Narodziny dziecka to szczęście, a jeśli urodzi się także zdrowe dziecko, to szczęście jest podwójne. Przepełniona uczuciami, marzeniami i oczekiwaniami matka bierze oddech w szpitalu położniczym przed maratonem trwającym całe życie. Pierwszy rok życia mija na wyjazdach do kliniki: ważeniu się, mierzeniu wzrostu, wizytach u specjalistów i terminowych szczepieniach. Całą uwagę zwraca się na rozwój fizjologiczny: zdrowy sen, dobry apetyt, pojawianie się i wygaszanie odruchów oraz stabilność układu odpornościowego. Krótko mówiąc, w zdrowym ciele zdrowy duch. I kto by pomyślał, że profilaktykę nadpobudliwości należy zacząć już od kołyski, aby zachować zdrowie ducha zarówno dziecka, jak i rodziców. Z reguły rodzice rozwiązują problemy z zachowaniem już w wieku szkolnym, kiedy dziecko zaczyna słabo się uczyć lub nauczyciele zaczynają obniżać oceny ze względu na zachowanie. A jeśli Twoje dziecko jest akceleratorem i stwarza zagrożenie swoimi impulsywnymi i niezdarnymi ruchami lub jest nielubiane przez nauczyciela z powodu systematycznego łamania dyscypliny, to do artylerii przyłączają się rodzice uczniów klasy. To jest naprawdę wojna na śmierć i życie; rozpoczynają się, jak w średniowieczu, prześladowania zarówno dziecka, jak i rodziców. Często na przyjęciu z podobną sytuacją widać matki w całkowitej rozpaczy, które przechodzą od bycia szczęśliwą matką do ofiary trudnego losu. W takich przypadkach nie ma co się kłócić, czasami wystarczy po prostu przenieść się do innej szkoły, zwłaszcza jeśli dziecko jest dobrym uczniem. Trzeba tylko odpowiednio przygotować je do przeniesienia się do innej szkoły. Jednak w idealnym przypadku skuteczniejsze jest zwrócenie się o pomoc do specjalisty, aby zapobiec niedostosowaniu społecznemu. Procesy myślowe tej kategorii dzieci różnią się od procesów myślenia pozostałych dzieci; myślą one tak, jakby były w ruchu, a częściej po wydarzeniu. Impulsywność jest główną cechą danej osobowości, która utrzymuje się niemal przez całe życie i nasila się w okresach kryzysowych życia. Osiąga się to poprzez zdobywanie innego doświadczenia, czyli uczenie się zachowań akceptowanych społecznie, a dziecko poprzez swoje szybkie myślenie, które demonstruje w procesie interakcji (w działaniu, w niedziałaniu głowa nie jest obciążona myślami) , ale tylko pragnienia) stosuje ją zgodnie z wewnętrznymi postawami i odzwierciedleniem rozmówcy (jak ty jesteś z nim, tak on jest z tobą). Rodzice powinni przyjąć to za oczywistość i nie walczyć z wadami dziecka, ale starać się je minimalizować. Przede wszystkim należy pamiętać, że te dzieci gwałtownie reagują na odmowę, żyją pragnieniami, a słowo „nie” wywoła agresywną reakcję. Każda odmowa musi zaczynać się od zgody i kończyć wyjaśnieniem, dlaczego nie możesz w pełni spełnić jego prośby. Należy jednak rozróżnić trzy rodzaje nadpobudliwości: nadpobudliwość z deficytem uwagi, deficyt uwagi bez nadpobudliwości i nadpobudliwość bez deficytu uwagi. Oznacza to nadpobudliwość wynikającą z organicznego uszkodzenia mózgu i nadpobudliwość wynikającą z zaniedbań pedagogicznych. Psychologowie z łatwością rozpoznają nadpobudliwych chłopców z deficytem uwagi podczas diagnozowania uwagi i zwracają na to uwagę rodziców. Sytuacja jest trudniejsza w przypadku dziewcząt, u których występuje nadpobudliwość bez zaburzeń koncentracji uwagi. Charakteryzują się nadmiernym marzycielstwem i czasami nie powodują żadnych szczególnych niedogodności. Ale dziewczyny różnią się także tym, że w znajomym środowisku, aby wykonać zadanie, uciekają się do niekonwencjonalnych sposobów odrabiania zadań domowych. Łatwiej im się uczyć stojąc na głowie, idąc w drodze do koła lub na trening, czy pisząc na podłodze na kolanach. A to staje się powodem ciągłych dokuczań i pouczeń. W szkole trudno im czekać w kolejce, gdy się ich o to poprosi, krzyczą z miejsc, jeśli znają poprawną odpowiedź, a jeśli nie są pytani, szybko tracą zainteresowanie, przenosząc negatywne emocje na cały proces edukacyjny. Jeśli nadpobudliwość występuje na tle niewielkich dysfunkcji mózgu, konieczne jest leczenie farmakologiczne, obserwacja neurologa, psychokorekta uwagi i programy adaptacji społecznej dla dziecka, a co najważniejsze obejmują"