Od autorki: Opublikowano na portalu "DZIECI Z OZ" - Ta bajka zrodziła się ze znajomości z jedną uroczą tańczącą świnią i jej przyjacielem, bezzębnym krokodylem . Świnkę stworzyła kobieta o imieniu Tatiana, a krokodyla utkał z koralików jej trzynastoletni syn. A więc... W jednym mieście, niespodziewanie dla wszystkich, na raz pojawiły się dwie dziwne istoty - chuda świnia na długich, smukłych nogach i bezzębny krokodyl. Nikt tak naprawdę nie wiedział, skąd się wzięły, i nikt nawet nie zadał takiego pytania. Pomyśl tylko, znaleziono VIP-ów - chudą świnię i bezzębnego krokodyla, który zapomniał, skąd pochodzi. Mówią, że złe języki obmyły nawet kości, gdy gruby schudnie, chudy umrze, a łzy bezzębnego krokodyla wyleją się dla kota. Jeśli chodzi o złe języki, można je spotkać niemal wszędzie, ale znaleziono też inne. A była w mieście babcia, która miała wspaniałego kurczaka, składała jaja tylko wtedy, gdy zobaczyła coś bardzo dobrego i pięknego. Dlatego babcia nosiła go wszędzie ze sobą i pokazywała kurczakowi wszystko, co jej się podobało. Tym się karmiła. Któregoś dnia na plac miejski przyszła babcia z kurczakiem i zobaczyła niewielki tłum gapiów. Pośrodku utworzonego w tłumie kręgu tańczyła świnia w eleganckiej spódnicy i eleganckim kapeluszu. Towarzyszył jej na kastanietach bezzębny krokodyl. Tłum hałasował, a nawet śmiał się ze świni: „Gdzie widziałeś tę tańczącą świnię?! Ze świńskim pyskiem i w rzędzie Kałasznikowa?!”. Ale niektórym osobom spodobała się tańcząca świnia i klaskali w dłonie przy dźwiękach kastanietów. Prosiaczek słuchał tego wymierzonego dźwięku i tańczył, jej taniec stawał się coraz bardziej ognisty, a teraz nawet złe krzyki nie mogły tego znieść i zaczęły tańczyć w miejscu, ich nogi nie były posłuszne i nie chciały stać w miejscu. A teraz wszystkie ręce klaskały i wszystkie nogi tupały we wspólnym tańcu, a nagle świnia, całkowicie zachwycona własnym tańcem, wydała głośne i zwycięskie „oink!”. I co o tym sądzicie? Wszyscy się roześmiali, bo było to bardzo nieoczekiwane i zabawne, i „oink!” wznosiła się coraz wyżej nad głowami widzów, stając się cieńsza i cichsza, dzwoniła jak mały kryształowy dzwonek. I w najdelikatniejszej, krystalicznej nucie kura zniosła jajko, a babcia była tak zajęta słuchaniem, że prawie przegapiła ten moment. To prawda, że ​​​​od razu się obudziła i podniosła jądro - nie mogła stracić lunchu z powodu niezwykłego spektaklu. Świnka i krokodyl dostały trochę pieniędzy, a lodziarz poczęstował je najsmaczniejszymi lodami, co bardzo się przydało, bo bezzębny krokodyl mógł jeść tylko bardzo miękkie jedzenie, tak się urodził. Ten występ miał inny nieoczekiwany rezultat. W chwili, gdy zabrzmiała kryształowa nuta, krokodyl przypomniał sobie, gdzie jest jego ojczyzna. Była w ciepłej i żyznej krainie i wkrótce tam poszli - tańcząca świnia i bezzębny krokodyl. A w mieście przez długi czas pamiętano je miłym słowem, a jeśli posłuchasz uważnie, cienka kryształowa nuta wciąż rozbrzmiewa gdzieś na niebiańskich wysokościach.