Teoria przywiązania porusza takie zagadnienia jak: ból w związkach, separacja, zaufanie Teoria przywiązania stała się główną teorią stosowaną obecnie w badaniu zachowań dzieci i w terenie zdrowia psychicznego, leczenia dzieci i innych pokrewnych dziedzin. Bezpieczne przywiązanie ma miejsce wtedy, gdy dzieci czują, że mogą polegać na znaczących dorosłych, jeśli chodzi o zaspokojenie ich potrzeb w zakresie intymności, wsparcia emocjonalnego i ochrony, co w konsekwencji pomaga rozwijać zaufanie do świata, cenić miłość. oraz być wystarczająco niezależnym i pewnym siebie. Potrzeba intymności nie zanika z wiekiem. Ten styl przywiązania uznawany jest za najzdrowszy i najskuteczniejszy. Strach separacyjny to uczucie, które odczuwają niemowlęta, gdy są odizolowane od znaczących dla nich dorosłych. Przywiązanie lękowo-ambiwalentne to takie, w którym niemowlę odczuwa zagrożenie separacją, gdy jest oddzielone od znaczącej osoby dorosłej, ale gdy opiekun wraca do niemowlęcia, nie czuje się spokojny. i bezpieczne. Przywiązanie dezorganizujące powstaje, gdy brakuje samego konstruktu zachowania przywiązania. W latach 80. teorię tę zaczęto rozszerzać na dorosłych. Przywiązanie dotyczy także dorosłych, którzy czują bliską więź z rodzicami i partnerami romantycznymi. Zachowanie oparte na przywiązaniu oczekuje reakcji ze strony znaczącej osoby dorosłej, która ma moc złagodzenia tego zagrożenia lub dyskomfortu. Przywiązanie unikające, charakterystyczne dla osób niezależnych i samowystarczalnych, którym trudno jest przebywać w wysokim stopniu intymności.1. Lubią mieć rację, kompromis jest trudny i nie współpracuje2. Mają pragnienie kontroli i hiperkontroli3. Uważają, że można przerwać i interweniować w rozmowie4. Musi mieć ostatnie słowo5. Unikaj rozmów emocjonalnych 6. Nie pozwalają się do siebie zbliżyć, zachowują duży dystans7. Ignorują wyrażane bezpośrednio lub pośrednio potrzeby partnera8. Skłonność do powierzchownych, płytkich relacji. Korzyści z takiej strategii: poczucie, że masz rację, unikanie poczucia bezużyteczności, unikanie możliwości bycia ignorowanym, odrzucenia przez wpajanie swojego zdania. Straty: izolacja, konflikt, samotność. Izolacja (długa przerwa z rodzicami)2. Zamawiaj relacje 3. Głód cielesny 4. Odrzucenie Konflikty i nieporozumienia zaczynają się w parze, w której jeden z partnerów ma przywiązanie unikające, a drugi lękowo-lgnące. W kłótni ten pierwszy chce się jeszcze bardziej zdystansować, a drugi chce zwrócić na siebie uwagę 1