Chcę podać prostą i zrozumiałą definicję wstydu. Wstyd to poczucie, że się mylisz, nie swoje działania (co powoduje poczucie winy), ale raczej to, że jesteś w błędzie, swojej osobowości i tożsamości. To takie głębokie, istotne poczucie ciągłego zła i niezadowolenia z siebie. Oznacza to, że czujesz się zawstydzony przed ludźmi po prostu dlatego, że jesteś w pobliżu, rozpoczynasz rozmowę w miejscu publicznym lub poznajesz nowych ludzi. Czym różni się wstyd od poczucia winy? Wstyd możesz odczuwać tylko wtedy, gdy jesteś sam nie wstydź się. (dlatego osoby z fobią społeczną często są samotne). Możesz czuć się winny i mieć wyrzuty sumienia. Wstyd jest bezpośrednio powiązany z naszą seksualnością; jeśli się wstydzisz, będzie ci trudno okazywać sygnały i działania seksualne i nie będziesz miał zbyt wiele pragnień. W jaki sposób powstaje wstyd? Wstyd kształtuje się zwykle w dość wczesnym dzieciństwie, poniżej pierwszego roku życia, dlatego tak trudno jest pracować z piętnem wstydu (odciskiem jest sytuacja, która wywołała i utrwaliła określoną reakcję odruchową, po której pamięć samej sytuacji jest amnezyjna, pozostawiająca jedynie nieświadomą, automatyczną reakcję, bez możliwości edycji, co jest powodem, dla którego prawie nie pamiętamy dzieciństwa aż do 4 roku życia). Typowym śladem wstydu jest sytuacja, gdy rodzice werbalnie lub poprzez swoje zachowanie wyrzucają dziecku naturalne przejawy. Na przykład, kiedy się sra lub sika, albo zabraniają dziecku dotykania jego genitaliów, albo po prostu wstydzą się genitaliów dziecka. Co dzieje się dalej? Na już narosły wstyd nakłada się na niego poczucie winy. Kiedy rodzice besztają dziecko i mówią mu, że jest nieposłuszne, zachowuje się głośno, przeszkadza w czynnościach pozbawionych znaczenia dla dorosłych, pojawiają się zwroty typu: wstydź się itp. Poprzez to wszystko dają mu do zrozumienia, że ​​to nie jego czyny są złe, ale on sam jest zły i niesłuszny. Mając poczucie winy, dziecko będzie stale dźwigać pewien ciężar, starać się jakoś odpokutować za tę winę, odgrywać rolę dobrego chłopca lub dziewczynki, zapominając o swoich prawdziwych pragnieniach i przejawach, nastąpi wyraz pewnego rodzaju smutek i radość na twarzy. Prawdopodobnie będzie dobrze radził sobie w szkole i będzie bardzo posłuszny. Może być prześladowany w szkole, ale nie będzie w stanie się bronić, bo będzie się bał kary i poczucia winy. Kiedy dorośnie, nigdy nie będzie bronił swoich granic, rzadko wyrazi niezadowolenie, bo nie ma racji, jest winien. Będzie bardzo rozsądny i logiczny, wszystko obliczy, dokładnie sprawdzi, najważniejsze jest, aby ponownie nie popełnić błędu, nie być winnym i nie skompromitować się. Tak objawia się zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD). W związku nastąpi całkowita porażka, zwiększony niepokój po prostu odstraszy osoby płci przeciwnej, podczas spotkań z dziewczynami nogi będą się trzęsły, język będzie bełkotliwy z atakami tachykardii. Dziewczyny, które mają taki kompleks poczucia winy i wstydu, będą miały niewielką inicjatywę w związkach i nigdy nie spotkają mężczyzny, który im się spodoba. W łóżku będą problemy z orgazmem. Jak pozbyć się wstydu? Współczesne psychotechnologie pozwalają przywoływać i pracować ze wspomnieniami z dowolnego okresu, nawet z okresu okołoporodowego. Istnieje wiele różnych technik pracy ze wstydem. Jedna z nich nazywa się wzmocnieniem. To wtedy przypominasz sobie wydarzenia z dzieciństwa, kiedy czułeś się zawstydzony, i zamiast się temu przeciwstawić, wzmacniasz to uczucie, mówisz: zawstydź mnie bardziej, nie zawstydzasz mnie wystarczająco. W pewnym momencie emocje osiągają swój szczyt i następuje katharsis, może rozpocząć się niekontrolowany śmiech lub łzy, będziesz chciał skakać, krzyczeć i w jakiś sposób wyrazić całą tę energię, która zgromadziła się przez te wszystkie lata ograniczeń i napięcia. To właśnie muszą wystąpić reakcje cielesne, możliwe silne zaczerwienienie twarzy, uczucie wibracji w ciele, usunięcie różnych zacisków na szyi, klatce piersiowej, brzuchu itp. Można pracować ze wstydem, nie pamiętając o konkretnym piętnie , to jest dobre