Charakterystyczna psychologia i terapia Myśląc o nowych trendach w życiu procesów psychicznych, mimowolnie dochodzisz do wniosku, że wszystko się kręci i powtarza, czytając „nowe” dzieła, przypominasz sobie prace wcześniejsze z klasyków. Nawet teraz to, co piszę, zostało już zapewne napisane wiele razy. Zakłada się, że nowe teorie i koncepcje to nic innego jak podejście do tych samych rzeczy, tylko z pozycji nowej metafory. Którą drogę wybrać, jaką ścieżkę wybrać, aby urzeczywistnić własne halucynacje? Co robić?.. Pytanie, które każdy z nas zadał choć raz w życiu. Tak bardzo chcę urodzić, moja droga, przeżyć cały proces od poczęcia do porodu. Decyzja zapadła, jak zawsze, spontanicznie, rzekomo zesłana z góry – zgodnie z zasadą „niepokalanego poczęcia”. Pewnie znasz dzieci, które adoptowałeś, albo sam jesteś rodzicem adopcyjnym i tak często, jeśli nie ma głupiego zasiłku finansowego lub „porożowego”, osoby, które adoptują dziecko lub adoptują (aby nie zostać posądzonym o preferowanie któregoś z płci) z czasem zaczynają doświadczać prawdziwego uczucia społecznego jakim jest miłość. Sąsiedzi zauważają podobieństwo między rodzicami a dzieckiem, a w przyszłości można zapomnieć o fakcie adopcji i całkowitej akceptacji dziecka. Wiele pokoleń naukowców, pisarzy, trenerów przeszło i nadal podąża drogą „adoptacji” nauki i teorii… Nie bądźmy oryginalni, ale rozpocznijmy Swoją drogę. Dobrze, gdy dziecko zostało adoptowane w młodym wieku, jest informacja o rodowodzie, o dziedziczności genetycznej. Uczysz go pisać, czytać, przeżywasz z nim pierwsze zauroczenie, ale co zrobić, gdy mały człowiek jest już na tyle duży? Kiedy nie można zobaczyć jego narodzin, a informacje o jego życiu są częściowe. My, jako „specjaliści od ludzkich losów”, zaczynamy analizować dzisiejsze przejawy przedmiotu badań i przyjmujemy założenia dotyczące narodzin i dzieciństwa, często po prostu przepisując doświadczenia z dzieciństwa w takiej formie, jaka nam się podoba, przenosząc stereotypowe przypadki w życie niewinnej osoby! Mieliśmy szczęście, pojechaliśmy nie tylko w jedną stronę, ale w dwie główne. O pierwszym z nich już zacząłem mówić, teraz postaram się go przetłumaczyć na przystępny, logicznie poprawny język. Zaczęliśmy się trząść, a właściwie ponownie studiować i opracowywać ogromną ilość zgromadzonych dotychczas informacji o charakterze psychologicznym i terapeutycznym, przejmując sferę biznesową, gdzie wykorzystuje się metody wywodzące się z psychologii. Przejdźmy długą drogę od powstania nauk psychologicznych do dnia dzisiejszego. Nie rościmy sobie pretensji do „mędrców psychologii” ani ekspertów w jej historii i oczywiście nasze badania będą i są selektywne. Mamy takie podstawowe przekonanie: „że wszystko, co nowe, jest dobrze zredagowane”. Kiedy się urodziliśmy, ty i ja, gdziekolwiek – czy to w Ameryce Południowej, czy w Afryce, pisałbym o szamanach z plemienia Umba, ale mamy swoich własnych bohaterów: molfary, czarownice, Kozacy, kharakterniki, czarodzieje… nazwa projektu to „Psychologia charakterystyczna”. Jest to charakterystyczne z trzech powodów: ponieważ badamy nasz region i teorie, które będziemy omawiać, są w 99% charakterystyczne dla naszej mentalności, tak nazywa się Kozaków posiadających psychotechnikę i zdolności pozazmysłowe, a trzecim powodem jest to, że słowo HARA łączy w sobie początek ziemski i kosmiczny, w naszym przypadku połączymy psychotechniki naszych przodków z nowymi trendami w naukach psychologicznych. Bardziej trafne byłoby powiedzenie: obalamy wszelkie teorie i patrzymy przez pryzmat nauk naszych przodków. W rezultacie wybieramy i testujemy w praktyce naprawdę działające i skuteczne techniki wszystkich czasów i naszych ludzi, a także jestem pewien, kontynuując metaforyczną historię - że adoptując to dziecko, ucząc je i przekazując postulaty jego przodków, będziemy mogli zdobyć się na odwagę i stworzyć naprawdę nowy produkt o silnych powiązaniach rodzinnych. A jako doświadczeni rodzice będziemy go wychowywać i kultywować coraz to nowe umiejętności, zdolności