Autor: Vitaly Pichugin Źródło: http://www.nlplife.ru/ Od piątego roku życia dziewczęta zaczynają zadawać sobie to pytanie i nie przestają aż do starości. Co więcej, odpowiedź jest oczywista. Oczywiście, że jest piękna. Po prostu nie da się być innym. Ok, jeśli nie piękna, to ładna. Ale jak obiektywnie ocenić? Lepiej nie pytać znajomych. Pozostaje jedno – mężczyźni. Wygląda na to, że jeśli mężczyźni ją lubią, oznacza to, że jest piękna. Logiczny? Albo nie. Mężczyźni są różni, gusta są różne. Nie może być obiektywizmu. Bardzo młodzi faceci uważają każdą młodą damę, która zgadza się na seks, za piękną. Zrobią wszystko, żeby dostać się do ciała. Są prawdomówni tak długo, jak chcą. Czy starsi mężczyźni są inni? Nie, oni są po prostu grzeczni, bo rozumieją, że albo kobieta jest piękna, albo mężczyzna jest idiotą. Oczywiste jest, że pytanie „Czy jestem piękny?” bardziej psychoterapeutyczne niż praktyczne. Pisałam już o tym tutaj „Jak wyglądam?” Ale muszą być jakieś kryteria. Co? Nic! Spokojnie – i tak jesteś piękna. Kto ustala? Ty! Nikt więcej. Ani dziewczyna, ani mężczyzna. Postanowiłam być piękna – bądź taka! To instalacja wewnętrzna oparta na jednym - tak zdecydowałem. Oczywiście, warto być odpowiednim. Nie warto udawać 18-latki w wieku 50 lat. To po prostu wygląda tandetnie. Każdy wiek może mieć swoje piękno, najważniejsze jest, aby go nie mylić. Niech opinia mężczyzn będzie wskazówką. Możesz na nich mniej więcej sprawdzić swoją atrakcyjność. Na przykład w jakim ubraniu, z jaką fryzurą zwiększa się uwaga mężczyzn lub czego lepiej nie nosić, jest nieatrakcyjne. Punkt orientacyjny to tylko wskazówka, ale nie kryterium piękna. Kryterium mogę sformułować tak: stwierdziłam, że jestem piękna i tyle! Co zaskakujące, takie wewnętrzne nastawienie bardzo dobrze odzwierciedla się w wyglądzie. Pojawia się pewność siebie, zrelaksowanie, spokój i niezależność od opinii innych. Taka kobieta z łatwością może być piękna. Jesteś taki?