Miski tybetańskie w twórczości psychologaHistorzy uważają, że misy tybetańskie pojawiły się 2500 lat temu. Niestety nie ma wystarczająco dokładnych źródeł pisanych wyjaśniających pochodzenie i przeznaczenie mis tybetańskich. Istnieje jednak kilka ustnych przekazów dotyczących narodzin mis tybetańskich, tych niesamowitych, niezwykłych, tajemniczych, mistycznych i jednocześnie pozornie prostych przedmiotów gospodarstwa domowego mieszkańców Tybetu. Najstarsza historia mówi, że pierwszą religią Tybetu był szamanizm, a lamowie otrzymywali Wiedzę poprzez bezpośrednią komunikację z Wyższymi Duchami. I pewnego dnia przepowiadano, że na Ziemi powinny pojawić się specjalne obiekty mocy, za pomocą których ludzie będą mogli komunikować się z Kosmosem. I po długich medytacjach otrzymali informację, że ten przedmiot mocy powinien mieć specjalny kształt misy i składać się ze stopu 8 pierwiastków: złota, srebra, żelaza, miedzi, ołowiu, cyny, ale ósmy pierwiastek pozostał nieznany. Po przeprowadzeniu specjalnego rytuału Najwyżsi Lamowie zwrócili się o pomoc do Duchów Wyższych, aby mogły im powiedzieć, jak prawidłowo wykonać te obiekty Mocy. W odpowiedzi na ich prośbę z Kosmosu na Ziemię, w rejon świętej Góry Kailash, wysłano deszcz meteorytów*, których ruda okazała się dokładnie brakującym 8. pierwiastkiem. Po dodaniu do stopu rudy meteorytu, misy tybetańskie zaczęły wydawać dźwięk o niesamowitej sile i wibracji. Podczas ceremonii religijnych tysiące mnichów gromadziło się w sali, odprawiając rytuały przy dźwiękach mis tybetańskich. Poprzez te dźwięki oczyszczały i harmonizowały przestrzeń oraz sprowadzały czyste strumienie energii światła, pokoju i miłości, co miało zbawienny wpływ na ludzi. Inna opowieść o pochodzeniu mis tybetańskich mówi, że duchowy władca Tybetu, V Dalajlama, zbudował swój pierwszy pałac w Drepung, a jego tron ​​​​był wykonany w formie misy dźwiękowej, więc ich wygląd jest kojarzony z tym pałacem, zwany Kungar Ava. Misa dźwiękowa jest uważana za bardzo świętą i 15 lipca wielu Tybetańczyków przybywa do klasztoru Drepung, aby oddać jej cześć. Wierzą, że osoba, która usłyszy jej śpiew, nigdy nie trafi do narak (piekła). Inna legenda łączy ich pojawienie się z wędrownymi mnichami buddyjskimi, którzy wędrowali po całym świecie z żebraczą misą w rękach i musieli z wdzięcznością przyjmować każdą, nawet najdrobniejszą darowiznę, co nauczyło ich przyjmować wszystko, co jest dane z góry. Dzięki tej akceptacji osiągnęli bardzo wysokie stany, odczuli jedność z całym światem, doświadczyli duchowych narodzin i zdobyli wielki dar prawdziwej miłości. Wpływ dźwięku na człowieka znany jest już od czasów starożytnych. O bębnach i tamburynach szamanów, o harfach żydowskich, o dzwonkach, dzwonkach, gongach i wielkich dzwonach - każdy z nas zna te instrumenty i prawie każdy słyszał, jak brzmią, a wielu wie o ich zastosowaniu. Ale o misach tybetańskich dowiedzieli się na Zachodzie stosunkowo niedawno, gdzieś w połowie XX wieku, i niestety wielu nadal nie zna lub słyszało o tych cudownych instrumentach, za pomocą których można nie tylko wydobyć magiczne, kosmiczne dźwięki , ale także leczyć, wprowadzając ludzi w harmonię ciała, umysłu i duszy. Masaż misami tybetańskimi to starożytna technika lecznicza. Podczas sesji na osobę oddziałują dźwięki i wibracje powstałe w wyniku śpiewania mis tybetańskich, co prowadzi do niezakłóconego, swobodnego przepływu wewnętrznej energii orgazmu w kanałach energetycznych ciała, wzajemnej wymiany tej energii orgazmu z otaczającą przestrzenią, kosmos dzięki harmonizacji pracy wszystkich ośrodków energetycznych – czakr. Jednocześnie następuje delikatny masaż wszystkich narządów wewnętrznych, stawów i więzadeł, rozluźniają się mięśnie, uspokajają się myśli. Dźwięk wypełnia i przenika całe ciało, każdą komórkę i tworzy poczucie spokoju, nieważkości, poczucie połączenia z wyższym kosmicznym umysłem. Dźwięk mis tybetańskich budzi nieświadomość i…