W swojej praktyce życiowej i doradczej często obserwuję sytuacje, w których ten sam konflikt w relacjach rodzinnych powtarza się w regularnych odstępach czasu, nie dając odpowiedzi, kto ma rację i co robić? Kiedy każda ze stron wysuwa tysiące argumentów na swoją korzyść i nie znajduje zrozumienia u drugiej strony, okazuje się, że w takiej sytuacji należy całkowicie zignorować przedmiot konfliktu i zwrócić uwagę na potrzeby skonfliktowanych stron. Na przykład: w rodzinie nieustannie kłócą się o relacje z krewnym jednego z małżonków. Zachowuje się jak świnia, arogancko, widzisz, że jego obecność lub prośby szkodzą dobru rodziny, albo wymaga, Twoim zdaniem, zbyt dużej uwagi. I zdarzyło się to w różnych wersjach nie raz, po czym zaczyna odczuwać napięcie między małżonkami, irytacja w związku z zachowaniem takiego krewnego lub otwarte odrzucenie zachowania małżonka w interakcji z nim. Przyjrzyjmy się, jakie potrzeby za przedmiotem tego konfliktu mogą kryć się małżonkowie: potrzeba uwagi (małżonek czuje, że jest stawiany na drugim miejscu po krewnym); w szacunku (moja opinia na temat tej sytuacji nie jest brana pod uwagę w bezpieczeństwie (); jeśli pieniądze z budżetu rodzinnego „pojdą” do bliskiej osoby, z czego będzie żyła moja rodzina?); wiadomość (wiadomość) na ten temat drugiej stronie konfliktu. Z reguły sama świadomość własnej potrzeby wystarczy, aby zakończyć trwającą kłótnię. Bo staje się jasne, że musimy rozmawiać nie o trzeciej osobie i jej cechach, ale o tym, co teraz dzieje się między nami (dwie osoby, które teraz rozmawiają podniesionym głosem lub w inny sposób wyrażają swoje niezadowolenie). Wtedy konflikt staje się produktywny. Możesz w nim poprosić o zrobienie czegoś (lub nie zrobienie czegoś), biorąc pod uwagę swoje uczucia i potrzeby. Warto poznać opinię drugiej strony na ten temat. Z reguły po takiej rozmowie „trzeci” całkowicie schodzi ze sceny, a konflikt zostaje rozwiązany. Życzę powodzenia w stosowaniu opisanej techniki i wzajemnego zrozumienia w rodzinie.