Od autora: Opublikowano na stronie internetowej i w Szkole Życia Ziemia jest pełna relacji: mężczyźni i kobiety, dzieci i dorośli, rówieśnicy-przyjaciele, koledzy-partnerzy, szefowie- podwładni. Wszędzie są pary, małżonkowie, kochankowie, rodziny, firmy, grupy, społeczności, grupy, gangi, społeczności, koalicje, sieci społecznościowe. I dość często w związkach pojawia się zazdrość. Starsze dziecko bije młodsze, otwarcie i podstępem. „Jako dziecko nienawidziłem jej, biłem ją bezwstydnie i zabierałem słodycze, gdy rodzice nie patrzyli… „Moja mama, odejdź!” - krzyczy dziecko, chwytając mamę za kolana, a drugą odpychając... Kot szybko, szybko zjada nalaną dla psa z miski karmę... Facet do dziewczyny: „Dlaczego miałeś wyłączony telefon Byłaś z chłopakami?”… Mama do starszego syna: „Synu, ona nie jest dla ciebie równa!”… Mężczyzna pyta z oburzeniem: „Dokąd idziesz? ten makijaż?”… Kobieta co godzinę dzwoni do ukochanego: „Gdzie jesteś, kto i jakie kobiece głosy słychać?”… Inna, oburzona, myśli: „Przez cały wieczór siedział przy komputerze? , ale co ze mną?" Albo: „Dlaczego on naprawia swojej byłej gniazdka elektryczne?!”… Mąż myśli o żonie: „Ona ciągle krząta się przy dziecku, a ja jakbym przestał dla niej istnieć.”… Piątoklasistka nienawidzi swojej koleżanki: „Nauczycielka ją pochwaliła, bo zawsze jest do niczego…” Młoda mama: „Zaczynam się trząść, gdy teściowa bierze córkę na ręce”… Kobiety są zazdrosne mężów do pracy, a mężczyźni zazdroszczą swoim żonom o dzieci... Jest milion przejawów zazdrości. Skupimy się na jednym z jej aspektów – zazdrość damsko-męska pojawia się, gdy brakuje uczuć ze strony cenionej osoby i często objawia się wątpliwościami w utrzymaniu wierności drugiej połówce lub potrzebą wyłącznej własności. partnera, chęć uzyskania od niego większej uwagi niż inni, bycia w centrum jego uwagi – oraz niezadowolenie, gdy tak nie jest. Zazdrość jest uczuciem powszechnym i naturalnym. Mało kto jest zainteresowany podzieleniem się z kimś ukochaną osobą, jeśli mówimy o tradycyjnych, ogólnie przyjętych związkach. Nie bez powodu temat zazdrości jest szeroko prezentowany w dziełach literackich, pieśniowych i filmowych. Ludzie zawsze byli o siebie zazdrośni. I bronili swoich praw w pojedynkach, duszeni i prześladowani za zdradę stanu, kierując się najbardziej banalnym i naturalnym uczuciem zazdrości. Praktycznie nie ma par, w których to uczucie wcześniej czy później nie pojawiłoby się. W pewnych proporcjach zazdrość może nawet dodać radości związkowi. Jednak w wielu przypadkach może to być bolesne dla obu stron. Czasami zazdrość wybucha nagle u osoby, która zupełnie nie jest do tego skłonna; może mieć charakter krótkotrwały lub trwać latami. Zaniepokojenie danej osoby, stres – choroba, zwolnienie, po prostu brak awansu wbrew oczekiwaniom na stanowisku lub wynagrodzeniu – może również prowadzić do przebudzenia zazdrości. Zazdrość jest irracjonalna i nie bierze pod uwagę ani praw, ani zdrowego rozsądku: można być zazdrosnym o coś dawno minionego, martwego lub jeszcze nie spełnionego, być zazdrosnym o nienaganną osobę z powodu oczywistego oszczerstwa, odrzucić dowody wierności i chwytać się najmniejszego ślady zdrady stanu. Czasami mężczyźni stają się zazdrośni o „każdy kikut” ciężarnej żony. Klasycznym przykładem zazdrości jest męka Anny Kareniny. „Dla niej on cały... był jednym – miłość do kobiet i ta miłość, która według jej odczucia powinna była być całkowicie skupiona na niej samej, dlatego tę miłość musiał zmniejszyć; miłość do innych lub do innej kobiety - a ona była zazdrosna o niego nie o jakąkolwiek kobietę, ale o spadek jego miłości. Nie mając jeszcze tematu do zazdrości, szukała go... Wtedy była zazdrosna o te niegrzeczne kobiety, z którymi tak łatwo mogła nawiązać stosunki; albo była zazdrosna o niego o świeckie kobiety, z którymi mógł się spotkać, albo była o niego zazdrosna o wyimaginowaną dziewczynę, z którą chciał się zerwać. relacje z nią,.