W swojej działalności praktycznej, jako psycholog i terapeuta Gestalt, zauważyłam, że często spotykam się z pytaniem – czym jest terapia Gestalt? Pytają klienci i znajomi. Nadal rozumieją terapię, ale gestalt… o co w tym chodzi? Pojawiła się więc chęć napisania małego artykułu informacyjnego o tym, czym jest gestalt, tak niezrozumiałe i nieznane słowo? Terapia Gestalt jest jednym z humanistycznych kierunków psychoterapii. Urodziła się w połowie ubiegłego wieku. Jej założycielem jest Fritz Perls. Udało mu się połączyć kilka kierunków w terapii Gestalt. Obejmuje to psychoanalizę, psychodramę, terapię zorientowaną na ciało, psychologię Gestalt i praktyki wschodnie. Samo słowo „gestalt” ma pochodzenie niemieckie i oznacza formę, obraz, strukturę. W terapii Gestalt słowo to odnosi się do całościowej formy lub całościowej struktury. W terapii Gestalt dużą wagę przywiązuje się do uczciwości. Osoba jest integralną osobowością biologicznie, społecznie i psychologicznie. A wszystko, co go otacza, uważane jest za pełny obraz, w którym jest tło i postać. Tło istnieje, ale nie przyciąga szczególnie uwagi, postać to obiekt lub osoba, która w danym momencie jest najciekawsza. Ona wysuwa się na pierwszy plan. Również w terapii Gestalt istnieją dwa główne pojęcia – kontakt i granica. Dużą uwagę przywiązuje się do kontaktu człowieka ze światem zewnętrznym, samym sobą i innymi ludźmi. Kontakt odnosi się do interakcji człowieka z otoczeniem. Granica jest miejscem kontaktu człowieka ze światem zewnętrznym i innym. Ten kontakt i interakcja nazywa się cyklem kontaktu lub gestaltem. Idealnie wygląda to tak: dana osoba ma potrzebę. Może być bardzo różny, od nieistotnego do wielkiego (potrzeba wytarcia kurzu z garnituru, potrzeba miłości, potrzeba jedzenia, komunikacji itp.). I zaczyna szukać możliwości zaspokojenia swoich potrzeb. Znajduje je. Potrzeba jest zaspokojona. I gestalt się kończy. Wtedy pojawia się następna potrzeba. Zatem życie człowieka składa się z wielu gestaltów. Mają początek i koniec. Ale to jest idealne. Często w życiu spotykamy się z faktem, że nasze gestalty nie są dokończone, a nasze potrzeby nie są zaspokojone. Zazwyczaj proces realizacji jest utrudniany przez zdarzenia zewnętrzne, ludzi, relacje lub czynniki wewnętrzne. I ta niekompletność dręczy człowieka przez wiele lat. Nie pozwala mu iść do przodu, cieszyć się życiem, owocnie pracować, kochać, cieszyć się komunikacją i nie tylko. Ale samemu człowiekowi trudno jest zrozumieć, co się z nim dzieje, jaka potrzeba nie została zaspokojona lub nie jest zaspokojona, co nie zostało zrealizowane. Dlaczego w życiu zdarzają się przykre wydarzenia, dlaczego nie może zrobić kroku w kierunku czegoś nowego, ale ciągle wraca tam, gdzie już był i dokąd nie chce iść? Życie staje się szare, monotonne, traci się zainteresowanie życiem i satysfakcję z niego. Dlatego głównym celem terapii Gestalt jest poszerzenie własnej świadomości rzeczywistości wewnętrznej i zewnętrznej. Świadomość jego życia i zrozumienie tego, co się z nim dzieje i jak. Stopniowo uczy się uświadamiać sobie swoje myśli, doznania, uczucia, pragnienia, relacje międzyludzkie, swoje potrzeby. Równie ważna w terapii Gestalt jest poprawa interakcji człowieka ze światem zewnętrznym i innymi ludźmi. Nauczywszy się owocnego kontaktu z ludźmi i światem jako całością, człowiek może zaspokajać swoje potrzeby. Również w terapii Gestalt obowiązuje zasada „tu i teraz”. Opierając się na tej zasadzie, człowiek zaczyna rozumieć, że to, co jest dla niego istotne, dzieje się właśnie w teraźniejszości, a nie we wspomnieniach przeszłości i fantazjach na temat przyszłości. Przecież nawet myśląc o przeszłości i przyszłości, jesteśmy w teraźniejszości. Podczas terapii Gestalt życie człowieka nabiera większego znaczenia. Zdaje sobie sprawę, co się z nim dzieje, jak i co z tym zrobić. Niż w.