Strach jest integralną częścią naszego życia. Wszyscy się czegoś boimy – pająków, zamkniętych przestrzeni, spektakli, czy w ogóle otaczającego nas świata. Niemożliwe jest całkowite pozbycie się strachu w życiu, ale aby móc go opanować, trzeba zrozumieć jego przyczyny, wiedzieć, czym jest i jak wygląda Strach jest negatywną emocją, która pojawia się jako wskutek rzeczywistego lub wyimaginowanego niebezpieczeństwa zagrażającego życiu organizmu, jednostki, osoby chronionej, jej wartości (ideały, cele, zasady itp.). Tradycyjnie uważa się ją za jedną z podstawowych emocji, obok radości, złości i smutku. W sercu piramidy naszej osobowości znajdują się dwie masywne płyty - instynkt samozachowawczy (strach) i instynkt prokreacji (przyjemność). Przez całe życie kierujemy się strachem i przyciągamy przyjemnością, dzięki czemu poruszamy się, czyli żyjemy. Tak jak prąd elektryczny ma tendencję do zmiany kierunku z dodatniego na ujemny, tak my mamy tendencję do przejścia od marchewki do kija. Absolutnie każde nasze działanie ma motyw, który ma swój początek w podstawowych instynktach i kończy się na samym szczycie piramidy naszej osobowości - umyśle. Obydwa nasze podstawowe instynkty mają przeciwny kierunek i różnią się wielkością. Strach oczywiście jest silniejszy niż przyjemność. Machiavelli wyraził ideę przewagi strachu nad siłą przyjemności: „Ludzie wolą obrazić osobę, którą kochają, niż osobę, której się boją”. I Ty i ja doskonale rozumiemy, że nie każdy sięgnie po marchewkę, ale nawet najbardziej leniwy ucieknie od kija. Jeśli człowiek pozbędzie się swoich podstawowych instynktów, a przynajmniej jednego z nich, to nie będzie w stanie na żywo. Gdybyśmy nie bali się śmierci, wcale nie wstydzilibyśmy się lotu do góry nogami z dziesiątego piętra lub płynnie zbliżającego się pociągu. Bylibyśmy zupełnie obojętni nie tylko na pędzącego wprost na nas maniaka z nożem, ale na wszystko na tym świecie. Bylibyśmy po prostu martwi, bo tylko umarli niczego się nie boją. Tak więc strach jest nieodłącznym elementem każdego z nas i jest jednym ze źródeł życia. Dlatego odczuwanie strachu jest tak naturalne jak oddychanie. Na pierwszy rzut oka strach nie sprawia człowiekowi przyjemności - przynosi smutek, utrudnia aktywność, a nawet może powodować choroby psychosomatyczne. Często zdarza się, że po prostu iluzja strachu uniemożliwia adekwatne reagowanie na sytuacje życiowe. Ale strach ma też zalety. Najbardziej oczywistą korzyścią wynikającą ze strachu jest unikanie sytuacji zagrażających życiu. Jednocześnie ci, którzy stawiają czoła niebezpiecznym sytuacjom i próbują ratować innych, cieszą się szacunkiem w społeczeństwie. Czyny bohaterskie są przede wszystkim odruchową reakcją na grozę śmierci. Strach mobilizuje siły do ​​aktywnego działania, które często jest niezbędne w sytuacjach krytycznych. Dzieje się tak na skutek uwolnienia adrenaliny do krwi i przekierowania jej przepływu z okolic żołądka, głowy, szyi i twarzy do mięśni, co prowadzi do lepszego zaopatrzenia w tlen i składniki odżywcze potrzebne w chwili zagrożenia. Występuje przyspieszenie akcji serca, wzrost ciśnienia krwi i częstości oddechów, a także bladość skóry i dreszcze w dole brzucha. Jeśli odpływ krwi z kory mózgowej jest zbyt szybki, następuje zahamowanie dobrowolnej funkcji korowej i osoba traci przytomność. Ponadto strach przyczynia się do lepszej pamięci o niebezpiecznych lub nieprzyjemnych zdarzeniach. To doświadczenie jest potrzebne do życia. Ważnym znaczeniem strachu jest także umiejętność działania w warunkach braku informacji. Gdy samo podjęcie decyzji nie wystarczy, wówczas strategia postępowania podyktowana jest strachem. Strach jest emocją świadomego unikania. zwykle zewnętrzne, realne niebezpieczeństwo, wówczas, przeciwnie, lęk jest emocją polegającą na unikaniu w dużej mierze nierozpoznanych niebezpieczeństw, a fobie są irracjonalnymi obsesjami i charakteryzują się ostrożnym unikaniem określonych obiektów lub sytuacji. Jedna z najczęstszych fobii, fobia społeczna, to strach przed społeczeństwem lub zwykły strachpubliczność. Jak