Babcie nie opiekują się wnukami! Wiele osób obraża się na swoich rodziców (dziadków), bo nie opiekują się wnukami i nie pomagają tak bardzo, jak by chcieli. Ci, których „proszą” o wnuki, przeżywają najlepiej stan szoku. Dlatego fantazjują, że otrzymają od rodziców dużo wsparcia, zaangażowania i uwagi. Tak naprawdę, kiedy pojawiają się wnuki, dziadkowie nadal prowadzą normalne życie i nie starają się go zmieniać. Coraz częściej trzeba ich namawiać do opieki nad swoimi dziećmi, a jeśli się zgodzą, usłyszą wiele wyrzutów i będą mówić o tym, jak bardzo są zmęczeni. Co zrobić, jeśli Twoi rodzice nie chcą pomagać wnukom tak jak Ty chcesz czy nie masz ich wystarczająco dużo opieki i uczestnictwa?1. Sformułuj jasno dla siebie, dokładnie, w jaki sposób chcesz, aby ci pomogli. W jakim stopniu i jakości brakuje Ci ich udziału? Na przykład raz w tygodniu przyszedłeś na spacer lub jesteś gotowy zabrać do nich dzieci.2. Przekaż tę prośbę swoim rodzicom. Jeśli spodziewasz się, że aktywnie zaoferują ci swoją pomoc, ale tak się nie dzieje, powinieneś przyznać, że twoi rodzice nie są telepatami. Mogą nie wiedzieć, czego od nich oczekujesz. Możesz powiedzieć ustami: „Mamo, proszę przyjdź w piątek, żeby usiąść z Miszą, chcę zająć się swoimi sprawami od 18 do 21. Czy możesz mi pomóc?”.3. Bądź przygotowany na odrzucenie. Mają swoje życie, którego nie muszą dostosowywać do Ciebie. Wiele osób jest tak zmęczonych życiem, że po prostu nie mają siły psychicznej i fizycznej, aby znosić wnuki dłużej niż kilka godzin w tygodniu. Ale nie są gotowi się z nimi bawić, bo to nie jest ich los. Nie bawili się z tobą i nie będą się bawić ze swoimi wnukami, tym bardziej.4. Jeśli regularnie potrzebujesz kogoś do opieki nad dziećmi, spróbuj zorganizować „babcię za pieniądze”, czyli nianię. To kosztuje, tak. Ale taką babcię można „zwolnić”, jeśli nie jest odpowiednia i zastąpić ją inną. Co więcej, przyjedzie o wyznaczonej godzinie i opuści Twój dom po Twoim powrocie. Nie musisz słuchać rad i komentarzy rodziców, że nie jesteś dobrą gospodynią domową. Czy jesteś zadowolony z tego, jak i w jakim stopniu Twoi rodzice komunikują się ze swoimi wnukami? Czy brakuje Ci ich udziału w życiu Twoich wnuków? Czy często się komunikują? Z czyjej inicjatywy? Twoja duchowa psycholog, Polina Nikulina