Obudziła się rano i jakoś w duszy było jej źle.... Wydawało się, że nic złego się nie stało... a jednak w jej duszy była apatia, melancholia, jakiś smutek. Życie wydaje się szare i nieciekawe. Wydaje się, że nie masz już w ogóle sił, zmęczenie jest stałym towarzyszem życia i znowu chcesz spać. Rozumiesz, że chcesz jakoś zmienić swoje życie, coś zmienić, jesteś wszystkim zmęczony, ale próby nic nie dają wykorzystać. Ponownie wracasz do pozycji wyjściowej, odmierzając czas, jak chodzenie po okręgu. I czujesz się bezsilny, wręcz rozpacz, jakiś rodzaj zagłady. Ci, którzy mnie otaczają, w ogóle mnie nie rozumieją, nerwy są napięte, wnętrzności gotują się, jakby miały zaraz eksplodować. Chcę krzyczeć, żeby usłyszeli, ale ich to nie obchodzi. Jestem po prostu zmęczony. Moje serce jest ciężkie. I alarmujące. Od czasu do czasu ogarnia mnie uczucie niepokoju. Co jest ze mną nie tak? Skąd biorą się te obawy? Dlaczego nie możesz cieszyć się życiem? Ale chcę... Chcę żyć inaczej, innym życiem, szczęśliwszym, otrzymywać radość! Ale nic mi się nie chce, nie mam siły. Te myśli po prostu mnie rozdzierają, zalewają i nie dają spokoju. Z jakiegoś powodu pamiętam różne sytuacje nieudanych doświadczeń, chociaż nie chcę ich pamiętać. Chcę po prostu zapomnieć, wyrzucić to z życia, jakby to wszystko nigdy się nie wydarzyło. Starasz się o tym nie myśleć, żeby nie denerwować się jeszcze bardziej. Więc moja dusza jest ciemna, niespokojna i przerażająca. I jak wydostać się z tej ciemności, po prostu nie wiesz, jak wydostać się z tego stanu. Jak wejść w stan radości? Możesz zacząć dostrzegać w życiu coś przyjemnego, na przykład poczuć smak i aromat porannej kawy, cieszyć się leśnym powietrzem, wdychać jego świeżość i chłód! Jeśli pamiętasz, ta zdolność istniała kiedyś, ale gdzieś zniknęła. Wydaje się, że coraz trudniej jest cieszyć się małymi rzeczami, beznadzieja zamurowuje cię w swoich sieciach, mimo że podejmujesz wysiłek, próbujesz. Nawet jeśli siłą wyciągniesz się gdzieś z domu w nadziei na radość, z jakiegoś powodu nadal jej tam nie ma. Dlaczego? W rzeczywistości musisz trochę bardziej zwrócić się do siebie, aby zrozumieć, co dokładnie powoduje tak przygnębiający stan. A po tej realizacji możliwa staje się poprawa stanu emocjonalnego, co wymaga energii. Poczuj radość i przypływ sił. Bardzo trudno jest nam być w świetnym stanie, zwłaszcza jeśli jesteśmy pogrążeni w toksycznym związku. A poza tym zakorzenił się nawyk cierpienia. Do głowy przychodzą mi najróżniejsze myśli: nie wiem, co robić; jak się wydostać; Czy to możliwe, czy wszystko jest bezużyteczne; czy może lepiej to zrobić, niż coś zmieniać – a co jeśli dalej będzie jeszcze gorzej, co wtedy? Te myśli sprawiają, że się boisz, a twoja energia po prostu się rozprasza; nie chcesz nic robić. Czujemy, że nasze zasoby stopniowo się wyczerpują. Ważne jest, abyśmy zdali sobie sprawę z tego, co tak naprawdę się z nami dzieje i nauczyli się wchodzić w cudowny stan zasobów, odczuwać radość, cieszyć się różnymi przyjemnymi chwilami w naszym życiu, czuć wewnętrzne światło! Oczywiście trudno to osiągnąć od razu, gdyż istnieje nawyk, który na pewno będzie chciał nas przywrócić do stanu cierpienia, na wydeptany kanał. Stare scenariusze będą nieświadomie ingerować w nowy stan. Ale tego można się nauczyć! Podobnie jak nabycie nowej umiejętności, którą stopniowo wprowadzasz do swojego życia jako wspaniały nawyk. I przepracuj stare, nieskuteczne scenariusze, aby nie nadepnąć na tę samą prowizję i nie wrócić na stare sposoby. Ważne jest, aby obrać inną drogę, ku radościom, inspiracjom i przyjemnościom! Możesz kreować swoją przyszłość dokładnie tak, jak chcesz! Pozbędziesz się lęków, które nie pozwalają Ci żyć pełnią życia, napełnisz się energią i miłością, zaczniesz dostrzegać piękno wokół siebie i obudzisz się z jedną myślą: dzisiaj czekają mnie wspaniałe wydarzenia! I pojawi się ta radość życia, której tak brakowało! Możesz do mnie napisać, a ja Ci pomogę. Wszystko się ułoży, wszystko jest możliwe. Życzę Ci wszystkiego najlepszego!!