Mroczny Wojownik był znany jako najpotężniejszy, zręczny i najsilniejszy wśród wojowników wszystkich czasów i narodów. Jego umiejętności nie znały granic, poruszał się szybko i szybko, jak wiatr, jego ciosy były zawsze celny i nieunikniony, jak rzut na ofiarę wysokością latawca. W pojedynkę mógłby wyjść i zwyciężyć z całą armią. Mógł pojawiać się i znikać w ukryciu, nawet przed najbardziej doświadczonymi i uważnymi wojownikami, ponieważ wiedział, jak ukryć się w cieniu cieni innych ludzi. Niezauważony i nieoczekiwany podkradł się i nagle zadał miażdżące ciosy w najbardziej nieodpowiednim momencie, w najsłabsze i najbardziej bezbronne miejsca wroga. Jego wpływ był większy niż władza innego króla lub władcy, od którego zależało zwycięstwo dowolnego dowódcy wojskowego niezależnie od tego, po której stronie stanął w bitwie, z pewnością przejęła kontrolę. Ale intrygi dworskie i polityka nie interesowały go przez całe życie; pasją jego życia była sztuka wojenna. Wychowywał się w klasztorze i od wczesnego dzieciństwa wypełniał całe życie treningiem bojowym; z roku na rok doskonalił swoją taktykę, doskonalił swoje ciosy, zwiększał szybkość poruszania się i ukrywanie się w walce. Opanował wszystkie rodzaje sztuk walki, udoskonalił wszystkie techniki i techniki i, jak się wydaje, nie ma sobie równych pod względem umiejętności ani wśród zmarłych, ani wśród żywych wojowników, gdyby nie Biały Wojownik. Popularne plotki nie oszczędzały na opowieściach o tym legendarnym wojowniku. To on został nazwany Niezrównanym Mistrzem, posiadającym najcenniejszą i Główną tajemnicę mistrzostwa. Jeśli Mroczny Wojownik wiedział, jak ukryć się w ciemności i potrzebował do tego cienia, wówczas Wojownik Światła mógłby zniknąć w promieniach najjaśniejszego słońca w dowolnym miejscu i o każdej porze dnia. Ta technika pozostała nierozwiązana dla Mrocznego Wojownika; marzył o jej opanowaniu przez długi czas wędrując i podróżując w poszukiwaniu Światłego Rycerza, ale on, niczym upiorny i bezcielesny duch, zdawał się mu w końcu wymykać. za chwilę. Wypróbował wszystkie znane mu militarne sztuczki - wyzwał Wojownika na bitwę, aby w uczciwym pojedynku zmierzyć się z jego siłami, zapowiedział nawet niespotykaną dotąd nagrodę dla tego, kto wskaże mu lokalizację Mistrza. Ale wszystkie próby poszły na marne, Wojownik Światła starannie się ukrył, starannie strzegąc przed wszystkimi swojej tajemnicy i umiejętności. Po raz kolejny, wracając z nieudanych poszukiwań Wojownika Światła do swojego rodzinnego klasztoru, poskarżył się nauczycielowi - opatowi: - Ja. tak długo go szukałam, wędrując po świecie, że zaczyna mi się wydawać, że w ogóle go nie było, a opowieści o nim są jak piękna bajka, podobna do tych, którymi bawią się małe dzieci, a Wiedza tajemna, podobnie jak magia i czary, jest również nierealna, iluzoryczna i nieosiągalna! Czy można pozostać niezauważonym w promieniach słońca w ciągu dnia! Całe jego życie to tylko ciągła przypowieść! Mnich mu nie odpowiedział, tylko nisko pochylił głowę, a następnego dnia zaprowadził go do wysokiego, rozłożystego drzewa, obsypanego śnieżnobiałymi kwiatami. „Miałeś rację”. powiedział: „Światła Wojna nigdy nie istniała w świetle – ta legenda powstała o nim tutaj wiele wieków temu, nasze bractwo wspierało ją przez wiele lat. Od czasu do czasu, tu i ówdzie pojawiał się któryś z braci, wykonując najróżniejsze dziwaczne militarne sztuczki, żeby wieść płynęła dalej. Powstał jako symbol STANU NAJWYŻSZYCH UMIEJĘTNOŚCI, do którego chcieliśmy dążyć wszyscy nasi uczniowie. A oto – pochylił się i wyciągnął spod drzewa wykwintne śnieżnobiałe szaty owinięte w łachmany i miecz. najlepsze dzieło – Jego grób i jego rzeczy. Ale ponieważ nigdy nie istniał, na mieczu nie jest wyryte niczyje imię, a szaty są nowe, nikt ich nigdy nie nosił. Oddał to wszystko Wojnie Cieni: „Ale nadszedł czas i stałeś się Największym Mistrzem który kiedykolwiek ujrzał światło, palma słusznie należy do ciebie – załóż te ubrania i noś je z honorem, twoje imię będzie wyryte na mieczu. Możesz zrobić, co chcesz - oświadczyć, że opanowałeś Najważniejszy Sekret, pokonałeś Światłego".