każda inna fobia, ma ona przyczynę, ale nie ma racjonalnych podstaw. Powody tremy sięgają dzieciństwa. Niemal każdy z nas w pewnym momencie swojego dzieciństwa był przestraszony, łajany, dokuczany, czasem bity, czasem boleśnie, przez innych ludzi. A dorośli – zarówno mężczyźni, jak i kobiety, nawet ci, którzy noszą modne krawaty czy drogie staniki – nadal obrażają się, rzucają sobie sarkastyczne uwagi, aktywnie uczestniczą w bójkach, a czasem także w wolnym czasie zabijają się nawzajem uporaj się z naszym strachem i nie daj się mu złapać, spróbujmy zrozumieć kilka przydatnych pomysłów ze wszystkich powyższych. Zatem strach jest źródłem życia, więc nie ma potrzeby bać się uczuć strachu, które czasami nas odwiedzają, są one naturalne. W idealnym przypadku strach jest bardzo przydatną rzeczą, która pomaga nam przystosować się i unikać niebezpiecznych sytuacji. Strach przed innymi ludźmi i publicznością, jako jedna z fobii, nie ma uzasadnionych podstaw. Człowiek, bardziej niż jakiekolwiek inne zwierzę, potrafi powstrzymać swoje instynktowne impulsy; nasz umysł może skutecznie walczyć z szerzącym się strachem. Jeśli tylko uświadomisz sobie te wnioski, zasiejesz w swojej świadomości ziarno pewności siebie, które z pewnością pogłębi się i wyprze dyktaturę bezpodstawnych lęków, w tym osławionej fobii społecznej. Spokojnie, to tylko kwestia czasu. Strach, zwłaszcza bezpodstawny, najczęściej pasożytuje na naszej bezczynności; leżąc nocą w łóżku, bardzo łatwo jest bać się terroryzmu. Ale spróbuj stać na jednej nodze przez pół godziny, a przekonasz się, że nie da się tego zrobić tak łatwo, jak w pozycji leżącej. Przytrzymaj poduszkę na wyciągniętych ramionach przez około dziesięć minut, a okaże się, że strach przed terroryzmem jest jakoś zupełnie nie do zniesienia. Ogólnie rzecz biorąc, masz miliony opcji, aby uczynić życie nie do zniesienia ze względu na swój strach. To nasze ciało materializuje strach. Właściwe myśli są ważniejsze dla umysłu niż pożyteczne i odwrotnie dla ciała. Konsekwencją tej sprzeczności może być fakt, że dana osoba rozwija fałszywy program bezpieczeństwa, który uruchamia się za każdym razem, gdy wejdzie w kontakt z przedmiotem „niebezpiecznym”. Bardzo chcę, abyście zwrócili uwagę na słowo „program”, ponieważ może ono powstać bez powodu, po prostu przez zbieg okoliczności (na przykład poprzez nałożenie silnego bodźca wizualnego na stres lub wyniszczenie emocjonalne, a nawet po prostu abstrakcję pomysł) możesz zacząć się czegoś bać. Nie ma żadnych ograniczeń. Umysł z punktu widzenia ciała istnieje po to, aby unikać niebezpieczeństw nawet bez ich bezpośredniej obecności, faktu ich pojawienia się. Jeśli umysł zareagował na jakikolwiek bodziec reakcją strachu, przerażenia (zobaczył pająka lub ciasną windę), wówczas uszczęśliwione ciało równie niezawodnie tworzy program ciągłego strachu przed nimi. Powtarzam jeszcze raz: to jest program. Nudne i powtarzalne mechanicznie. To nie umysł się boi, ale ciało się boi. Ciało zaczyna się bać, reagując pewnym zestawem objawów (na przykład szybki oddech, osłabienie nóg, drżenie rąk i tak dalej). Umysł zaczyna z tym walczyć (mądrze jest, szkoda się bać), czyli tłumić te objawy. Organizm natychmiast je wzmacnia (jesteś oszołomiony, nie jest bezpiecznie, pająki to straszna rzecz). Jak myślisz, kto wygra tę walkę? Ale jeśli użyjesz swojego umysłu zgodnie z jego przeznaczeniem, to znaczy zaczniesz myśleć, to po co walczyć ze strachem, skoro o wiele łatwiej jest stworzyć dla niego nieznośne warunki życia? Załóżmy (oczywiście, nie daj Boże), że niechcący strąciłeś palec z drzwi tak bardzo, że łzy popłynęły z twoich oczu, wtedy w tym dniu bardzo trudno będzie ci bać się nadejścia „końca świata” w 2012. Nie mówię, że powinieneś uderzać palcami w drzwi, gdy pojawiają się lęki i panika, ale że niepowodzenie takiego programu nie jest sprawą bardzo trudną. Pamiętaj, że strach (między innymi) jest czynnikiem rozwoju intelektualnego. Bo w odczuwaniu strachu i próbie jego pokonania ujawniają się nowe możliwości każdego człowieka. Pokonawszy»