Dla mnie jedną z wartości psychoterapii jest to, że czyni życie głębszym. Zgadza się – głębiej, głębiej i pełniej. Wydarzenia czynią ją bogatą i żywą, a psychoterapia pozwala głębiej poczuć każdą chwilę. Chyba mogę to porównać do pływania w Morzu Czerwonym. Można nurkować i podziwiać kolorowe, bardzo różne ryby. Możesz też nurkować głębiej, oddychając pod wodą, spróbować poczuć się jak jedna z tych ryb, żyć trochę jak ryba, poznać nowy świat, zobaczyć wszystkie stworzenia, które żyją tylko w głębinach. To zupełnie inne przeżycie niż unoszenie się na powierzchnię. A psychoterapia też daje wolność. Pozwala osiągnąć świadomość i zaangażowanie w swoje życie. Pozwala zobaczyć wybór i wziąć odpowiedzialność za jego dokonanie. Psychoterapia uczy, jak zarządzać swoim życiem. Tutaj nakreśliłbym analogię z jazdą konną. Kiedy po raz pierwszy zacząłem uczyć się jeździć konno, było to przerażające! To bardzo przerażające, gdy wydaje się, że to zwierzę może wszystko, że Cię nie słucha, a Ty nie wiesz, jak nad nim zapanować. Stopniowo się uczyłem. Zaczęło działać, koń zaczął być posłuszny. To była rozkosz, rozkosz, że mogłam to zrobić tak, jak chciałam! Jeśli chcę, pójdzie w prawo, jeśli chcę, pójdzie w lewo, a jeśli się przestraszę, mogę się zatrzymać. A potem naprawdę chcę spróbować nowych rzeczy, chcę wymyślić nowe sposoby poruszania się. Zacząłem skakać przez przeszkody. Wiele razy spadłem z konia. Czy wiesz, co jest najważniejsze, gdy upadniesz? Najważniejsze to wstać i jeśli z rękami i nogami wszystko w porządku, to zdecydowanie trzeba znowu usiąść na koniu. Jest to konieczne, aby odzyskać kontrolę nad koniem. I siadając ponownie w siodle, drżącymi rękami chwyciłem wodze, podniosłem je do galopu i ponownie skierowałem się w stronę barierki. Trener zasugerował, co jest nie tak i, rozumiejąc to, mogłem skorygować swoje działania. Bardzo się bałam, ale ten strach dodał mi sił, a zrozumienie swoich błędów umożliwiło ich naprawienie. Tak więc w życiu psychoterapia pomaga poczuć uczucia, uświadomić sobie, co dzieje się w Tobie i wokół Ciebie, uświadomić sobie, czego tak naprawdę chcesz, i iść do przodu, wiedząc, że możesz upaść, wiedząc, że może to zaboleć, nie będę tego ukrywać, odpowiedzialność jest rzeczą często bardzo trudną. W końcu, kiedy już weźmiesz odpowiedzialność za swoje życie, nie możesz już nikomu jej oddać, bez względu na to, jak bardzo się starasz. A to może być trudne, czasem nawet paraliżujące. Uświadom sobie, że TY decydujesz, którą drogą pójść, TY jesteś odpowiedzialny za konsekwencje, TY jesteś odpowiedzialny za siebie. I to nie twoja mama i tata cię tak wychowali, to twój wybór w każdej chwili! A wybór daje wolność. I nawet jeśli jesteś bardzo zły, możesz krzyknąć, możesz odwrócić się i wyjść w milczeniu, możesz zrobić wydech, przypomnieć sobie, co jest dla Ciebie ważniejsze, i chociaż spróbować spokojnie porozmawiać, możesz powiedzieć, że nie jesteś gotowy na rozmowę teraz, ale możesz później do tego wrócić, wyobraź sobie siebie na miejscu innej osoby i „zrozumiej”, dlaczego tak się zachował, a nawet współczuj mu, możesz nawet obrócić wszystko w żart, wygłupiać się i dobrze się bawić. A wybór w różnych sytuacjach i z różnymi ludźmi będzie inny, ale zawsze będzie Twój. A jeśli na przykład nakrzyczysz na swojego szefa, to tylko ten, który nakrzyczał, będzie „winny” zwolnienia. Ani szef, ani „zły poranek”, ani karma, ani horoskop, ani chory pies, ani człowiek, który nadepnął mu na stopę. Tylko ty będziesz winny, że nie powstrzymałeś się w tym momencie. Chciałeś po prostu krzyczeć i nie mogłeś znaleźć innego sposobu na wyrzucenie swoich emocji. Generalnie tak, z jednej strony odpowiedzialność może być uciążliwa i przerażająca, ale z drugiej strony jest to wolność, bo możesz wybierać za siebie, samodzielnie kierować swoim życiem. Psychoterapia dla mnie to także uczciwość. W jakiś sposób jest to dla mnie ważne. Szczerość przede wszystkim wobec siebie, na zaakceptowanie siebie taką, jaką jestem. W końcu to jedyny sposób, aby coś zmienić. Jeśli mechanik nie wie co dokładnie nie jest.