnego udziału we własnym życiu. Kości policzkowe ściskają mnie z frustracji: Wydaje mi się, że to już rok, Że tam, gdzie jestem, życie toczy się. by, A gdzie mnie nie ma, życie toczy się dalej! V. Wysocki Strach jest przyjacielem Kiedy jest realistyczny, bezpośrednio związany z sytuacją i nie jest przesadzony w skali, tj. proporcjonalna do zagrożenia Obecność strachu jest właściwa; byłoby gorzej, gdybyśmy nie mieli tego uczucia, które nas ostrzega. W obliczu niebezpieczeństwa zatrzymuje nas (paraliżuje) przed podjęciem działań nieproporcjonalnych do naszych sił. Paraliżuje, aby wszystkie funkcje organizmu były gotowe na nieprzewidziane wydarzenie, w którym nie jest jeszcze jasne, jak postępować. Ta pauza jest konieczna, aby się zorientować i podjąć decyzję, aby obliczyć swoją siłę i zdolność do wytrzymania lub ucieczki. Zdarza się, że strach mobilizuje wszystkie siły do ​​pokonywania przeszkód i ratowania życia. „Zespół sprinterów krótkodystansowych trenował stado dzikich tygrysów”. Okazuje się, że bardzo ważne jest, aby nie zagłuszać strachu, ale go zauważać i posłuchaj tego. Zawsze mówi o naszym zbawieniu w każdej sytuacji, czy to ucieczki przed niebezpieczeństwem, czy też stawienia czoła trudnościom życiowym. W rezultacie taki strach pomaga radzić sobie z życiem. Strach jest wrogiem Kiedy nie jest realistyczny, strach przed wyimaginowanym zagrożeniem, dla którego nie ma wystarczających podstaw. Obejmuje to różne fobie, a także lęki przed oczekiwaniem lub porażką. Względna szkoda, jaką niesie ze sobą ten strach, polega na tym, że ogranicza naszą wolność, czyni nas pasywnymi, zawęża lub zniekształca nasze postrzeganie rzeczywistości, uniemożliwia pełne życie, powstając na nowo. i znowu absolutną szkodą jest to, że taki strach zakłóca życie. Częściowo tak. Ale tutaj znowu zwraca nas do siebie, do swoich zablokowanych możliwości robienia tego, czego chcemy i co może być ważne dla naszego życia. I Ty też powinieneś zwrócić na to uwagę i nauczyć się z nim współdziałać. W przypadku takiego lęku konieczna jest odpowiednia terapia. „Bez strachu i wyrzutów” Jeśli strach nas chroni, nawet nadmiernie (jak w przypadku patologii), to czy można bez niego żyć? Nieprzeżywanie strachu jest szkodliwe dla życia. Przestajemy czuć zagrożenie i stale podejmujemy ryzyko w życiu. Nie bać się niczego oznacza niedoceniać rzeczywistość, która może być bardzo nieprzewidywalna. Istnieją kategorie ludzi, którzy nie mogą żyć bez ryzyka. Strach daje większy stopień doświadczenia własnego ciała (bicie serca, napięcie mięśni). Poczucie, że żyję, że żyję, pozwala im poczuć się lepiej, więc zmuszają się do igrania ze śmiercią, aby lepiej i dotkliwiej poczuć życie. Jednocześnie organizm stopniowo przystosowuje się do niebezpieczeństwa,