Kim jest silna kobieta? Mam hipotezę, że nie jest to jeden typ kobiety, ale kilka na raz. Jednak na co dzień nie jest łatwo rozpoznać, co dokładnie kryje się za zmysłem biznesowym, umiejętnością składania szafek, brawurowym prowadzeniem samochodu, prowadzeniem firmy czy pogardą dla słabych ludzi. Silna kobieta wydaje mi się obrazem raczej nieuchwytnym, efemerycznym, za którym kryje się wiele rzeczy. W tym artykule zamierzam spekulować na ten temat, przedstawić pewne koncepcje teoretyczne i przeanalizować typy kobiet powszechne w społeczeństwie. Od razu powiem, że nie mam jednoznacznej odpowiedzi. Wiem na pewno, że kiedy widzę silną kobietę, chcę ją poznać, chcę poznać jej zdanie na wiele tematów i powiem Ci, że nigdy nie otrzymałem takich samych odpowiedzi. Jednak w świadomości społecznej jest to pojedynczy całościowy obraz, będący jedynie projekcją jakiegoś zbiorowego obrazu. Po pierwsze, kobieta ma w sobie część męską (animus według Junga, w wielu innych pojęciach „wewnętrzny mężczyzna”). Tak jak mężczyzna ma część kobiecą (Anima, czyli wewnętrzna kobieta). Stopień rozwoju cech właściwych płci przeciwnej jest ustalany indywidualnie i zależy od doświadczenia życiowego. Kobieta z nierozwiniętym animusem to ta sama „Księżniczka”, absolutnie nieprzystosowana do samodzielnego życia. I obiektywnie nie ma zbyt wielu takich kobiet we współczesnym społeczeństwie. To nie jest ani dobre, ani złe. Jeśli okoliczności życiowe kobiety są takie, że przechodzi ona bezpośrednio od rodziny rodzicielskiej (dobrej i opiekuńczej) do małżeństwa z „prawdziwym”, silnym mężczyzną i zostaje uwolniona od konieczności podejmowania decyzji i samodzielnej pracy, to po prostu ma nie ma pożytku z męskich cech. W ludzkiej psychice kieruje się zasadą wystarczalności i racjonalności – nie rozwijamy w sobie cech, które nie są nam w życiu przydatne. Większość kobiet w naszym społeczeństwie otrzymuje wykształcenie (które i tak zwykle trzeba wybrać samodzielnie) i pracę. Nawet w przypadku minimalnej socjalizacji konieczny jest rozwój męskich cech i jest to normalne. Kobieta sama podejmuje decyzje, zarabia, ponadto planuje budżet własny lub rodzinny, rozwiązuje podstawowe i niezbyt ekonomiczne problemy (wybór sprzętu, naprawy, naprawy), jeździ samochodem. Wszystko to wymaga racjonalności, przemyślenia, umiejętności analizowania, zarabiania pieniędzy, planowania i odpowiedzialności. To wszystko są męskie cechy. A im lepiej są rozwinięte, tym lepiej kobieta jest przystosowana do prawdziwego życia. Teraz już nikt nie ma wątpliwości co do przydatności kobiety jako członka społeczeństwa. Ale nie zawsze tak było. Jak dawno temu uzyskaliśmy prawo do głosowania, zdobycia wykształcenia i pracy? O to właśnie chodzi. Jest jeszcze jedna ważna kwestia: istnieją kobiety z natury posiadające silne męskie cechy. To ci sami „chłopcy”, którzy wspinali się na drzewa i grali z nimi w piłkę nożną. Kto jeszcze dziś podnosi ciężary, jeździ manualami, prowadzi „męski” biznes, zdobywa góry itp. Powtórzę: nie ma tu nic nienormalnego. Dokładnie tak samo jak u wrażliwych mężczyzn. Każda z nas jest inna i to jest cudowne. Zatem teoretycznie silna kobieta to kobieta przystosowana, kobieta z rozwiniętymi cechami męskimi i a priori obecnymi cechami kobiecymi. Taka kobieta na pewno nie gardzi mężczyznami, przyjaźni się z nimi, współpracuje, kocha, wychodzi za mąż. I nie powiedziałbym, że jest to jakiś nieosiągalny ideał i cieszę się z tego faktu. Takich kobiet, spełnionych zarówno w rodzinie, jak i w życiu społecznym, jest coraz więcej. A zupełnie inna historia – kobieta po traumie. Nie potrafi przyjąć pomocy, gardzi mężczyznami, wartościami rodzinnymi. Są to kobiety, które przeżyły poważną traumę psychiczną, zarówno w dzieciństwie, jak i w wieku dorosłym. A wymagań, jakie stawia mężczyznom: „Szukam kogoś silniejszego ode mnie” – nie należy rozumieć tak dosłownie. To zdanie nie oznacza, że ​​mężczyzna powinien być mądrzejszy, silniejszy i odnieść większe sukcesy, jest to stwierdzenie, że mężczyzna,"!