i techniki. Niech mi klasyka wybaczy, ale wszystko płynie izmiany: łyżki stają się metalowe, piece naftowe zamieniają się w neony, a my jeździmy na okrągłych kołach. Żyjemy - dyktujemy zasady naszej nowej, skutecznej gry. W tej chwili charakterystyczna psychologia i terapia to symbioza psychologii, starożytnej kultury i terapii słowiańskiej, technik wedyjskich ASC, aktorstwa. Ale to tylko na dzisiaj. Co przyniesie nam jutro? Nie wiemy i zależy to nie tylko od nas, ale także od osób, które dołączą do naszego zespołu. Charakterystyczna psychologia obecnie się rozwija. Jak już powiedziano, teoria ta ma swój początek w momencie narodzin świata słowiańskiego i wkracza w nową erę rozwoju nauki ludzkiej. Charakterystyczna psychologia skierowana jest w stronę egzystencjalnego kanału świadomości własnego życia, mentalnego odrodzenia człowieka i w konsekwencji holistycznego postrzegania świata i siebie jako jednostki w przestrzeni. Metoda nie opiera się na autorytetach i, podobnie jak reszta społeczeństwa, podlega ciągłemu rozwojowi i poszukiwaniu najskuteczniejszych metod terapii. Charakterystyczna psychologia i terapia nie zaprzecza metodom starożytnych szamanów i najnowszym osiągnięciom nauki, ale przy obecnym w niej pragmatyzmie sprawdza wszystko w praktyce, pozostawiając najskuteczniejsze metody dalszej pomocy konkretnej osobie na warunkowych trzech poziomach ludzkiej psychiki: Struktura powierzchniowa „Kamuflaż” - są to role społeczne i maski, gry, w które gramy. Poziom średni „Poziom Meta” to wartości, przekonania, przekonania… Poziom głęboki „Zasada Embrionu ” - praca odbywa się na poziomie powrotu do momentu narodzin człowieka, społeczeństwa ludzkiego. W wyniku Terapii Charakterystycznej klient nie traci części swojej osobowości, jak to ma miejsce w przypadku dyrektywnych metod leczenia nie wydala ani zasadniczo nie uciska części swojej istoty. Zmiany zachodzą w organizmie naturalnie. Osoba zaczyna wykorzystywać swoje negatywne doświadczenia i „wady” dla własnej korzyści, w rezultacie znacznie poprawia się jakość życia, a zadanie terapeutyczne zostaje rozwiązane. Główne twierdzenia i aksjomaty psychologii charakterystycznej mówią, że: Osoba jest integralną częścią , samostanowiący i trwały system energetyczny, będący częścią ogólnego emopola. Wymiana energii między strukturą wewnętrzną i zewnętrzną jest stała. Nerwica polega na blokowaniu przepływu energii do ośrodków energetycznych, jako naturalna reakcja samozachowawcza Zablokowanie ośrodków (powłok energetycznych) wywołuje reakcję łańcuchową, w której system zamyka się w sobie, czego konsekwencją jest zwiększone obciążenie całego organizmu człowieka od chwili narodzin jednostki i dalszej socjalizacji, rozłam integralności osobowości dzieli się na sprzeczne wiodące i uciskane części. Głównymi częściami pojedynczej osobowości są zasady męskie i żeńskie. To właśnie te części są zdeterminowane przez naturę i rozwój. Zasada embrionu. Na etapie fuzji zasady męskiej i żeńskiej (plemnika i jaja) powstaje integralna struktura - zarodek. W procesie socjalizacji osobowość powraca do okresu przedembrionalnego, prowokując pojawienie się nerwicy. Wrodzony strach przed śmiercią, jako instynkt samozachowawczy, jest przodkiem wszelkich lęków i fobii. Z kolei strach i fobia są rodzicami niepewności i wstydu. Główne zadania Terapii Charakterystycznej: Dotarcie do „embrionalnej” (holistycznej) interakcji struktur wewnętrznych i zewnętrznych. Zapewnienie swobodnego przepływu energii w emopolis wewnętrznym i zewnętrznym. Akceptacja strachu przed śmiercią i jego wykorzystanie jako integralnych części całościowej struktury. Struktura psychiki: Rzeczywistość (Świadome postrzeganie świata) Nav (część nieświadoma lub mało zbadana) Reguła (Archetyp przodków, niepisane prawa społeczne) Słowiański ( energia, której ładunek zależy od używanego systemu) Struktura osobowości: Zasada męska Zasada kobieca Każda z części osobowości ma dwie podosobowości: twórczą i destrukcyjną. Metody i techniki psychologii charakterystycznej.