Terapia holotropowa to jedna z najciekawszych i najbardziej znanych strategii psychoterapii lęku, depresji, chorób psychosomatycznych i strategii rozwoju osobistego. W dosłownym tłumaczeniu terminu „terapia holotropowa” w interpretacji autorów jest to terapia mające na celu przywrócenie integralności. Terapia holotropowa jest ważną i skuteczną alternatywą dla tradycyjnej terapii głębokiej (analitycznej), pozwalającą na zmniejszenie kosztów czasu i pieniędzy na leczenie psychoterapeutyczne, uniknięcie lub ograniczenie stosowania leków psychotropowych. Aby osiągnąć efekt terapeutyczny, terapia holotropowa wykorzystuje stany odmienne świadomości poprzez kontrolowany oddech, specjalną muzykę, specyficzne techniki pracy z ciałem i rysowanie mandali (swobodne, spontaniczne rysunki) w końcowej części sesji. Dlatego terapia holotropowa zaliczana jest do psychoterapii psychodelicznej. Metodę opracowali legendarni psychoterapeuci Stanislav i Christina Grof, w wyniku trzydziestu lat badań nad możliwościami terapeutycznymi odmiennych stanów świadomości wywołanych stosowaniem leków psychodelicznych (LSD-25). ) w celach terapeutycznych i niefarmakologicznych metodach oddziaływania na świadomość Terapeutyczny sens osiągnięcia odmiennego stanu świadomości polega na doświadczeniu określonego zespołu zjawisk: 1) Materiał biograficzny (doświadczony); 2) Matryce okołoporodowe (emocje i stany wewnątrzmaciczne, porodowe i poporodowe); 3) Tzw. świadomość transpersonalna, odzwierciedlająca nie tylko i nie tyle biograficzne przyczyny problemów pacjenta, ile szczególne transcendentalne połączenie człowieka z otaczającym go światem, czasem i przestrzenią. Doświadczanie takiej relacji przyczynia się do ujawnienia wewnętrznych zasobów, rozwiązania wewnętrznych sprzeczności i prowadzi do osiągnięcia wewnętrznej integralności i wolności. Dzięki temu możliwe jest dotarcie do głębokich pokładów psychiki bez angażowania się w racjonalne rozważania problemu i bez stosowania konkretnych metod zmiany sytuacji psychicznej według z góry ustalonego planu. Doświadczenie holistycznego doświadczenia odmiennych stanów świadomości z reguły prowadzi do zmiany równowagi dynamicznej pierwotnych objawów, które przekształcają się w strumień niezwykłych doświadczeń i znikają w tym procesie. Sama sesja terapii holotropowej składa się z kilku gradacja. Jego czas trwania wynosi około 1,5 – 2 godzin. Wszyscy uczestnicy ubrani są w wygodny strój (najczęściej sportowy), siedzą na podłodze, w przytulnej sali, na miękkich materacach. Sesja rozpoczyna się krótkim relaksem i medytacją. Następnie pacjent koncentruje się na oddechu, nie zmieniając jego parametrów. Następnie proponuje się stopniowo zwiększać częstotliwość oddechów, czynić je głębszymi i częstszymi. To tutaj dzieje się najciekawsza rzecz, najcudowniejsze uzdrowienie! Na ostatnim etapie uczestnicy wymieniają się doświadczeniami i rysują mandale. Zakłada się, że analiza mandali sprzyja pełniejszej integracji doświadczeń. Sesje terapii holotropowej prowadzone są w formie kursów, częstotliwość i ilość są czysto indywidualne, ale z praktyki - od 5 do 8 sesji. Dlaczego stosuje się terapię holotropową? Rozwiązywanie problemów psychologicznych i „ślepych zaułków” Leczenie zaburzeń granicznych (nerwice, neurastenia, bulimia, anoreksja, depresja nerwicowa, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, lęki, ataki paniki, bezsenność itp.); choroby „ciała” o podłożu psychosomatycznym, przede wszystkim neurodermit, bielactwo nabyte, łuszczyca, astma oskrzelowa, cukrzyca w początkowej fazie, nadciśnienie tętnicze, wrzód żołądka, dystonia naczyniowa, bóle mięśni, choroby reumatyczne, alkoholizm, narkomania, zaburzenia seksualne; rozwój, rozwój twórczy, zawodowy, zdolności przywódcze, powrót „smaku życia”. Przeciwwskazania do sesji: niewydolność serca, dusznica bolesna, stan po udarze mózgu (do 1 roku), ciężka niewyrównana astma oskrzelowa lub sercowa, nadciśnienie.